(ترجمه)

رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«مَنْ رَأى سُلْطاناً جائِراً مُسْتَحِلاًّ لِحُرُمِ اللهِ، ناکِثاً لِعَهْدِ اللهِ، مُخالِفاً لِسُنَّةِ رَسُولِ اللهِ، یَعْمَلُ فِی عِبادِاللهِ بِالاِثْمِ وَ الْعُدْوانِ فَلَمْ یُغَیِّرْ عَلَیْهِ بِفِعْل، وَ لاَ قَوْل، کانَ حَقّاً عَلَى اللهِ أَنْ یُدْخِلَهُ مَدْخَلَهُ».

ترجمه: «هر کس سلطان ستمگرى را ببیند که حرام الله را حلال شمرده، پیمان الهى را شکسته، با سنّت رسول الله مخالفت ورزیده و در میان بندگان خدا به ستم رفتار مى کند و او با زبان و کردارش با وى به مخالفت بر نخیزد، سزاوار آن است که الله او را در جایگاه آن سلطان ستمگر (دوزخ) بیندازد».

ظلم در لغت عرب، چیزی را در غیر جای آن قرار دادن است و عرب یک ضرب‌المثل داشتند که می‌گفتند: "کسی که از گرگ چوپانی و نگهبانی خواهد، ستم کرده است"، و ظلم گذشتن از حد و ستم است. الله سبحانه وتعالی در سورهٔ بقره می‌فرماید:

﴿وَ مُن یَتَعدَّ حُدُودَ الله فاؤلائک هُمُ الظَّالِمُونَ﴾ [بقره: 229]

ترجم: هر کسی از حدود و مرزهای[اوامر و نواهی] الهی تجاوز کند[ستمگر بوده و] بی گمان این چنین کسانی ستمگرند[و به خود و جامعه ای که در آن زندگی می‌کنند، ستم می نمایند].)

 الله سبحانه و تعالی ظلم بر خود و دیگران را حرام گردانیده است، بلکه الله سبحانه و تعالی بر خود لازم گردانیده است كه قومى را بدون فرستادن رسول عذاب نكند، و دین حنیف ما اسلام؛ ظلم، انواع، اسباب و پیامدهای آن را واضح بیان کرده است.

صحابۀ کرام، علما و خلفای بزرگوار به معانی ظلم و عواقب آن آگاه بودند، چنانچه حضرت علی رضی الله عنه می‌فرماید:«روز انتقام مظلوم از ظالم، شدیدتر از روز ستم کردن ظالم بر مظلوم است»، همچنان یوسف ابن اسباط رحمه‌الله می‌گوید:«هر کس برای بقای ظالمی دعا کند، در حقیقت دوست دارد که از الله در روی زمین نافرمانی شود».

اما امروز ظلم و بی عدالتی از هر طرف ما را به سبب حکام مضری که به امت اسلامی خیانت کرده و دساتیر و نظام‌های کفری را بر آنها تطبیق می‌نمایند، احاطه کرده است و ما مسلمانان زمانی که این حکومت‌داران عاجز و ناتوان را به عنوان حاکم پذیرفتیم و با نشستن و ترک تکلیف عزل آنها و نصب خلیفه به جای آنها، بر خود ظلم و ستم نمودیم.

خدایا! مارا به خلافت راشده ثانی بر منهج نبوت که به وسیله‌ آن پراکندگی و هرج و مرج بین مسلمانان بهبود می‌یابد، برسان و مصیبت را از آنان دور گردان، خدایا به نور وجه کریمت زمین را نورانی گردان.

اللهم آمین آمین.

مترجم: عبدالرحمن مستنصر

(ترجمه)

