(ترجمه)

سوم مارچ 1924م، روز سقوط سپر و نگهبان(دولت خلافت عفت، ثروت، خون، ارزش‌ها، فرهنگ و افتخارمان) می‌باشد؛ اما امیدواری ما جهت اعادۀ دولت خلافت پابرجاست. از آن زمان تا کنون مسلمین مورد هرگونه ظلم و ستم قرار گرفته و ما نیز شاهد هزاران تصویر و ویدیوی ظلم و ستم علیه مسلمانان در رسانه‌ها هستیم: سوءتغذیۀ کودکان در یمن، زنده سوختاندن مسلمانان در اراکان و افریقای مرکزی، بمباردمان و تکه‌تکه شدن مسلمانان در سوریه، افغانستان و غزه و بلعیده شدن سرزمین مقدس فلسطین به وسیلۀ گرگان گرسنه؛ هم‌چنان، ‌حبس و زندانی شدن مسلمانان بی‌گناه و مخلص در ترکیه، اردن... شکنجه و اعدام جوانان نوشکوفای بی‌گناه و مخلص، ظلم و ستم دولت چین علیه مسلمانان اویغور، همدستی حکام سرزمین‌های اسلامی با کفار... سیاست‌های ضداسلامی برای تحقیر ارزش‌های اسلامی و تروریست خطاب نمودن مسلمانان، جرم شمردن حجاب در اروپا، روسیه، امریکا و رژیم‌های دست‌نشاندۀ آن‌ها در سرزمین‌های اسلامی... زندان‌های خطرناک مانند گوانتانامو، ابوغریب، بگرام، گولاگ، فلوجه، حلب و فهرست بی‌انتهای از افزایش هرلحظه ظلم و ستم علیه مسلمانان... با این حال، هیچ یک از این‌ها نتوانسته و نمی‌تواند مسلمانان را از اعادۀ دولت خلافت ناامید و مأیوس نماید.

از سوی دیگر، ما به عنوان مسلمان در مناطقی زندگی می‌کنیم که این نوع خشونت‌ها بالای ما ممکن اعمال نشود‌؛ اما ما نیز تحت شکنجه قرار داریم؛ شکنجۀ روانی ناشی از مشاهدۀ تصاویر و اخبار حاکی از ظلم و ستم علیه خواهران و برادران مسلمان ما در سراسر جهان؛ همین‌طور اخبار غم‌انگیز از مصر، سوریه، ترکستان شرقی و دیگر سرزمین‌ها ‌بیانگر آنست که شیاطین غربی تعدادی از مسلمانان را شکنجه و به زندان انداخته و تعداد دیگری را مجبور به تماشای فحشاء نموده و به منظور نابود کردن افکار و امیال مسلمانان، هم‌چنان یأس و ناامیدی را بالای‌شان تحمل کرده تا فکر و ذهن‌شان را فلج نماید.

به هر حال، به عنوان مسلمانانی‌که به الله سبحانه وتعالی، پیامبران علیهم السلام، قرآن و سنت، روز حشر، اجل، رزق و این‌که قضا و قدر از جانب الله سبحانه وتعالی است، ایمان و باور داریم، نباید تحت تأثیر این تصاویر و اخبار قرار گیریم؛ بلکه منحیث یک مسلمانی‌که تنها هدفش بدست آوردن رضامندی الله سبحانه وتعالی است، بدانیم که نظام الهی عالی‌ترین راه‌حل را دارا بوده و بهترین گزینه برای پایان دادن به ظلم و ستم‌ها می‌باشد که باید هرچه سریع‌تر به تطبیق آن اقدام نماییم.

