(ترجمه)

در مدت زمانی نه چندان دور و بعد از آن که غرب کافر تاثیر اسلام را بالای فکر و جسم پیروان آن درک نمود و بعد از آن که دانست که امکان ندارد تا اسلام مغلوب و یا با دین دیگری تبدیل گردد، اقدام به ایجاد روش جدیدی جهت مغلوب ساختن اسلام و مسلمانان نمود و شروع به نشر بعضی مفاهیم غلط و بی‌اساس در مورد اسلام به هدف جلوگیری از بیداری مردم و جاهل ساختن آن‌ها نسبت به احکام تفصیلی شریعت اسلامی نمود و تلاش کرد تا بخاطر زشت جلوه دادن و تحریف مفهوم عام اسلام آن را به افراد و شخصیت‌های معینی ارتباط داده و اسلام را در وجود آن‌ها خلاصه نماید؛ مفهومی‌که اسلام را یک نظام زندگی مناسب برای هر زمان و مکان می‌داند. بناءً شخصیت‌هایی را ایجاد کرد که هیچ رابطه‌ای با اسلام به جز نام آن ندارند، سپس از طریق آن‌ها احزاب و گروه‌هایی را ایجاد کرد و آن‌ها را به هدف استفاده در راستای تامین اهداف و منافع شوم و پنهان خویش اسلامی نام‌گذاری کرد.

بعد از آن که غرب خلافت اسلامی را به دست همکارانش سقوط داد، گروه‌هایی را ایجاد کرد که شعار اسلام را در قالب مفاهیمی چون احترام به غرب و پذیرفتن نفوذ آن سر دادند و غرب نیز این را درک نمود که خلاصه کردن اسلام در افراد معینی یک کار آسان و امکان پذیر است. به همین دلیل حرکات ظاهراً اسلامی هیچ گونه تعبیر درستی از مضمون اصلی اسلام ندارند و تنها نامی از اسلام را با خود حمل می‌کنند و رهبران این احزاب و گروه‌ها آله دست غرب کافر به هدف استعمال مردم در مسیر تامین اهداف مغرضانه و شوم آن هستند.

در واقع غرب کافر باید تا مدت طولانی توسط این مفکوره بالای نظام‌ها حکومت می‌کرد، ولی مدتی نگذشت که خروج تعدادی از مخلصین را در میان بعضی از گروه‌ها و احزاب احساس کرد و بلافاصله اقدام به ایجاد بدیل جهت حل این مشکلی‌که از آن راضی نبوده و در مقابل آن سکوت کرده نمی‌توانست نمود. در نتیجه این کار می‌بینیم که بعضی از گروه‌ها بدون هیچ مانعی در میان مردم کار می‌کنند تا قادر به جلب افکار عمومی و دریافت اعتماد جهت توجیه سخنان و اعمال خویش گردند؛ ولی این اعتماد و توجیه بخاطر انجام کدام فعالیت و یا بدست آوردن کدام پیروزی از سوی آن‌ها نمی‌باشد؛ بلکه بخاطر عرصه وسیعی است که در آن برای شان اجازه فعالیت، سخن گفتن و بازی با احساسات مردم داده شده است. در مقابل، گروه‌هایی وجود دارند که هیچ گونه اجازه فعالیت برای شان داده نمی‌شود و توسط این کار برای غرب کافر این فرصت ایجاد شده است که اسلام را همین گروه‌های خاص خلاصه نماید و مردم را قناعت بدهد که این گروه‌ها را نسبت به آنانی‌که صدای‌شان در گلو خفه گردیده و تا زمانی‌که در محضر عام حاضر نشوند، صدای شان شنیده نمی‌شود، ترجیح بدهند و شروع به سرکوب آنانی نمود که صدای حق را بلند نموده و از هیچ ملامت گری در زندان‌ها بخاطر دین الله سبحانه وتعالی نمی‌ترسند.

این مقوله را از مردم زیاد شنیده ایم که: "این گروه‌های به ظاهر اسلامی از سایر گروه‌ها بهتر هستند؛ زیرا آن‌ها چیزهایی‌که دیگران نمی‌گویند را به صراحت بیان می‌کنند." در اینجاست که بر ما لازم می‌گردد تا صادقانه بپا خاسته و نقطه‌ها را بالای حروف بگذاریم.