اساس پیدایش قانون بین‌المللی به تجمع کشورهای اروپایی نصرانی برای ایستادگی در مقابل دولت اسلامی (عثمانی) در پایان قرن شانزدهم میلادی باز می‌گردد که بعدها منجر به ظهور جامعه‌ی ملل نصرانی شد که در اواسط قرن هفدهم پیشرفت کرد. کنفرانس وستفالیا را در سال 1648 میلادی برگزار نمود و قوانینی را وضع کرد که روابط بین آن‌ها را در مقابل دولت اسلامی تنظیم نماید و پایه‌های آنچه را که قانون بین‌المللی می‌نامید -که شامل دولت اسلامی نمی‌شد- پی‌ریزی کرد. تمام حقوق، وظایف و هشدارهایی‌که بر سر آن توافق کردند، برای حفاظت از کشورهای اروپایی و کشورهای نصرانی بود که بعداً به آن پیوستند. اما برای دولت اسلامی و تمام مسلمانان ممنوع باقی ماند؛ چنان‌که در سال 1856 میلادی پس از اعمال شرایط سختی مانند عدم اجرای احکام اسلام در روابط بین‌الملل پذیرفته شد. قانون بین‌المللی برخاسته از جامعه‌ی ملل نصرانی، ایده‌ی توازن بین‌المللی را ایجاد کرد که مانع توسعه‌ی کشورها به ضرر دیگران ‌شود و ایده‌ی کنفرانس‌های بین‌المللی را به‌وجود آورد که برای حفظ منافع کشورهای اروپایی، به‌ویژه بزرگترین آن‌ها برگزار می‌شود. بنابراین، اساس قانون بین الملل نخست برای حفظ منافع کشورهای اروپایی و سپس قدرت‌های بزرگ ایجاد شد.

پس از گسیختن زنجیره‌ی قانون بین الملل و نهادهای آن در طول جنگ جهانی اول، انگلیس و فرانسه به تأسیس جامعه‌ی بین‌المللی تحت عنوان جامعه‌ی ملل بازگشتند که بار دیگر همان قوانین بین‌المللی را پذیرفت که جامعه‌‌ی بین‌المللی نصرانی بر اساس آن استوار بود؛ از جمله توازن بین‌المللی و کنفرانس‌ها، که به عنوان ابزاری برای تثبیت وضعیت بین‌المللی تحت کنترل قدرت های بزرگ آن زمان مانند انگلیس و فرانسه بود. با این حال، جامعه‌ی ملل نه از طریق معاهدات و نه هم کنفرانس‌ها قادر به حفظ توازن بین‌المللی و جلوگیری از جنگ بود. جنگ‌های متعددی در گرفت که معروف‌ترین آن‌ها جنگ چین و جاپان در سال 1933میلادی، سپس تهاجم آلمان به اتریش و چک‌سلواکیا در سال 1938میلادی، بعد از آن لهستان در سال 1939میلادی و تا زمانی‌که جنگ جهانی دوم در سال 1939میلادی آغاز شد و جامعه‌ی ملل (نصرانی اروپایی الاصل) فروپاشید.

به محض پایان جنگ جهانی دوم، کشورهای پیروز (متفقین) برای بازسازی جامعه‌ی بین‌المللی و قوانین آن در سازمان جدید به‌نام سازمان‌ملل شتافتند و سازمان جدیدی را تشکیل دادند که شورای امنیت سازمان‌ملل به عنوان ابزاری قدرتمند برای حفظ کشورهای (امریکا، انگلیس، فرانسه، اتحاد جماهیر شوروی و چین) که قدرت‌های بزرگ نامیده می‌شدند، به آن اضافه شد. ساختار حقوق بین‌الملل بر اساس همان پایه‌هایی گذاشته شد که قوانین جامعه‌ی ملل بر آن بنا شده بود و دیوان بین‌المللی برای آن تدوین شد. هم‌چنین سازمان تجارت جهانی و مؤسسات مالی بعدی مانند بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول به منظور دستیابی به منافع مالی کشورهای مهم سرمایه‌داری تأسیس شد.

این یک مرور اجمالی از ظهور آنچه است که حقوق بین‌الملل و سازمان‌های بین‌المللی نامیده می‌شود. آن‌ها در ابتدا پدید آمدند و ادامه یافتند تا به طور خاص حامی و مدافع مردم نصرانی باشند. این سازمان‌ها به کشتار کودکان، زنان، بمباران بیمارستان‌ها و منابع انرژی، آب و ارتباطات در سرزمین‌های مسلمانان اهمیتی نمی‌دهند؛ چنان‌که ستم‌گری‌ها را در غزه به دست یهودیان شاهدیم و قدرت‌های بزرگ مانند امریکا، انگلیس و فرانسه از روز اول همراه با دولت یهود صف‌آرایی کردند. اما همین کشورها در جنگ روسیه و اوکراین بیکار ننشستند؛ زیرا با نصرانیان هم‌نژاد هستند. در طول جنگ جهانی دوم، کشورهای نصرانی هیچ اهمیتی به انداختن دو بمب اتمی بر سر جاپان ندادند؛ زیرا این کشوری است که مردم آن مانند نژاد اروپایی سزاوار شفقت و مهربانی نیستند!