متأسفانه برخی عواملی وجود دارد که باعث جلوگیری از چنگ زدن مسلمانان به نظام الهی می‌شود؛ به این معنی؛ سیاست‌مدارانی‌که بر ما حکومت  می‌کنند، غلامان درباری بوده و آن‌ها را به اصطلاح مسلمانان روشن‌فکر و مدرن می‌نامند؛ زیرا چنین اشخاص پای‌بند اوامر و نواهی الهی نبوده و  تلاش می‌کنند تا موانع مختلفی را سد راه ما قرار دهند؛ آن‌ها ما را در مرزهای نشنلستی، که توسط استعمارگران ترسیم شده است، محصور نموده تا مانع خیزش ما بخاطر کمک نمودن برای برادران و خواهران مسلمان ما شود. آن‌ها تلاش می‌کنند تا افکار و احساسات اسلامی ما را با افکار پست و پائین مانند ملیت‌گرایی، میهن‌پرستی، فرقه‌گرایی و سودگرایی فرونشانند. آن‌ها قوانین اسلامی را حمله و زیر سوال قرار می‌‌دهند و در عین زمان، قوانین و افکار غربی خویش را عالی جلوه داده تا آموزه‌های قرآن و سنت را از ذهن مسلمانان کمرنگ و نابود نمایند؛ به ویژه به دنبال شست‌وشوئی مغزی نسل جوان با فرهنگ غربی خویش است که با روحیۀ اسلامی کاملاً در تضاد می‌باشد و از طریق برنامه‌های آموزشی در مکاتب، رسانه‌ها و نشان دادن راه و روش زندگی سیاست‌مداران دست‌نشاندۀ شان، هستند. به این‌ها نیز اکتفاء نکرده؛ بلکه بخاطر ناتوان ساختن ما از طریق ایجاد فقر، بیکاری، فقدان معیشت و آموزش بی‌کیفیت نیز کار و فعالیت می‌کنند. هنوزهم برای آن‌ها کافی نیست؛ خانه‌ها و جاده‌های ما را با ایجاد ترس و وحشت تسخیر و محاصره می‌کنند. این همه زادۀ غرب استعمارگر در کشورهای تحت استعمارش می‌باشد.

همین‌طور، آخرین و بی‌رحم‌ترین اقدام غرب علیه مسلمانان اینست: کسانی‌که فریب بازی‌های‌ کثیف‌شان را نخورده و برنامه‌های مخرب غرب را افشاء می‌کنند، آن‌ها را محکوم به مرگ نموده و بدون هیچ‌نوع مدرکی برچسپ خائن، اسلام‌گرا تندرو و حتی تروریست را می‌زنند.

هم‌چنان، اشخاصی وجود دارند که به فریب امت پرداخته و ادعا می‌کنند، منبع تمام بدبختی‌ها، ضعف مسلمانان به شکل انفرادی می‌باشد؛ نه نظام غیر اسلامی که از عقاید سرمایه‌داری گرفته شده و بالای‌شان تطبیق می‌شود. همین‌طور، آن‌ها قصد دارند شخصیت‌های مسلمانان را علت تمام مصائب و بدبختی‌ها به جای رژیم‌های دست‌نشاندۀ نظام سرمایه‌داری غرب، عنوان کنند؛ اما واقعیت این است: زمانی‌که شکست خویش را با وجود سعی و تلاش‌های زیادشان در مقابل مسلمانان می‌بینند، خشم و غضب آن‌ها روز به روز تشدید می‌یابد؛ صرف نظر از این‌که آن‌ها به چی اندازه از پیروزی مسلمانان چشم‌پوشی می‌کنند. امت مسلمه به آیت ذیل ایمان کامل دارند:

﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّواْ عَن سَبِيلِ اللّهِ فَسَيُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ وَالَّذِينَ كَفَرُواْ إِلَى جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ﴾

[انفال: 36]

ترجمه: آن‌هایی‌که کافر شدند، اموال‌شان را برای بازداشتن(مردم) از راه الله(سبحانه وتعالی) خرج می‌کنند؛ آنان این اموال را(که برای به دست آوردنش زحمت کشیده‌اند، در این راه) مصرف می‌کنند؛ امّا مایۀ حسرت و اندوه‌شان خواهند شد و سپس شکست خواهند خورد و(در جهان دیگر) کافران همگی به سوی دوزخ گردآوری خواهند شد.

بنابر این، کافران و کسانی‌که همراه آن‌‌ها همدست هستند، مغلوب خواهند شد؛ چراکه الله سبحانه وتعالی مؤمنان را کمک و حمایت می‌کند. به عبارت دیگر، پیروزی از آن مؤمنان است؛ زیرا الله سبحانه وتعالی همیشه پیامبران و رسولان و کسانی‌که از آن‌ها پیروی می‌کنند، مورد لطف و مرحمت خویش قرار داده و آن‌ها را کمک و حفاظت می‌نماید.

