شنبه, ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶هـ| ۲۰۲۴/۱۱/۲۳م
ساعت: مدینه منوره
Menu
القائمة الرئيسية
القائمة الرئيسية

  •   مطابق  
بیست و هشتمین اجلاس سران عرب و برنامه جدید در سلسله ی توطیه های شرم آور؛ کوتاهی و ذلت
بسم الله الرحمن الرحيم

بیست و هشتمین اجلاس سران عرب و برنامه جدید در سلسله ی توطیه های شرم آور؛ کوتاهی و ذلت

(ترجمه)

بیست و هشتمین اجلاس سران عرب در اردن  در منطقه ی بحر المیت برگزار گردید. این نشست برگزار شده ی سران عرب در اردن، با حضور رهبران عرب و نماینده های هیأت های بین المللی دایر شد و به روز چهارشنبه ۲۹ مارچ ۲۰۱۷م پایان یافت. چنان چه پس از یک روز این نشست با سخنرانی ها و بیان اختتامیه پایان یافت. آن چه در این اجلاس بحث صورت گرفت، قضایای مناطق عربی را؛ از جمله: تاکید به حل دولت های فلسطین و دولت یهود و رد و بدل کردن زمین و عادی سازی روابط دولت یهود و اعراب که شامل کیان یهود به امتداد سوریه، عراق و یمن می شود، می باشد که حکام عرب مداخله ی ترکیه را در شمال عراق محکوم کرده و از انقره خواستند تا نیروهایش را از مناطق مذکور دور نماید و نیز مداخله ی ایران در امور دولت های عربی؛ از قبیل: سوریه، یمن و عراق را محکوم کردند و بر سر مسأله ی یمن، ضمن آن چه طرح ابتکار خلیجی و بیرون شدن از گفتگوهای وطنی خوانده شده تاکید داشتند. چنان چه از آماده گی جنگ در برابر تروریزم و جنگ های چریکی آن در تمام بسترهای نظامی، امنیتی و فکری را خبر دادند.

برگزاری چنین نشست توطیه آمیز اجلاس سران عرب، از آوان تأسیس جامعه بین المللی عربی در سال ۱۹۴۵م به هدف ایجاد کیان عربی که از استقلال کشورهای عربی سرچشمه گرفته و محافظ صلح و امنیت بین دولت ها و دفاع از هر دولت که تحت تهدید و یا در برابر دشمن قرار می گیرد، می باشد؛ اما حقیقت امر چنین است که اتحادیه عربی بنابر رغبت و شوق "انتونی ایدن" وزیر خارجه وقت انگلیس ایجاد گردیده است. چنان چه در بیانیه ی ۲۹ ماه می سال ۱۹۴۱م اعلام داشت: «حکومت بریتانیا از ایجاد ممالک واحد عربی حمایت کرده و آماده همکاری درین راستا نیز است.»

سپس اعراب این درخواست حکومت انگلیس را مبنی بر ایجاد اتحادیه عربی لبیک گفته و مصطفی نحاس رییس وزرای وقت مصر از برگزاری کنفرانسی به رهبری اعراب و به سرپرستی امیر عبدالله در شرق اردن خبر داد که پس از آن انگلیس در سال ۱۹۴۳م دومین بیانیه یی را مبنی بر مساعدت بر انگلیس در ایجاد اتحادیه عربی صادر کرد. پس از مشوره ها و دیدارها،  از ایجاد اتحادیه عربی در ۲۲ مارچ سال ۱۹۴۵م اعلام رسمی آمد که متن نهایی آن در مورد میثاق اتحادیه عربی که در آن وقت شامل تمام سوریه، لبنان، مصر، عراق و شرق اردن می شد که بعدها سعودی و یمن نیز با آن پیوستند، بود.

تأسیس اتحادیه عربی آرمان های دیرینه ی انگلیس را تکمیل کرده و متحقق ساخت؛ چنان چه پس از آن دولت خلافت عثمانی ها سقوط کرده و کیان مسلمان ها از هم پاشید؛ سپس به تعقیب آن بعداً کیان های جداگانه و دولت های جداگانه با نظام های ساخته ی بشر ایجاد گردید که درین امر به سطح سیاسی و رسمی موفق گردیده که تا الحال امت از شر شان خلاص شده نمی تواند. به گونه ی که مشاعر اسلامی در میان امت مشکل ساز گردیده و هر از گاهی ملتی از میان امت اسلامی خواهان برگشت مجد خود باشد، باید به خود فکر کند نه بحیث امت واحد.

برعلاوه آن با این همه بدبختی، یهود آماده گی هجرت به فلسطین را گرفته و استحقاق وعده بالفور مبنی بر ساخت و ساز وطن قومی برای یهود نزدیک گردید، سپس تأسیس اتحادیه عربی اولین نقشه برای تثبیت و انتقال مبارزه آینده از ناحیه ی اسلامی به ناحیه ی قومی و تثبیت نظام های ساخته ی دست بشر و هم چنان تقویت ناحیه ی وطن پرستی شد. چنان چه متن ماده ۸ میثاق جامعه ی مذکور بر این اساس است که تمام دولت های مشترک در اتحادیه عربی در برابر نظام حاکم کشورهای دیگر احترام متقابل داشته و حقوق آن کشورها را حقوق خود دانسته و تعهد سپردند که به هیچ گونه اعمالی که منجر به تغییر این نظام ها می شود، مبادرت نخواهند ورزید.