بدون شک اسلام برنامه کامل و مکمل زندگی است و امکان ندارد تا آن را از زندگی خویش جدا دانسته و خود را از آن بی‌نیاز بدانیم و تنها به عبادات و اخلاقیات اکتفا نماییم؛ زیرا اسلام نظامی است که تمامی شئون حاکم و محکوم را تنظیم نموده است. به همین خاطر لازم است تا در عرصه زندگی فردی بالای تمامی احکام اسلام بدون هیچ نوع تحریف و تأويل پایبندی صورت گیرد. بناءً تلاوت قرآن کریم با صدای زیبا و دلنشین و یا هم ادای بعضی از عبادات مانند نماز، روزه، حج و زکات، تمام اسلام نه بلکه برخی از اسلام است و ادای این تکالیف در داخل خانه به این معنا نیست که سایر تکالیفی که ادای آن‌ها در هر زمان و مکان بالای یک مسلمان واجب است، از گردن او ساقط گردیده اند و غرب عمداً توسط اجازه دادن به اشتراک برخی از افراد مسلمان در وزارت‌های داخله/وزارت‌های کشور چنانچه در انگلیس است و یا هم اجازه دادن به دخیل ساختن بعضی از اصول اسلامی در کانگرس امریکا- چیزی که از آن به عنوان محبت و پذیرفتن ما تعبیر می‌کنند- و یا حتی ترویج این مفکوره که مسلمانان بخشی از جامعه امریکا هستند، اقدام به نهادینه ساختن این نمونه از اسلام در کشورهای خودش نموده است.

بناءً قضیه طوری نیست تا از این زاویه تنگ به آن نگریسته شود؛ بلکه دیدگاه عمیقی که بتواند این قضایا را پیگیری و بررسی نماید، به ما واضح خواهد ساخت که چرا غرب برای تعدادی از افراد معین اجازه می‌دهد تا به این حد آزادانه فعالیت نمایند و به غیر آن‌ها اجازه کوچک‌ترین فعالیت را نمی‌دهد؟ و چرا از آن نمایندگان مرد در کانگرس امریکا چیزی در مورد سیاست اسلام نمی‌شنویم؟ اگر موضوع همانگونه است که آن‌ها ادعا می‌کنند، و چرا آن وزیر انگلیسی دارای اصول اسلامی پیشاپیش دیگران در تطبیق سرمایه‌داری حرکت می‌کند؟ و مانند این چرا از آن سفیر مسلمان انگلیسی در سودان که نماز را به مسلمانان اقامه کرد، چیزی از اسلام نشنیدیم؟ جواب این سؤال‌ها واضح است و این را می‌رساند که چگونه آن‌ها توسط افرادی از خود ما با ما می‌جنگند.

اما در مورد سرزمین‌های اسلامی؛ آن‌ها به خوبی می‌دانند که دشوار است تا یک شخص دارای هویت، فکر و شخصیت غربی بالای سرزمین‌های اسلامی حکومت کرده بتواند؛ زیرا بیداری فکری در میان مردم نسبت به گذشته افزایش یافته و نسبت به واقعیت و دین خودشان آگاهی بیشتری یافته اند؛ چنانچه در تمامی امور زندگی شان اسلام را مقدم دانسته و آن را اولویت می‌دهند. در این صورت غربی ها لازم دانستند تا در تحریف چهره واقعی اسلام باید تلاش بیشتری نمایند؛ در حالی‌که آن‌ها حاملین فکر سرمایه‌داریی هستند که خوب می‌داند تا چگونه مردم را از طریق دادن چیزهایی‌که به آن ضرورت دارند، راضی بسازد و لازم بود تا بخاطر به دست آوردن آنچه که می‌خواهند به آن برسند، نیازمندی‌های مادی مردم را برای شان تامین نمایند. بگونه مثال می‌بینیم که چگونه حاکم ترکیه در قسمت ترویج، فروش و استفاده از اجناس غربی ابتکار خائنانه نمود، تا این‌که نمونه موفقی در سخن فروشی و بازی با احساسات مردم قرار گرفت؛ چیزی‌که تأیید کنندگان زیادی را برای او و سیاست پلید او در منطقه به ارمغان آورد، در حالی‌که هیچ خیری برای اسلام و مسلمانان به جز از پیمان‌های پر از خون فرزندان امت به آن‌ها تقدیم نکرده است.

بدون شک خلاصه نمودن اسلام در افرادی‌که تنها نامی از اسلام را با خود حمل می‌کنند، مصیبت بزرگی است، این افراد شخصیت‌هایی هستند که در کاشتن این فکر پلید در اذهان مردم که "پیروزی آن‌ها پیروزی اسلام و شکست آن‌ها شکست اسلام است" نقش اساسی را دارند که در واقع این فکر زشت و پلید از حقیقت به دور است؛ زیرا اسلام با شکست این فرومایگان شکست نمی‌خورد و بهترین دلیل برای این مدعا اعمال خلفای مسلمان است که به ما رسیده است. آن‌ها ابتکاراتی را در تطبیق اسلام و تنفیذ احکام آن انجام دادند تا جایی‌که آروزی داشتن آن روزها را می‌کنیم، چنانچه گفته می‌شود "حق توسط اهل آن شناخته می‌شود."