﴿إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ﴾

[غافر: 51]

ترجمه: ما به یقین پیامبران خود و کسانی را که ایمان آورده‌اند، در زندگی دنیا و(در آخرت)؛ روزی‌که گواهان به پا می‌خیزند، یاری می‌دهیم!

وعدۀ الله سبحانه وتعالی، عجب وعدۀ بزرگی‌ست! الله سبحانه وتعالی، ذاتی‌ست بسیار عظیم و مالک جهان هستی و کسی‌ست که به وعده‌هایش وفا می‌کند. به خاطر بیاورید؛ فرعون، نمرود و دیگر ستم‌کاران را که قدرت زیادی داشتند؛ اما الله سبحانه وتعالی آن‌ها را مغلوب و نابود ساخت. بناءً مؤمنان باید تمام تلاش خود را برای به دست آوردن وعدۀ الله سبحانه وتعالی به خرج دهند. از طرفی، این تلاش‌هاست که روزنۀ امید را در قلب‌ها زنده نگه‌می‌دارد. ممکن است بعضی اشخاص هرگز از این وعدۀ الله آگاهی نداشته باشند؛ بنابر این، وظیفۀ هر مسلمان است تا چنین اشخاص را مطلع سازد؛ این یک انگیزه و هدف والا و یک امر چالش برانگیز می‌باشد؛ اما این انگیزه وهدف منجر به پیروزی واقعی خواهد شد!

خلیفه عمر بن عبدالعزیز، که برخی از علمای اسلامی وی را به عنوان پنجمین خلیفه راشده پس از حضرات ابوبکر صدیق، عمر فاروق، عثمان غنی و علی رضی الله عنهم اجمعین دانسته اند، می‌فرماید: «رسول الله ﷺ و حاکمان پس از وی، سنت(فکره و طریقۀ) خویش را برای ما به جا گذاشتند که در حقیقت پیروی از راه و طریقۀ رسول الله ﷺ، چنگ زدن به نظام الهی و حفاظت از آن می‌باشد. همین‌طور، نباید سنت پیامبرﷺ را تغییر داده و یا خلاف آن‌را جستجو کرد. سپس هرکس از راه و طریقۀ رسول الله ﷺ پیروی نماید؛ در راه صراط المستقیم روان بوده و کامیابی دارین را نصیب خواهد شد. اگر کسی راه و طریقۀ رسول الله ﷺ را ترک نماید و مسیر دیگری غیر از مسیر مؤمنان را دنبال کند، الله سبحانه وتعالی نیز وی را به مسیری هدایت می‌کند که به سوی جهنم منتهی می‌شود و این یک سرانجام و عاقبت ناگوار و بد می‌باشد.»

بنابر این! باید کسانی را از میان امت قدردانی نماییم که ظلم و ستم و برنامه‌های شوم ظالمان، خائنان، حکام دست‌نشاندۀ غرب و علمای درباری را افشاء می‌کنند و امت اسلامی را واضح به سوی حمل فکر، طریقه و هدف اسلامی رهنمائی می‌کنند؛ به همین لحاظ است که این امت از زمان فروپاشی دولت خلافت اسلامی تاکنون امیدواری خویش را جهت اعادۀ آن از دست ندادند. برعکس؛ این عصر عصر مشکلات، امتحان و احیاء مجدد زندگی اسلامی برای مسلمانان به شمار می‌رود. این امت هیچ‌گاه اسلام را کنار نگذاشته و در مقابل اسلام ناامید نشده؛ بلکه با وجود مشکلات فراوان به نصرت و پیروزیی‌که الله سبحانه وتعالی وعده داده است، ایمان دارند. به همین دلیل است که تا امروز مبارزه علیه کفار در میانمار، فلسطین، سوریه، عراق و افغانستان هم‌چنان ادامه دارد. مقاومت مسلمانان چنان قوی است که کفار  برای مقابله با آن‌ها به شکست مواجه شده اند؛ اگرچه هیچ محدودیتی برای هزینۀ مبارزه علیه اسلام و مسلمانان وجود ندارد و حتی شواهدی وجود دارند که اکثریت منابع مالی خویش را در این عرصه از دست دادند.