حقیقتی‌که هیچ‌ کس نمی‌تواند انکار کند، اینست که سازمان‌های بین‌المللی، به ویژه آن‌هایی‌که پس از جنگ جهانی دوم به وجود آمدند، دو هدف اصلی داشتند:

اول) توانمند ساختن قدرت‌های بزرگ به رهبری امریکا جهت دستیابی به منافع استعماری‌اش از طریق نهادهایی‌که قوانین و تشریعات آن‌ها به دقت تدوین شده است تا این کشورهای استعمارگر بتوانند به طور کامل به منافع خود دست یابند. از نظر مالی و تجاری، بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول و سازمان تجارت جهانی تأسیس شدند که به اکثر کشورهای جهان قرض‌هایی را تحمیل کردند که قادر به پرداخت آن نبودند. سپس ارز مشخصی را به آن‌ها تحمیل کردند و به آن صفت قداست دادند که هیچ کس حق ندارد درباره پوشش این ارز مانند دلار سوال کند.

دوم) هدف دیگر این بود که این نهادها را به پرده‌ی آهنین نفوذناپذیری تبدیل کنند که بین مردم و دولت‌های ضعیف و دولت‌های بزرگ قرار گیرد؛ به طوری‌که اگر به دست یکی از دولت‌های بزرگ بلایی بر سر کشوری بیفتد، این دهلیزهای سازمان‌ملل و حتی شورای امنیت است که دروازه‌های آن کاملاً باز است و تنها کاری‌که می‌توانید انجام دهید، اینست که وارد دهلیزهای آن شوید و شکایت کنید؛ چنان‌که می‌خواهید اشک بریزید؛ اما هرگز نمی‌توانید به آرزوی خود برسید، یا به هدف خود دست یابید و یا هم ظلم و ستم را از مردم و دولت خود بردارید؛ کاری‌که امریکا در اشغال عراق و افغانستان و قبل از آن در نابودی صدهاهزار انسان در ویتنام و کوریا انجام داد.هیچ کس نمی‌توانست به صورت مستقیم به آن دسترسی داشته باشد. اگر شما اراده و تقاضایی دارید، بفرمایید! این دهلیزهای سازمان‌ملل است و تنها کاری‌که می‌توانید اینست که شکایت خود را به ایشان پیش کنید.

موضوع فلسطین از زمان تحمیل اشغال یهودیان بر آن تا به امروز در دهلیزهای شورای امنیت و سازمان‌ملل به رفت و آمد و چرخش ادامه داده و آن را پس از هر قطعنامه‌ای، دورتر از راه‌حل عادلانه می‌بینید. اقداماتی‌که رژیم اشغالگر فلسطین در غزه انجام داد، ناقض تمام قوانین بین‌المللی موجود در روز روشن بود؛ اما این رژیم به حال خودش رها شد تا هر کاری می‌خواهد انجام دهد؛ زیرا کشورهای اروپایی نصرانی کسانی بودند که این رژیم را برای تأمین منافع خود ایجاد کردند. بنابراین، قوانین بین‌الملل در مورد آن صدق نمی‌کند.

اگر رژیم یهودی لحظه‌ای منافع غرب نصرانی را نادیده بگیرد، متوجه می‌شوید که آن را در برابر هر سنگی‌که می‌زند، هر کودکی‌که می‌کشد یا هر ساختمانی‌که ویران می‌کند، محاسبه خواهند کرد. اما یهودیان به خوبی می‌دانند که از شر دولت‌هایی‌که قوانینی را برای مجازات متمردین‌شان وضع می‌کنند، در امان هستند.

در مقابل همه‌ی این‌ها، مسلمان‌ها نباید جزء این نهادهای بین‌المللی باشند و نباید به ظلم و ظلمات آن‌ها تسلیم شوند و تکیه کنند؛ بلکه باید به صورت مستقیم با دشمنان‌شان مقابله کنند؛ نه از عقب نظام‌هایی‌که از آغاز خود در قرن شانزدهم برای جنگ با اسلام و مسلمین به‌وجود آمده اند.

کسی‌که امروزه خواستار محاکمه‌ی دولت یهود در محکمه‌ی بین‌المللی است، باید بداند که این محکمه و قانون آن در ابتدا برای مبارزه با دولت عثمانی و با آن دولتی‌که حتی اگر از نظر قومی از فرزندان آن باشد، ایجاد شده است.