و با برگشت به کنفرانس اخیر که در بحر میت برگزار گردید، جدا از مسأله بیانه ی اختتامیه و تفصیلاتی که درین مورد ذکر گردیده است، از نشست های قبلی کدام تفاوتی ندارد؛ زیرا در نشست های قبلی ضمن نقشه ی بدنام سازی مشاعر اسلامی و رفتن در آن مسیر سبب ضعف، انحطاط، ذلت و پستی امت گردیده و از حقوق و امتیازاتی که بحیث امت دارا اند محروم خواهند گردید. نشست خرطوم نیز نه به اعتراف نه به گفتگو و نه به صلح انجامید و نشست رباط، عمان و متباقی نشست های دیگر اجلاس سران عرب جز کنار آمدن از موقف خویش و ذلیل گشتن چیزی دیگری در پی نداشته است.

درین زمنیه در مورد این نشست بهتر است بپرسیم که از این آماده گی و توطیه ها و یا هم مایوس گردیدن ها که روزهای قبل واضح گردیده است، چی چیز بدست می آید؟ چنان چه مرکز بحث های مرتبط به اداره حکومتی در تل ابیب از هدف مهمی که واشنگتن قصد تحقیق آن را در جریان کنفرانس اجلاس سران عرب به هدف نماینده گی و ایجاد فضا در برابر شکل گیری اتحادیه کشورهای سنی نشین همگام با اهداف امریکا، پرده برداشت. هم چنان سایت العربی در شماره ۲۱ خود نشر کرده است که ملک عبدالله ثانی اردن به نیابت از ترامپ مسوولیت قناعت دادن دولت های عربی را در افتتاح ایتلاف عربی سنی نشین عهده دار است، این در حالی است که ملک عبدالله اردن یک بار دیگر به واشنگتن به هدف موجه ساختن ترامپ به خط مشی که ترامپ آن را ترسیم نموده در بر آورده ساختن آن توجه جدی خواهد کرد.

و نیز پس از آن در مورد ارسال نماینده ی رییس جمهور امریکا به هدف اشتراک در این نشست توجه کرده که وی جیسین گرنبلیت دیپلومات متعصب یهودی می باشد که حرصش در دیدارها و نشستی که با نماینده ی دولت های عرب در حاشیه ی اجلاس داشت، در امور و خط مشی که از جانب امریکا ترسیم گردیده است، تاکید داشته و متوجه است که نباید نماینده ی دولت های عرب از خط مشی ترسیم شده عدول کند. حکام فروخته شده ی عرب به اجرای مستقیم آن پس از پایان نشست خواهد پرداختند که دیپلومات مذکور پس از پایان یافتن جلسه با السیسی و بعداً با ملک اردن دیدار کرده و نیز با محمود عباس به هدف تکمیل آن چه مامور تنفیذ و اجرای آن بود دیدار کرد.

تقریباً چهارصد میلیون مسلمان در ۲۲ دولت عربی با مساحت بیشتر از ۵.۱۳ میلیون کیلومتر مربع زمین پراگنده بوده که دارای ثروت های بی شماری طبیعی نیز می باشند. با آن که به عقیده ی واحد معتقد اند، از آن نظامی سرچشمه می گیرد که تمام ناحیه های زنده گی را در بر گرفته و آن را تنظیم می کند؛ اگر در صورتی به آن رجوع کنند، بیش از یک و نیم ملیارد مسلمان تحت نظام واحد به رهبری خلیفه واحد، متحد خواهند شد که تنها یک خلیفه آنان را رهبری کرده و آنان را در برابر این توده ی از روبیضات، ابرقدرت جهان معرفی می کند.

آنانی که گوش های مان را با نشست ها، بیانات و با اختلافات شان کر کرده و ما را در بین ملت های جهان به طور مظلومانه به شهادت می رسانند و سرزمین های مان که توسط این حکام محل تیاتر، جنگ ها، کشتار وغیره مبدل گردیده است، از ایشان هیچ خیر دیده نمی شود؛ زیرا این حکام در واقعیت نمی توانند کدام تغییری را ایجاد کنند و نمی توانند در مخالفت با تصامیمی که باداران شان گرفته اند رفتار کنند. اگر چیزی از آنان درین مورد صادر هم شود در حقیقت آن فریب و سرابی بیش نیست که این گونه مکر و فریب آنان خطرناک بوده تا مبادا غضب مردم شان به جوش بیاید، از این رو آنان پاسدار و نگهبانان غرب کافر اند که ما را استعمار نموده و پارچه پارچه ساخته است. بر تقسیم بندی ما حریص اند، ترس این را دارند که نشود مسلمان ها وحدت پیدا کرده و عزت از دست رفته ی شان را دوباره به دست بیاروند.

نویسنده: حاتم ابوعجمیه

ابراز نظر نمایید

back to top

سرزمین های اسلامی

سرزمین های اسلامی

کشورهای غربی

سائر لینک ها

بخش های از صفحه