با وجود این همه تصاویر و گزارش‌های ناشی از رنج و درد امت، بازهم باعث ناامیدی خاطر ما نشده؛ بلکه برعکس فقط باعث ازدیاد خشم و درد ما شده و عزم و ارادۀ ما را بخاطر یاری رساندن به دین الله سبحانه وتعالی و گذشتن از جان، مال و زندگی قوی‌تر می‌کند. ای مؤمنان! هم‌چنان به یاری دین الله سبحانه وتعالی شتافته تا به زودی او سبحانه وتعالی وعدۀ خویش را، که عبارت از دولت خلافت و قدرت است، برای ما ارزانی نماید.  

﴿يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓا إِن تَنصُرُوا ٱللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ﴾

[محمد: 7]

ترجمه: ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! اگر(آیین) الله(سبحانه وتعالی) را یاری کنید، شما را یاری می‌کند و گام‌های‌تان را استوار می‌دارد.

نویسنده: زهره مالک

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

(ترجمه)

عمران خان هم‌چون ابزار دست ترامپ و مودی در جنگ صلیبی‌شان علیه مقاومت مقدس کشمیر اشغالی به‌کار می‌رود؛ مقاومتی‌که تاکنون از مفکورۀ "کشمیر بخشی از پاکستان خواهد شد" قاطعانه حمایت کرده‌است. به تاریخ ۴ مارچ ۲۰۱۹م، حکومت فدرال پاکستان دستور ۱۹۴۸(قانون شماره ۱۴، ۱۹۴۸م) ۲۰۱۹م را در موافقت با شروط قانون شورای امنیت سازمان ملل صادر کرد. این دستور بخشی از اعمال رژیم بجوا-عمران علیه گروه‌هایی است که دهه‌ها مخلصانه و با همه وسایلی‌که در توان دارند، از مقاومت مقدس در کشمیر اشغالی حمایت می‌کنند.

ای مسلمانان پاکستان! باوجود تجاوز و ضعف درونی مودی، اکنون عمران خان، با پابرجا نگهداشتن ادارۀ وحشیانۀ نیروهای فاسد هندو بر کشمیر اشغالی، به مودی یک تحفۀ انتخاباتی را تضمین می‌کند. عمران خان می‌خواهد مقاومت حمایت‌طلبانۀ کشمیر را خفه کند؛ حالآن‌که تجهیز مؤثر و حمایت کامل از مقاومت کشمیر اشغالی در این برهه، نیروهای خسته و درماندۀ هندو را از کشمیر اشغالی بیرون خواهد کرد. عمران خان ادارۀ مودی را بر کشمیر اشغالی تثبیت می‌کند؛ درحالی‌که نیروهای شجاع پاکستان با وارد کردن شکست سنگین به دولت هندو و انداختن‌اش در دام اضطراب و سراسیمه‌گی، ظرفیت‌های‌شان را هویدا کردند. عمران خان راه را برای تسلط دولت هندو بر کشمیر اشغالی هموار می‌کند؛ حالآن‌که اعلام مقاومت کشمیر و حمایت از آن تحت عنوان "تروریزم" بخشی از برنامۀ امریکا می‌باشد تا به دولت هندو اجازه دهد به یک ابرقدرت بی‌رقیب منطقه‌ای مبدل شود. عمران خان مسلمانان کشمیر اشغالی را به سلطۀ دولت هند واگذار می‌کند؛ درحالی‌که الله سبحانه وتعالی فرموده‌است:

﴿وَمَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱلْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ ٱلرِّجَالِ وَٱلنِّسَآءِ وَٱلْوِلْدَانِ ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَآ أَخْرِجْنَا مِنْ هَـٰذِهِ ٱلْقَرْيَةِ ٱلظَّالِمِ أَهْلُهَا﴾
[نساء: ۷۵]

ترجمه: چرا در راه الله(سبحانه و تعالی) و(در راه) مردان و زنان و کودکانی‌که(به دست ستم‌گران) تضعیف شده‌اند، پیکار نمی‌کنید؟! همان افراد(ستم‌دیده‌ای) که می‌گویند: پروردگارا! ما را از این شهر که اهل‌اش ستم‌گر اند بیرون ببر.