دولت خلافت اسلامی به اذن الله سبحانه وتعالی آمدنی است و یکی از اولویت‌های اول آن همین خواهد بود که این نهادهای دروغین را که امریکا و اروپا پشت آن سنگر گرفته‌اند و آن را چون دیوار حفاظتی برای خود قرار دادند، تخریب کند تا درگیری با دشمنان الله سبحانه وتعالی و دشمنان امت به صورت مستقیم باشد و سبب شود که الله سبحانه وتعالی توسط ما ظلم ستمگران را دفع کند و ما واقعاً از حقوق بندگان دفاع کنیم و عدالت را در میان مردم برقرار سازیم.

﴿وَلَوْلَا دَفْعُ اللهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللهِ كَثِيراً وَلَيَنصُرَنَّ اللهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ﴾ [حج: 40]

ترجمه: اصلاً اگر الله (سبحانه وتعالی) بعضی از مردم را به وسيله بعضی دفع نكند (و با دست مصلحان از مفسدان جلوگيری ننمايد، باطل همه‌جاگير می‌گردد و صدای حق را در گلو خفه می‌كند، و آن وقت) ديرهای (راهبان و تاركان دنيا) و كليساهای (مسيحيان) و كنشت‌های (يهوديان)، و مسجدهای (مسلمانان) كه در آن‌ها الله(سبحانه وتعالی) بسيار ياد می‌شود، تخريب و ويران می‌گردند. (امّا الله سبحانه وتعالی بندگان مصلح و مراكز پرستش خود را فراموش نمی‌كند) و به طور مسلم الله متعال ياری می‌دهد كسانی را كه (با دفاع از آئين و معابد) او را ياری دهند. الله سبحانه وتعالی نيرومند و چيره است (و با قدرت نامحدودی كه دارد، ياران خود را پيروز می‌گرداند و چيزی نمی‌تواند او را درمانده كند و از تحقّق وعده‌هايش جلوگيری نمايد).‏

برگرفته از شماره‌ 470 جریده‌ی الرایه

نویسنده: دکتور محمد جیلانی

مترجم: احمد صادق امین

(ترجمه)

ویب‌سایت العمانه نت در تازه‌ترین گزارش‌های خود به تاریخ 29 نوامبر 2023- بیانیۀ ساموئل واربرگ؛ سخنگوی منطقه‌ای وزارت خارجۀ آمریکا را تحت این عنوان  نقل نمود : "وزارت خارجۀ آمریکا: واشنگتن قصد اعمال تحریم‌های جدید را علیه حوثی‌ها به خاطر موجودیت تنها یک دلیل ندارد" وی در این بیانیه یادآور شد: دولت فعلی آمریکا قصد ندارد تحریم‌های جدیدی را علیه حوثی‌ها اِعمال کند تا مردم یمن از آن متأثر نگردند. "اقدامات حوثی‌ها واشنگتن را خشم‌گین نساخته؛ بلکه در خدمت نقشه‌های آن می‌باشد."

این بیانیۀ وزارت امور خارجۀ آمریکا دو روز پس از آن است که ناوشکن آن، یو اس‌اس‌میسون، در هنگام پاسخ به تماس اضطراری کشتی سنترال‌پارک، هدف دو موشک بالستیک قرار گرفت و پنج نفر که در خلیج عدن سوار کشتی شده بودند، بازداشت گردیدند.

هدف از این بیانیۀ واشنگتن جلوگیری از اِعمال تحریم‌های جامعۀ بین‌المللی علیه شورشیان حوثی است. از چه زمانی واشنگتن نگران مردم یمن گردیده است!؟ واشنگتن در عقب درگیری‌های جاری در آن‌جا قرار دارد تا به جای نفوذ سیاسی بریتانیا نفوذ سیاسی خود را با حفظ حوثی‌ها در موقعیت‌های قدرت،  تضمین نماید. احزاب سیاسی مورد حمایت واشنگتن، از جمله حزب منحل شده علی صالح و حزب اصلاح، آگاهانه یا غیر آگاهانه در خدمت منافع بریتانیا بودند. پیش از این واشنگتن از سقوط شهر حدیده به دست حوثی‌ها به بهانۀ حفاظت از غیرنظامیان جلوگیری نمود؛ اما در شهرهای مأرب و تعز چنین موقفی را اتخاذ نکرد، زیرا این حوثی‌ها بودند که به آن‌ها حمله کردند. واشنگتن در طول 9 سال جنگ قربانیان و آوارگان را در نظر نگرفت. دلیل ارائه شده توسط واشنگتن با برنامه‌های آن برای مشروعیت بخشیدن به حکومت حوثی‌ها همسو می‌باشد.

