(ترجمه)
دربیانیۀ پایانی وزرای خارجۀ گروه کشورهای هشتگانه اسلامی (در حال رشد) یا (D-8) در استانبول، پس از جلسۀ فوق العاده برای بحث دربارۀ جنگ جاری اسرائیل علیه نوار غزه از هفتم اکتوبر 2023م، که توسط وزیر خارجۀ ترکیه، حاکان فیدان، خوانده شد، آمده است:
1. جنایات اشغال‌گران در غزه لکۀ ننگی بر پیشانی اسرائیل است.
2. باید فشار بین‌المللی بر اسرائیل اعمال شده و آن را منزوی کرد تا جنایاتش در غزه متوقف و کمک‌ها وارد شود.
3. روزی فرا خواهد رسید که اسرائیل و رهبرانش به خاطر جنایات شان علیه فلسطینیان محاکمه خواهند شد.
4. فلسطین به عضویت کامل سازمان ملل درخواهد آمد و ما از سایر کشورها می‌خواهیم که فلسطین را به رسمیت بشناسند.
5. ما (کشورهای هشتگانه) بار دیگر در استانبول به همۀ دنیا اعلام می‌کنیم که نمی‌توانیم در برابر سرکوب اسرائیل در غزه سکوت کنیم.
6. آن‌هایی‌که با اشغال اوکراین مخالفت می‌کنند، مقاومت در برابر اشغال فلسطین را جرم و جنایت می‌خوانند.
7. غزه به وضاحت ضعف و ناکارآمدی نظام بین‌المللی را نشان داد.
8. ما در مورد آنچه که با هم می‌توانیم انجام دهیم تا جنایات وحشیانه و نسل‌کشی در غزه متوقف شود، بحث کردیم.
9. ما برادران فلسطینی خود را تنها نخواهیم گذاشت و همۀ امکانات خود را برای دستیابی به آتش‌بس فوری و دائمی در غزه و ورود کمک‌های انسانی، بسیج خواهیم کرد.
10. ما با تمام توان خود برای پایان دادن به اشغال اسرائیل و تطبیق راه‌حل دو دولتی تلاش خواهیم کرد.
11. دولت افراطی نتانیاهو به شوخی به جنگ ادامه داده و نتانیاهو از خطرانداختن آیندۀ کل منطقه، از جمله مردم خودش عقب‌نشینی نمی‌کند.
12. ما از تلاش‌های مصر و قطر در زمینۀ میانجی‌گری بین طرفین تقدیر می‌کنیم و به حمایت از این تلاش‌ها ادامه خواهیم داد.
13. فاجعۀ غزه، دوگانگی رفتارها برخی کشورها را برملا کرد.
14. طبیعی‌ترین حق فلسطینیان این است که دولت مستقل خود را داشته باشند.
15. دولت فلسطین توسط تعداد زیادی از کشورهای جهان به رسمیت شناخته شده است، اما به دلیل وتوی امریکا نتوانسته به عضویت سازمان ملل درآید یا رسمًا به رسمیت شناخته شود.
16. ما کشورهای هشتگانه، می‌خواهیم این ظلم هرچه زودتر پایان یابد.
17. ما از مواضع همۀ کشورهای که در برابر این ظلم و بی‌عدالتی ایستاده اند، قدردانی می‌کنیم.
18. ما شجاعت برخی از کشورهای اروپایی را برای به رسمیت شناختن دولت فلسطین به عنوان نشانه‌ای از امید می‌بینیم.
19. در همین راستا، حرکت در داخل جوامع غربی در مخالفت با مواضع دولت‌های افراطی، احساس امید به آینده را ایجاد می‌کند.
20. با گذشت زمان، اسرائیل بیشتر منزوی و تنها خواهد شد.
21. ما در گروه D-8 متحد و مصمم به همکاری برای حمایت از فلسطین هستیم و همکاری ما فقط به جنبۀ اقتصادی محدود نمی‌شود.
22. ما منتظر حل مشکل توسط کسی نیستیم... بلکه جمع می‌شویم و مشورت می‌کنیم و راهی برای دستیابی به اهداف خود و رسیدن به راه‌حل‌ها پیدا می‌کنیم.
23. گام‌های مشترکی که در بیانیۀ مشترک در جریان جلسه اتخاذ کردیم، فشار بر اسرائیل را افزایش داده و به حمایت از برادران فلسطینی ما در دستیابی به آزادی شان کمک می‌کند.
گروه کشورهای هشت‌گانۀ اسلامی در حال توسعه شامل ترکیه، مصر، نیجریه، پاکستان، ایران، اندونزی، مالزی و بنگلادش است. این گروه در سال 1997م. در ترکیه تأسیس شد و هدف آن تقویت روابط اقتصادی و اجتماعی بین کشورهای عضو است، اما این اولین باری است که جلسه‌ای برای بررسی مسأله‌ای سیاسی مانند مسألۀ فلسطین برگزار می‌کند.