برماست تا صدای‌مان را برای رد صریح این توطئه علیه مقاومت کشمیر، که چیزی جز خواری در دنیا و عذاب آخرت را در پی ندارد، بلند کنیم.

ای شیران ارتش پاکستان! اکنون واضحاً عمران خان در همان مسیر خیانت مشرف و نواز شریف قدم گذاشته‌است؛ حالآن‌که موضع‌اش قبل از انتخابات این بود: "دوست مودی یک خائن است". برشماست تا این توطئه علیه مسلمانان پاکستان و کشمیر را در مسیرش متوقف کنید. کشمیر آزاد، با زور و قدرت آزاد شد و آزادی کشمیر اشغالی نیز ان‌شاءالله، به دستان شما صورت خواهد گرفت. حالا نصرت‌تان را برای تأسیس مجدد خلافت به طریقۀ رسول الله صلی الله علیه وسلم تضمین کنید. سپر امت را یک‌بار دیگر تأسیس کنید تا سرانجام با خون، آتش و سلاح‌تان از امت در برابر دشمنان‌شان حفاظت کنید. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«إِنَّمَا الْإِمَامُ جُنَّةٌ يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ وَيُتَّقَى بِهِ»
(رواه مسلم)

ترجمه: همانا امام(خلیفه) سپر است؛ در عقب‌اش می‌جنگید و به او پناه می‌برید.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-ولایه پاکستان

(ترجمه)

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، رضی الله عنه عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «السَّاعِي عَلَى الْأَرْمَلَةِ وَالْمِسْكِينِ، كَالْمُجَاهِدِ فِي سَبِيلِ اللهِ - وَأَحْسِبُهُ قَالَ - وَكَالْقَائِمِ لَا يَفْتُرُ، وَكَالصَّائِمِ لَا يُفْطِرُ»

(متفق علیه)

ترجمه: از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: کسی‌که در امور بيوه گان و فقرا، کوشا باشد(به آن‌ها کمک و از آن‌ها نگهداری کند)، مانند شخص مجاهد در راه الله است و گمان می‌کنم که فرمودند: مانند نماز شب‌خوانی است که خسته و سست نمی‌شود و مانند روزه‌داری است که افطار نمی‌کند(هر روز روزه است).

شرح حدیث

در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم اجر کسانی را که در امور بیوه‌ها و فقراء کوشا است با اجر مجاهد در راه الله سبحانه وتعالی تشبیه نموده است؛ زیرا دین اسلام دین مسئولیت‌پذیری و همکاری با یک‌دیگر است، دین رحمت و مهربانی است؛ دینی است که انسان در آن به تنهایی زندگی کرده نمی‌تواند. بدین اساس، مسلمانان باهم زندگی می‌نمایند، در امورات یک‌دیگر چنان رسیدگی می‌کنند که گویا ایشان مثل جسد واحد هستند. اگر عضوی از جسد درد نماید، همه جسد او را در بیدارخوابی و احساس همراهی می‌کند؛ آن‌ها مثل یک دیوار محکم هستند...

این همان حقیقتی است که همیشه در میان اولاد این امت زنده بوده؛ اما استعمارگران غربی این احساس را بنابر تقسیم و منقطع ساختن امت به محدوده‌ها و سرزمین‌ها از بین برده اند؛ سرزمین‌های اسلامی را ناچار به این ساختند تا به دولت‌های مختلف و یا مانند آن تقسیم شوند. پس در نتیجه چنان شد که اهل منطقه‌ای در مورد رسیدگی به بیوه و فقیر منطقۀ دیگر کوشش و فکر نکند؛ بلکه سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم در همه اهل سرزمین‌ها از بین رفته است؛ مثلاً در گذشته اهل مغرب به اهل اردن و اهل اردن به اهل جزایر و مردم یمن به مردم بیت المقدس و... رسیدگی و توجه داشتند. امروزه این پارچه‌گی که در پیکره امت وارد گردیده، لیکن فهم و دانش در رابطه به برادری پوشیده نمانده؛ بلکه زیاد گردیده و در حال نمو می‌باشد.

