(ترجمه)

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم فرمود:

«مَنْ أَطَاعَنِي فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ وَمَنْ عَصَانِي فَقَدْ عَصَى اللَّهَ وَمَنْ يُطِعِ الْأَمِيرَ فَقَدْ أَطَاعَنِي وَمَنْ يَعْصِ الْأَمِيرَ فَقَدْ عَصَانِي وَإِنَّمَا الْإِمَامُ جُنَّةٌ يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ وَيُتَّقَى بِهِ فَإِنْ أَمَرَ بِتَقْوَى اللَّهِ وَعَدَلَ فَإِنَّ لَهُ بِذَلِكَ أَجْرًا وَإِنْ قالَ بغَيرِه فَإِن عَلَيْهِ مِنْهُ»

ترجمه: «هر آن کس که از من اطاعت کند از الله اطاعت کرده و کسی که بی‌اطاعتی من را کند بی‌اطاعتی الله را کرده است. هر آن کس که امیر‌اش را اطاعت کند مرا اطاعت کرده و هر آن که امیراش را نافرمانی کند مرا نافرمانی کرده است. امام به تنهایی سپری است که پشت سر او جنگیده می‌شود و ما را محافظت می‌کند. اگر او امر به ترس از الله متعال کند  که اجراء‌کننده عدالت است، برای‌اش اجر و پاداش دارد. و اگر به ترس از کسی دیگری امر ‌کند، گناه آن به دوش امیر حساب می‌گردد. » [صحیح بخاری و صحیح مسلم]

ابن خلدون در اثر خود بنام (مقدمه‌ی بر تاریخ) آورده است که: «وإذ قد بَیَّنَّا حَقیقةَ هذا المَنْصِبِ، وأنَّه نیابةٌ عناحصِبِ الشَّیَدَیُّا تَسِّیَدَیُّهُ. ِلافةً وامامةً، والقائِمُ به خلیفةً وامامًا» «جایی که ما قبلاً حقیقت این منصب را توضیح داده ایم. آن در ارتباط به مسؤول در احکام شرعی جهت حفظ دین و حکم‌روایی بر سیاست جهان ذریعه‌ی دین است. به آن خلافت و امامت خطاب گفته می‌شود. کسی که مسؤول آن‌ست همانا خلیفه و امام است».

امام النووی در اثر (روضة الطالبین) می‌فرماید: « یَجوزُ أن یُقال للإمامِ الخَلیفةُ، والامامُ، وأمیرُ المُؤمنین» که «جایز است که امام را   خلیفه، امام و یا امیر المؤمنین بخوانیم.»

امام النووی در (شرح صحیح مسلم) می‌نویسد: «الْإِمَام جُنَّة أَیْ، کَالسِّتْرِ، لِأَنَّهُ یَمْنَع الْعَدُوّ مِنْ أَمَنَّة أَیْ، کَالسِّتْرِ، لِأَنَّهُ یَمْنَع الْعَدُوّ مِنْ أَمَذَی الْمِعْمِّ، بَعْمِعْمِّاً. ْ مِنْ بَعْض، وَیَحْمِی بَیْضَة الْإِسْلام، وَیَتَّقیه النَّاس وَیَخافُونَ سَطْوَته». امام سپر است، زیرا او مانند پوش محافظتی است، او مسلمانان را از دشمنی که به آن‌ها ضرر می‌رساند محافظت می‌کند. او افراد را در برابر همدیگر محافظت می‌کند. هم‌چنان از دولت مقدس اسلام محافظت می‌کند. مردم در حیطۀ او پناه می‌جویند و از قدرت او می‌ترسند.» او ادامه داد: «وَمَعْنَى يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ أَيْ يُقَاتَلُ مَعَهُ الْكُفَّارُ وَالْبُغَاةُ وَالْخَوَارِجُ وَسَائِرُ أَهْلِ الْفَسَادِ وَالظُّلْمِ مُطْلَقًا» معنی "در عقب آن می‌جنگند" این است که قطعاً آنان با کفار، خائنین، بغاوت‌گران و تمام اهل فتنه و ظلم بجنگند."

امام بن حجر العسقلانی در شرح بخاری، (فتح الباری) می‌فرماید: «الْإِمَامُ جُنَّةٌ بِضَمِّ الْجِيمِ أَيْ سُتْرَةٌ لِأَنَّهُ يَمْنَعُ الْعَدُوَّ مِنْ أَذَى الْمُسْلِمِينَ وَيَكُفُّ أَذَى بَعْضِهِمْ عَنْ بَعْضٍ وَالْمُرَادُ بِالْإِمَامِ كُلُّ قَائِمٍ بِأُمُورِ النَّاسِ» «امام به تنهایی سپر (جنّه) یا (Junnah) است» در جُنَّةٌ حرف جیم به ضمه خوانده می‌شود که به معنای سپر محافظوی است، زیرا دشمن را از آسیب رساندن به مسلمانان باز می‌دارد. او از آسیب رساندن آن‌ها به یکدیگر جلوگیری می‌کند. مراد از امام هر آن حاکمی‌ست که به امور مردم طبق نظام اسلام رسیدگی کند.»

امام السیوطی در شرح مسلم (الدیباج علی صحیح مسلم بن الحجاج) می‌فرماید: «سَاتِر لمن خَلفه ومانع لخللل يعرض لصلاتهم بسهو أَو مُرُور مار كالجنة وَهِي الترس الَّذِي يستر من وَرَاءه وَيمْنَع من وُصُول الْمَكْرُوه إِلَيْهِ». در مورد امام می‌گوید: امام فردی است، کسانی که در عقب آن است را حفظ می‌کند. او از هر گونه اخلالی در نماز جلوگیری می‌کند. او مانند یک سپر است؛ سپر زرهی است که از عقب آن محافظت می‌کند و از رسیدن چیز مضر جلوگیری می‌کند.»

نوشته‌شده برای دفتر مطبوعات مرکزی حزب التحریر توسط

مصعب عمیر – ولایه پاکستان