واشنگتن مشتاق حمایت منطقه‌یی از شورشیان حوثی از طریق تهران بوده است. این امر از زمان دولت جورج بوش در سال 2001 که اداره اوباما، ترامپ و رئیس جمهور فعلی بایدن آن را ادامه می‌دهند، مشهود بوده است. هدف این همسویی با برنامه‌های شبانه‌روزی درگیری‌های فرقه‌یی در آسیای میانه ترسیم دوبارۀ مرزهای آمریکا می‌باشد. بنابراین، اقدامات شورشیان حوثی واشنگتن را خشم‌گین نساخته بلکه به پلان‌های آن خدمت می‌نمایند.

از سوی دیگر، صدای جنوبی‌ها مانند هم‌دستان انگلیسی چون "هانی‌بن‌بریک" که خواستار زیارت بیت‌المقدس تحت حمایت یهودیان گردیده و عیدروس الزبیدی که از عادی‌سازی با موجودیت یهودی حمایت می‌کنند، بلند شده است. این پیروزی از رئیس آن‌‎ها بریتانیا است که شورشیان حوثی را به دلیل توقیف "غیرقانونی" کشتی گلکسی لیدر محکوم کرد و خواستار آزادی آن شد.

درگیری ابتدایی در خاورمیانه از جمله یمن، ناشی از مداخلۀ مستقیم قدرت‌های استعماری قدیمی و معاصر در منطقه از زمان سقوط خلافت پس از پایان جنگ جهانی اول می‌باشد. این درگیری به دلیل عدم وجود حاکمیت اسلام و تقسیم سرزمین‌های آن بر اساس قرارداد سایکس-پیکو، همراه با تأسیس نهاد یهودی، ادامه خواهد داشت. کشمکش نفوذ قدرت‌های استعماری تنها با تأسیس خلافت راشدۀ ثانی بر مهج نبوت، از قلب سرزمین‌های اسلامی و خاورمیانه حذف خواهد شد. این همان چیزی است که حزب‌التحریر برای آن کار و فعالیت می‌نماید. ای اهل ایمان و درایت! در کنار یک حزب استعمارگر علیه حزب دیگر ایستاد نشوید. بلکه با آسیاب اسلام هر طرف که می‌چرخد باشید.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر – ولایه یمن

18 جمادی الاول 1445

شنبه 02 دسمبر 2023م

مترجم: عبدالرحمن "قاطع"

(بخش اول)

(ترجمه)

امام مسلم در صحیح خود آورده است:

عَنْ عَامِرِ بْنِ سَعْدِ بْنِ أَبِي وَقَّاصٍ رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ قَالَ: كَتَبْتُ إِلَى جَابِرِ بْنِ سَمُرَةَ، مَعَ غُلاَمِى نَافِعٍ: أَنْ أَخْبِرْنِى بِشَيْءٍ سَمِعْتَهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ﷺ ، قَالَ: فَكَتَبَ إِلَىَّ: سَمِعْتُ رسول الله صلی اللّٰه علیه وآله وسلم يَوْمَ جُمُعَةٍ، عَشِيَّةَ رُجِمَ الأَسْلَمِىُّ، يَقُولُ: «لاَ يَزَالُ الدِّينُ قَائِمًا حَتَّى تَقُومَ السَّاعَةُ، أَوْ يَكُونَ عَلَيْكُمُ اثْنَا عَشَرَ خَلِيفَةً، كُلُّهُمْ مِنْ قُرَيْشٍ». وَسَمِعْتُهُ يَقُولُ: «عُصَيْبَةٌ مِنَ الْمُسْلِمِينَ يَفْتَتِحُونَ الْبَيْتَ الأَبْيَضَ، بَيْتَ كِسْرَى، أَوْ آلِ كِسْرَى». وَسَمِعْتُهُ يَقُولُ: «إِنَّ بَيْنَ يَدَيِ السَّاعَةِ كَذَّابِينَ فَاحْذَرُوهُمْ». وَسَمِعْتُهُ يَقُولُ: «إِذَا أَعْطَى اللَّهُ أَحَدَكُمْ خَيْرًا فَلْيَبْدَأْ بِنَفْسِهِ وَأَهْلِ بَيْتِهِ». وَسَمِعْتُهُ يَقُولُ: «أَنَا الْفَرَطُ عَلَى الْحَوْضِ» (مسلم: 1822)