ما امروز شاهد آخرین نفس‌های کفر و نظام‌های آن هستیم، به ویژه بعد از آن که دانست زمان حاکمیت اسلام فرارسیده است و بخاطر به تاخیر انداختن و حائل شدن در برابر این فکری که حاکمیت آن حتمی است شب و روز تلاش می‌کند. در این صورت اسلام چیزی به جز اندکی تحمل به خاطر خارج ساختن زهر موجود در میان ما، از ما نمی‌خواهد، تا باشد که قدرت به دست فرزندان مخلص این امت که بخاطر تطبیق اسلام و رساندن آن به مسند قدرت و حاکمیت تلاش می‌کنند باز گردد و این مخلصینی که دنیای خود را فروخته و آخرت را خریده اند و به این راضی شدند تا شمعی باشند که بخاطر روشن ساختن مسیر امت می‌سوزد، در میان ما زیاد هستند و ما یقین داریم که افراد و رهبری حزب التحریر از جمله آنان هستند و از الله سبحانه وتعالی می‌طلبیم تا هرچه زودتر پیروزی و نصرت را نصیب ما بگرداند. اللهم آمین!

نویسنده: داکتر ماهر صالح –امریکا

برای دفتر مرکزی مطبوعاتی حزب التحریر

دولت افغانستان صدمین سال به رسمیت شناخته شدن "استقلال" افغانستان را توسط انگلیس با تدابیر ویژه تجلیل نموده است. این مراسم بحث‌ها و سروصداهای زیادی را در میان مخالفان و موافقان دامن زده است. بدین جهت در مورد "استقلال" نکات ذیل قابل یادآوری است:

یکم:- "استقلال" به معنای« اداره کشور با اختیار و آزادی بدون مداخله کشورهای بیگانه و ضد وابستگی» آمده است که اشغال‌گران و استعمارگران اجازه نداشته باشند که در بخش‌های سیاسی، نظامی، اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی یک سرزمین نفوذ داشته باشند. با درنظرداشت این نکته، نظم سیاسی در افغانستان پس از کنفرانس بُن بالای مردم جبراً تحمیل گردیده و این نظم هیچ تفاوتی با رژیم‌های دست نشانده انگلیس و اتحاد جماهیر شوروی ندارد که مردم مجاهد افغانستان در گذشته علیه آنان قدعلم کرده بودند.

دوم:- نظام سیاسی افغانستان براساس مفکوره‌های غربی بنا شده و بسیار شکننده و بی‌ثبات است. بخش اعظم ماده‌های قانون اساسی آن در تقابل صریح با احکام دین مبین اسلام قرار دارد. حکومت فعلی نیز  براساس میانجی‌گیری وزیر خارجه پیشین امریکا جان‌کری به میان آمده است.

سوم:- نیروهای امنیتی افغان وابسته به امریکا است. مصارف آن از کمک‌های امریکا تمویل می‌شود. تعداد، نوعیت تعلیمات نظامی، چگونگی عملیات‌ها و ساحات مورد فعالیت آنان از سوی امریکا مشخص می‌شود. اگر پول امریکا نباشد، حتی موترهای آنان بدون حرکت می‌ماند. حریم هوایی افغانستان در کنترول امریکایی‌ها است و دولت از نوعیت پروازهای طیارات امریکایی و زمان آن آگاهی درست ندارد.

چهارم:- زمام جنگ و صلح در افغانستان به دست امریکایی‌ها است و مطابق به آجندای انتخاباتی و استراتیژی‌های  منطقوی شان گاهی شعار صلح سَر می‌دهند و زمانی طبل جنگ می‌نوازند. گاهی گروه‌ها را دشمن خطاب کرده و علیه آنان اقدامات نظامی انجام می‌دهند؛ ولی در زمانی دیگر با آنان به میز گفت‌وگو و مذاکره می‌نشینند.