کسی‌که به دقت این نکات مطرح شده بیانیه را بررسی کند، متوجه می‌شود که آن‌ها صرفًا خواب و خیال‌های هستند که این کشورها آرزوی تحقق آن‌ها را در سر می‌پرورانند و هیچ ارتباطی با سیاست و عمل سیاسی ندارد و نشان‌دهندۀ وجود هیچ اراده یا جدیتی برای تحقق آن‌ها نیست. جملات این بیانیه بیشتر توصیفی هستند که از نهادهای بین‌المللی ناشناخته می‌خواهند که محتوایش را تطبیق کنند!
مثلاً وقتی گفته می‌شود باید فشار بین‌المللی بر اسرائیل اعمال شود، سوالی مطرح می‌شود که کدام نهاد بین‌المللی مسئول اعمال فشار است؟ کدام پاسخی وجود ندارد! سپس چرا این گروه از جامعه بین‌المللی موهومی درخواست می‌کند، در حالی‌که رهبران خود این گروه آنچه را که می‌خواهند انجام نمی‌دهند، با وجود این‌که کشورهای شان دارای ارتش‌ها، منابع و امکاناتی هستند که آن‌ها را قادر به انجام بزرگ‌ترین اقدامات می‌کند؟
چه چیزی شما را از انجام اقدام نظامی و اقتصادی علیه اسرائیل باز می‌دارد؟ و چه چیزی شما را حتی از تهدید عملی به استفاده از نیرو علیه اسرائیل مانع می‌شود، درحالی‌که جمعیت کشورهای گروه شما بیش از یک میلیارد نفر است و جمعیت اسرائیل از هفت میلیون نفر تجاوز نمی‌کند؟
چه ذلت و خواری دامن‌گیرتان شده است که درخواست می‌کنید، محکوم می‌کنید، بحث می‌کنید، بیانیه صادر می‌کنید، اما هیچ کار عملی انجام نمی‌دهید؟
چه ذلتی شما را از سر تا نوک پای تان پوشانده است که فقط زبان درخواست و التماس از دیگران را می‌دانید؟
چرا در بیانیه تان از مصر و قطر برای تلاش‌های شان در زمینۀ میانجی‌گری برای توقف جنگ تقدیر کردید، درحالی که می‌دانید سیسی نوار غزه را شدیدتر از اسرائیل محاصره کرده و قطر فقط پیام‌رسان امریکایی‌ها و اسرائیل بوده و هیچ نفع و ضرری به غزه و مردمش رسانده نمی‌تواند؟
چرا جمع می‌شوید و خودتان را با اثبات ناتوانی و شکست تان در واردکردن یک کیسه آرد به نوار غزه افشا و رسوا می‌کنید؟ شما دارای منابع و امکانات عظیمی هستید؛ اما ارادۀ استفاده از آن‌ها را برای حمایت از فلسطین و کار برای آزادسازی سفرگاه رسول الله صلی الله علیه وسلم را ندارید.
شما نمی‌توانید هیچ چیز مفیدی را برای مردم خودتان انجام دهید، پس چگونه می‌توانید برای رفع ظلم و محاصره از بالای دیگران که مردم غزه هستند، کار کنید؟!
خوب بدانید که شما فقط اعداد صفری در موقف بین‌المللی هستید، پس بهتر است سکوت کنید و ساکن بمانید و این گفتگوهای زبانی شما دیگر کسی را فریب نخواهد داد، حتی ساده‌لوحان و کودکان این امت را.
این جلسات بیهوده و بی‌فایده را متوقف کنید و هزینه‌های آن‌ها را صرف نیازمندان کنید که این بهتر است از صدور چنین بیانیه‌های ضعیفی که کسی نمی‌خواند جز برای مسخره کردن آن‌ها.
این گروه شما که نمایندۀ کشورهای بزرگ در جهان اسلام است و جمعیتش بیش از یک میلیارد نفر است، اکثر مسلمانان هیچ چیزی دربارۀ آن نمی‌دانند، زیرا فقط هرچند سال یک بار جسله برگزار می‌کند و به دلیل نقش کم‌رنگ آن در مسائل اسلامی، وقتی جمع می‌شود هیچ چیز جز کف و جملات صوتی خالی از هر مضمون و یا آرزوها و رویاهای جدا از واقعیت از آن صادر نمی‌شود، پس بهتر است این گروه را منحل کرده و یا لغو نمایید!
برگرفته شده از شماره 501 جریدۀ الرایه
نویسنده: أحمد الخطوانی
مترجم: محمد مزمل