ترجمه: عامر بن سعد بن ابی وقاص رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ می‌گوید: نامه‌ای با خدمتگزارم نافع نزد جابر بن سمره فرستادم و در آن نوشتم که بخشی از آنچه را که از رسول الله صلی اللّٰه علیه وسلم شنیده‌ای، برایم بیان کن. او در جوابم نوشت: شنیدم که رسول الله صلی اللّٰه علیه وسلم روز جمعه، بعد از ظهر همان روزی که مرد اسلمی (ماعز) سنگسار گردید، می‌فرمود: «تا قیام قیامت یا زمانی‌که دوازده خلیفه بر شما حکومت کنند که همگی از قریش‌اند، دین باقی خواهد ماند.» و هم‌چنین شنیدم که می‌فرمود: «گروه اندکی از مسلمانان کاخ سفید پادشاه ایران یا خاند‌انش را فتح خواهند نمود.» هم‌چنین شنیدم که می‌فرمود: «قبل از فرارسیدن قیامت، کذابانی خواهند آمد؛ پس از آنان، برحذر باشید.» هم‌چنین شنیدم که می‌فرمود: «هرگاه، الله متعال به یکی از شما، خیری عنایت فرمود، نخست، خودش و خانواده‌اش از آن، بهره‌مند شوند.» و هم‌چنین می‌فرمود: «من پیش قدم هستم و جلوتر از دیگران به حوض کوثر می‌رسم.» (و آب را آماده می‌کنم).

این سخن رسول الله صلی الله علیه وسلم (عُصَيْبَةٌ مِنَ الْمُسْلِمِينَ يَفْتَتِحُونَ الْبَيْتَ الأَبْيَضَ، بَيْتَ كِسْرَى، أَوْ آلِ كِسْرَى) یکی از معجزات آشکار رسول الله صلی الله علیه وسلم است و -الحمدلله- مسلمانان در زمان خلافت عمر بن خطاب رضی الله عنه آنجا را فتح نمودند. (العُصَیبة) اسم تصغیر (عصبة)، یعنی جماعت و کِسری به کسر و فتح کاف خوانده می‌شود.

این سخن رسول الله صلی الله علیه وسلم (إِذَا أَعْطَى اللَّه أَحَدكُمْ خَيْرًا فَلْيَبْدَأْ بِنَفْسِهِ) ‏مانند این حدیث است (اِبْدَأْ بِنَفْسِك ثُمَّ بِمَنْ تَعُول) یعنی: اول از خود آغاز کن، سپس از خانواده‌ات. جملۀ (أَنَا الْفَرَط عَلَى الْحَوْض): (الفرط) به فتح (راء) یعنی در آن از دیگران پیش‌قدم هستم و انتظار می‌کشم که شما را از آب کوثر بنوشانم. (فَرَط و فارط) کسی است که پیش از قومش خود را به آب می‌رساند تا آب مورد نیازشان را فراهم کند.

جملۀ (الدین قائما... أو یکون علیکم) تعدادی از اهل علم گفته‌اند: (قائما) یعنی مداوم و مستمر، می‌گویند (أقام شیء) یعنی آن را ادامه داد. این کلام پروردگار «یقیمون الصلاة» و «إلا ما دمت علیه قائما» همین معنی را شامل می‌شود. بنابراین تقدیر آن چنین است: دین اسلام هم‌چنان ادامه خواهد داشت تا قیامت برپا شود.

جملۀ: (أو یکون علیکم)... (أو) در اینجا برای عطف به معنای (وَ) است، پس اینطور تقدیر می‌شود: (و یکون علیکم اثنا عشر) آنان را به صورت خاص یاد کردند تا عزت، قدرت و عدم حصول ضرر در زمان‌شان محقق شود... علما در تفسیر و توجیه این حدیث گرایش‌های مختلفی دارند:

گفته‌اند: منظور از آن خلفای عادل است که برخی از آن‌ها در امت بوده‌اند و تعدادشان تا برپا شدن قیامت تکمیل خواهد شد.

امام نووی رحمه الله به نقل از قاضی عیاض می‌گوید: ممکن است منظور از این دوازده خلیفه، خلفای عادلی باشند که مستحق خلافت هستند، چنانچه برخی از آن‌ها گذشته‌اند و این تعداد باید پیش از برپایی قیامت تکمیل شود.