پنجم:- نفوذ مفکوره‌های بیگانه مانند دموکراسی، حقوق بشر و قوانین مدنی در همه عرصه‌ها از نظام سیاسی تا نظام اقتصادی، از شیوه دولت‌داری تا محتوای تعلیمی و تحصیلی و از قوانین تا نظام قضایی در حال عمیق‌تر شدن است. تحت عناوین "افراط‌گرایی و عدم متناسب بودن با زمان فعلی" مفکوره‌های اسلامی را از محتوای نظام تعلیمی و تحصیلی و قضایی حذف نموده‌اند و مفکور‌ه‌های غربی را داخل ساخته‌اند.

ششم:- نفوذ اشغال‌گران غربی بالای قشر سیاسی حاکم و رهبران و متنفذین نزدیک به دولت بسیار قوی است. آنان بدون حمایت مالی، امنیتی و تخنیکی امریکا یک روز هم در افغانستان حاکم بوده نمی‌توانند. اکثریت نخبگان، مفکرین، سیاسیون و متنقذین سیاسی افغانستان عزت و کامیابی را در نزدیکی با امریکا می‌بینند.

هفتم:- افغانستان پس از پروسه بُن فاقد عناصر واقعی یک دولت است. تفرقه‌ سمتی، قومی، لسانی و مذهبی در آن زبانه می‌زند. دولت توجهی به امور اساسی مردم (امنیت، فراهم آوری خدمات صحی و رفاهی و دسترسی به آب و برق وغیره) ندارد. بخشی از بودجه عادی و کُل بودجه انکشافی دولت توسط کمک‌های خارجی تمویل می‌گردد. حتی پول تجلیل از جشن "استقلال" از کمک‌های خارجی تمویل شده است. فساد و رشوت در اکثر نهادها رواج دارد. به طور کُلی، نظام اقتصادی فقر و بیکاری را افزایش داده و تنها جیب یک طبقه خاص را پُر نموده است.

با این حساب تجلیل و ایجاد هیاهوی برای "استقلال" یک سخن مسخره و توهین به شعور مردم مسلمان و مجاهد افغانستان است. مردمی که در طول تاریخ انسان‌های باغیرت و با عزت از میان آنان برخاسته، علیه نفوذ نظامی، سیاسی و فکری بیگانگان ایستادگی کرده و روی آنان را خاک مالیده است.

استقلال واقعی چیست و چگونه حاصل می‌شود؟

هرچند مفکوره استقلال و استقلال طلبی مفکوره‌ای است که پس از جنگ جهانی دوم برای ضربه زدن به نفوذ استعمار اروپایی در جهان از سوی امریکا فضا شد؛ لیکن اگر به صورت مختصر استقلال را «ردّ نفوذ نظامی و سیاسی و عدم مداخله سایر کشورها در امور داخلی یک سرزمین» تعریف نماییم، با این‌حال استقلال واقعی زمانی حاصل می‌شود که هر نوع دست اندازی و دخالت غرب در افغانستان قطع گردد. درخت تلخ پیمان‌های استراتیژیک و امنیتی با امریکا از بنیاد برکنده شود. دروازه‌های سفارت‌خانه‌ها، قونسل‌گری‌ها و موسسات غربی مسدود گردد. به روی تمام برنامه‌های فکری، سیاسی، نظامی و کمک‌های غرب خط بطلان کشیده شود و نفوذ فکری، سیاسی، اقتصادی و استخباراتی آنان ریشه‌کن گردد. به هیچ عنوان اجازه دخالت در امور سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، نوعیت قوانین و نظام تعلیمی برای آنان داده نشود و تأثیرات فرهنگی غرب  توأم با اسالیب آن از بین برده شود.

استقلال واقعی زمانی حاصل شدنی است که مردم مسلمان افغانستان به سرچشمه‌ی خود که امت بزرگ رسول الله صلی الله علیه وسلم است، برگردند و با سایر امت مسلمه وحدت فکری، سیاسی و جغرافیایی پیدا نمایند و براساس ارزش‌ها و مفاهیم اسلام رهبری سیاسی شوند. جهت رسیدن به این هدف، لازم است برای خلافتی مبارزه کنند که منحیث یک دولت قوی و مقتدر از خون عزت و آبرو مسلمانان دفاع می‌کند. اسلام را در همه بخش‌های زندگی تطبیق نموده و مسلمانان را براساس عقیده شان به پیشرفت وترقی نایل می‌سازد و سرزمین‌های اسلامی را عاری از فساد، فحشا، رشوت و اختلاس می‌گرداند. بدون تبعیض به اتباعش نگاه کرده و برای آنان خدمات رفاهی را فراهم می‌سازد.