نووی رحمه الله به نقل از قاضی عیاض گفته است: احتمال دارد منظور حدیث آن کسی باشد که در زمان خود، اسلام را شکوه داده و تمام مسلمانان وی را بپذیرند، چنانچه در سنن ابی‌داود آمده است: (کلهم تجتمع علیه الأمة) یعنی: «امت بر هرکدام از آن‌ها اجماع داشته باشد».

سیوطی نقل کرده است که منظور از آن: وجود دوازده خلیفه در تمام دوران اسلام تا قیامت است که حق را اعمال می‌کنند، حتی اگر پی‌درپی نباشند.

در فتح الباری آمده: چهار خلیفۀ راشده از این دوازده خلیفه گذشته‌اند و تعدادشان باید پیش از برپایی قیامت تکمیل شود.

ابن کثیر گفته است: این حدیث وجود دوازده خلیفۀ صالح که حق را حاکم کرده، در میان امت عدالت می‌کنند، بشارت داده است، پی‌در پی بودن و توالی روزگارشان الزامی نیست؛ بلکه چهار نفر از آن‌ها به یک ترتیب گذشته‌اند که عبارت از خلفای اربعه، ابوبکر، عمر، عثمان و علی می‌باشند. هم‌چنین عمر بن عبدالعزیز و تعدادی از خلفای عباسی بدون تردید در نزد علما از جملۀ این خلفا هستند و قیامت برپا نمی‌شود تا این دوازده نفر بر زمین خلافت نکنند و واضح و روشن است که مهدی موعود که در احادیث درباره‌اش بشارت داده شده، نیز یکی از آنان است.

ای امت خیر، ای فرزندان خلافت!

چقدر می‌بینیم که در یک حدیث لفظ «خلیفه» وارد شده و به کسی دلالت می‌کند که قدرت و زعامت عموم را به عهده دارد، و این‌که در حدیث شریف قائم بودن دین را بیان می‌کند، نشان دهندۀ تمکین، سیادت، نفوذ و غلبۀ دین بر موافقین و خلافین است. بنابراین حیلۀ فریب‌کاران و طعنۀ طعنه‌زنان به آن زیانی نمی‌رساند... اسلام دین، منهج و مرجعیت حکام و رعیت دولت حاکم است.

حدیث شریف به این خلفا تنها بخاطر این‌که اسلام در زمان‌شان شکوهمند بوده، مزیت و برتری نمی‌دهد؛ طوری‌که منظورش آن دورۀ زمانی باشد؛ صرف نظر از این‌که حکام و سران دولت چه شخصیت‌هایی دارند؛ بلکه یک پیام غیبی است که رسول الله صلی الله علیه وسلم از آن خبر داده.

دین در آن دوره زمانی حاکم می‌ماند و بر کسانی‌که به هدف از بین بردن اسلام به عنوان یک دین تمدن و دولت یا جلوگیری از گرایش مردم به آن کار کنند یا تلاش نمایند مردم را علیه آن بشورانند یا در احکام و آموزه‌های اسلام شبهه‌افگنی کنند و به آن ضربه بزنند، ظاهر و غالب می‌ماند.

از مظاهر غلبه، ظهور و عزت دولت این است که مخالفین آن اعم از دشمنان خارجی و داخلی هر قدر برای نابودی آن تلاش کنند، بر اسلام به عنوان یک دین هیچ زیانی وارد نشود و این مخالفین خواه از مشرک‌های اهل کتاب باشند یا دشمنانی که از جانب نظام‌های کفری مانند آمریکا یا انگلیس و امثال آنان به کار گرفته می‌شوند، به هیچ شکلی از اشکال نتوانند آسیبی به آن برسانند، بر مصداق سخن پروردگار:

﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ فَسَيُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ وَالَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ﴾ [انفال: 36]

ترجمه: کافران اموال خود را خرج می‌کنند تا(مردمان را) از راه الله(و ایمان به الله) بازدارند. آنان اموال خود را خرچ خواهند کرد، اما بعداً مایۀ حسرت و ندامت ایشان خواهد گشت و شکست هم خواهند خورد. بی‌گمان کافران همگی به سوی دوزخ رانده می‌شوند و در آن گرد آورده می‌شوند.

همانطور که جدایی‌طلبان و کسانی‌که کم یا زیاد از دولت انحراف کرده‌اند، اعم از پیروان واقعی و منافقین نتوانند به آن آسیبی برسانند.

دولت اسلام در زمان منصور بعد از اینکه ابومسلم خراسانی را نابود کرد نیرومند ماند و در دورۀ هارون الرشید قدرت‌مند بود؛ در حالی‌که برخی مخالفان قدرتمند شدند، نفوذ در سرزمین‌های فتح شده را آغاز کردند و در دستگاه‌های دولت اسلامی رخنه نموده، نزدیک بود قدرت را به صورت کامل در دست بگیرند، چنانچه برمک‌ها پیش از این‌که حرکت‌شان توسط خود هارون الرشید سرکوب شود، چنین کردند.

با این وجود، می‌بینیم که آنچه رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر داده است، در دورۀ دوازده خلیفه تحقق یافته است. بنابراین اسلام در آن زمان شکوهمند بوده، همه‌چیز غیر از اسلام در خواری و ذلت به سر می‌برد. دین اسلام پیش از برپایی قیامت دوباره حاکم خواهد شد و ظهور مطلقی که با این حاکمیت همراه است، محدود به آن برهه زمانی می‌باشد که این دوازده خلیفه در آن قدرت را در دست دارند.

قابل ذکر است که موضوع مهم تعداد خلفاء نیست. برای روشن شدن موضوع، مسلم حدیثی از عمار رضی الله عنه روایت کرده است که «فِي أُمَّتِي اثْنَا عَشَرَ مُنَافِقًا لَا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ؛ در امتم دوازده منافق وجود دارد که وارد بهشت نمی‌شوند.» حال سوالی مطرح می‌شود که آیا منافقین در این امت تنها دوازده نفر هستند یا تعدادشان بیشتر است؟ در جواب به آن گفته می‌شود که تعداد منافقین از دوازده نفر بیشتر است. هم‌چنین گفته می‌شود: تعداد خلفاء از دوازده بیشتر است؛ اما بخاطر شکوفایی عزت و شکوه در دوره این دوازده خلیفه، از آنان به صورت خاص یادآوری شده است، در غیر این صورت می‌توانیم بیش از دوازده خلیفه را نام ببریم که اسلام در دوره حکومت‌شان غالب و شکوهمند بوده است. به عنوان مثال برای برتری خلفای عثمانی نسبت به خلفای پیشین مسلمانان، همین کافی است که اروپا را فتح کردند.

مسلمانان، حکام و علما همه در یک ‌میدان قرار دارند و از عقیده اسلام دفاع می‌کنند، امرای شان صالح هستند، اسلام را تطبیق می‌کنند و با دعوت و جهاد آن را به تمام جهان می‌رسانند. علما و فقهای‌شان اسلام را به مردم یاد می‌دهند و در میان‌شان صحبت می‌کنند و حکام را نصیحت و محاسبه می‌نمایند و از سرزنش هیچ سرزنش‌گری بیم ندارند. مسلمانان از حاکمیت اسلام بهره‌ می‌برند. امت اسلام، امت وسط و صدر نشین تمام امتیان است و بر تمام جهان گواه می‌باشد؛ همانطور که الله سبحانه وتعالی آن را توصیف نموده و در این جایگاه قرار داده است:

﴿ وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِّتَكُونُواْ شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيداً﴾ [بقره: 143]

ترجمه: بی‌گمان شما را ملت وسطی کرده‌ایم تا شاهدانی بر مردم باشید و پیامبر بر شما شاهد باشد.

تمام فرزندان مسلمانان -که علما بخشی از آنان می‌باشد- باید بدانند که دعوت فردی‌شان کافی نیست و باید در یک گروه کار کنند؛ گروهی‌که برای بیداری امت اسلامی فعالیت و آن را برای تغییر همه‌جانبه رهبری می‌کند؛ گروهی‌که برای اعزاز دین تلاش می‌کنند تا همانطور که در دولت خلافت اول بود، دین امت در دولتش حاکم باشد تا الله سبحانه وتعالی اذن نصرت را بدهد و مسلمانان به رویکرد اول خود بازگردند؛ بهترین امتی که برای مردم بیرون شده تا به اذن الله سبحانه و تعالی اسلام را عزت دهد! الله متعال می‌فرماید:

﴿ قُلْ هَـذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَاْ وَمَنِ اتَّبَعَنِي وَسُبْحَانَ اللّهِ وَمَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ﴾ [یوسف: 108]

ترجمه: بگو این راه من است که من (مردمان را) با آگاهی و بینش به سوی الله فرا می‌خوانم و پیروان من هم (چنین می‌باشند) و الله را منزه می‌دانم و من از زمرۀ مشرکان نمی‌باشم.

مترجم: طه خالد