فقط در این صورت است که مردم مسلمان و رنجدیده‌ی افغانستان از ثبات سیاسی، امنیت فزیکی و روانی و پیشرفت اقتصادی برخوردار خواهند شد. این به لطف الله سبحانه و تعالی نزدیک است که در آن روز مردم استقلال خود را از غرب کافر استعمارگر و مزدورانش كه به عنوان فرمان‌روایان و سیاست‌مداران بر ما منصوب شده‌اند بدست بگیرند. و مسلمانان ظهور نظم نوین جهانی را به رهبری خلافت راشده كه از اندونزیا تا مراكش امتداد می‌داشته باشد جشن گرفته و آن روز را با خوشی و شادمانی تجلیل کنند. این کار بر الله سبحانه و تعالی دشوار نیست.

وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ بِنَصْرِ اللَّه [روم: 4-5]

و در آن روز است كه مؤمنان از نصرت و یاری خدا شاد مى‏‌گردند

مصدق سهاک

عضو دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر ـ ولایه افغانستان

(ترجمه)

مسلم به سند صحیح روایت نموده که رسول الله صلی الله علیه وسلم در خطبه حجة الوداع چنین فرمودند:

«أَلَا كُلُّ شَيْءٍ مِنْ أَمْرِ الْجَاهِلِيَّةِ تَحْتَ قَدَمَيَّ مَوْضُوعٌ»

ترجمه: آگاه باشید که همه امور مربوط به جاهلیت را زیر قدم هایم گذاشتم (قابل اهمیت و ارزش نمی باشد).

مفهوم حدیث:

الله متعال اسلام عزیز را برای این روان کرده که حکمش در همه جا نافذ و فراگیر باشد و بالای مردم به حق و عدالت حکم نماید، نه این که در اجرای اعمال شریک جاهلیت باشد، یا حکم را با او تقسیم نماید و با آن صلح نماید که مطابق خواست و نیاز مردم بوده باشد، هر وقت و زمان امورش واضح و روشن بوده است، رسول الله صلی الله علیه وسلم از زمانی که صبح وجودش در مدینه منوره به حیث حاکم طلوع نمود کلمات زرینی را نوشت که:

"مسلمانان در برابر دیگر مردم همه، یک امت واحد هستند."

بنابر این رسول الله صلی الله علیه وسلم جایگاه امت را چنان چه الله سبحانه وتعالی اراده نموده ثابت کرد، تا این که امت با داشتن اقتدار سیاسی (دولت اسلامی) جایگاه خویش را در تاریخ ثبت نمود،بعد از آن امت اسلامی قرن ها چنین زندگی نمودند که همیشه سلاح عزت را به دست داشته و سیادت (رهبری جهان) به دست داشتند، آواز شان تکبیر (الله اکبر) و سرود شان خواندن قرآن بود، دروازه های مجد و بزرگی را در تاریخ باز نموده وبشریت آن را لمس کردند.

ای مسلمانان!

این مجد وبزرگی بعداز سقوط دولت اسلامی از بین رفت، امت اعتماد و اعتبار خود را از دست دادند ، زیرا جاهلیت مثل سابق زیر قدم ها گذاشته نشد، بلکه مسلمانان آنرا محور زندگی قرار دادند... امت اسلامی چنان حالتی را به خود گرفته که گاهی بنابر وحشت و ترس زیر تازیانه ها و شکنجه قرار می گیرد و گاهی هم زیر حملات فرهنگی وپروپاگند نظام سرمایه داری در سر درگمی قرار گرفته و آخرت خود را فراموش کرده اند ومصروف خوش گذرانی های خود بوده، دربحر تاریکی های جهل نظام های فاسد غرق گردیده اند .امواج کفر به گونه ی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی از هر سو  امت اسلامی را فرا گرفته، مثل درخت در معرض باد قرار گرفته که هیچ قراری ندارد.

امت بعد از آواز های مهلک و فریبنده بیدار گردیده، چنان بیداری که بعد از جاری شدن اشک و خون ها صورت گرفت، این بیداری ناشی از انقلاب های بوده که خواهان از بین بردن نظام های بشری و بازگشت خلافت می باشد، بازگشت چنان دولتی که آن را رسول الله صلی الله علیه و سلم بنیان گذاری نموده است.

بلی! آن نظام به اذن الله سبحانه وتعالی به زودی باز خواهد گشت، تا یک بار دیگر جاهلیت جدید را از بین برده و آن را زیر پا گذاشته ، تعهد نامه جاهلیت را محو نموده و امت اسلامی اعتبار خود را دوباره بدست آورد. بدون شک این امر به اذن پروردگار نزدیک گردیده است، و این امر به نزد الله سبحانه وتعالی آسان است.