یقیناً اسلام و احکامش چنین است و بدانید که اسلام باقی می‌ماند و زخم‌ها و دردها را مرحم می‌گذارد و در رفع سختی‌ها و مشکلات پیشی می‌گیرد تا برای همه آشکار گردد که امت، امت واحد است؛ دین و پرودگارش یکی بوده و احکامش نیز واحد می‌باشد؛ چنانچه دولت آن یکی بوده؛ همان دولت خلافت راشدۀ ثانی بر منهاج نبوت، که بازگشت آن به اذن الله سبحانه وتعالی نزدیک است.

یا الله! مارا با آمدن خلافت راشده بر منهاج نبوت، که در آن وحدت مسلمانان نهفته باشد، مستفید بگردان و مصایب و بلاها را دور نما! یا الله! زمین را به نور و جه کریمت منور گردان. اللهم آمین آمین.

(ترجمه)

همه‌ساله در هشتم مارچ سال میلادی جشن‌هایی به نام روز جهانی زن راه‌اندازی گردیده و در آن کنفرانس‌ها و سمینارها برگزار می‌گردد؛ سخنرانی‌های پرآب و تاب صورت گرفته و کلمات و جمله‌های رنگارنگ نثار زنان می‌شوند؛ از به اصطلاح "دست‌آوردهای زنان در عرصه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی" یاد شده و از زن به دلیل تلاش‌ها و نقش‌اش در تغییر و پیشرفت قدردانی صورت می‌گیرد؛ حتی دولت‌هایی مانند فلسطین، روسیه، کیوبا و چین در 8 مارچ رخصتی رسمی‌ به زن‌ها می‌دهند.

اگر به تاریخچه و بنیاد این روز برگردیم و جستجو کنیم که چرا مشخصاً این روز برای این هدف برگزیده شده، به هشتم مارچ سال 1908م می‌رسیم؛ زمانی‌که هزاران کارگر زن نساجی در شهر نیویارک امریکا به دلیل شرایط غیرانسانی و ساعت‌های درازکاری، که از آن رنج می‌بردند، دست به اعتراض زدند. آنان شعار این اعتراض‌های‌شان را "نان و گل" گذاشتند؛ چنانچه قطعاتی از نان خشک و دسته‌هایی از گل را در جریان اعتراض‌ها با خود حمل می‌نمودند. زن‌های اعتراض‌کننده خواستار کاهش ساعت‌های طولانی کار، متوقف نمودن کار کودکان، مساوات در دست‌مزدشان با مردان و دادن حق رأی به زنان شدند. هرچند این اعتراض‌ها توسط طبقۀ کارگر راه‌اندازی گردید؛ اما رفته‌رفته رشد نمود و زنانی از طبقه‌های متوسط جامعه نیز به آنان پیوستند و سرانجام تبدیل به یک حرکت قوی زنانه در امریکا شد که خواستار مساوات میان زن و مرد گردید.

به این ترتیب، هشتم مارچ تبدیل به روز زن امریکایی شد تا به وسیلۀ آن یاد زنان اعتراض‌کننده‌ای که خواستار حقوق‌شان بودند، جاویدان بماند و سپس داستان این روز به سایر دولت‌ها نیز گسترش داده شد تا سرانجام تبدیل به روز جهانی زن گردید. این بود داستان تاریخی این روز، که همه ساله در آن به اصطلاح از زن "تجلیل" صورت می‌گیرد؛ درست مانند روز "مادر"، روز "عشق" و سایر مزخرفات و دروغ‌های شاخ‌دار دیگری‌که با استفاده از آن؛ بیدادگری، کوتاهی و هتک حرمت‌شان را به زن در پس آن پنهان می‌کنند؛ زیرا دید آنان به زن هرگز از منفعت و سوءاستفاده از کرامت زن فراتر نمی‌رود.

پرسش اینست که زنان خود، به جز دویدن دنبال سراب و دل‌خوش کردن به دروغ‌های آنان، چه چیزی به دست آورده‌اند؟ دروغ‌هایی مبنی برابری اقتصادی، جایگاه اجتماعی بلند و استقلال و آزادی، که به قیمت زن بودن، مادر بودن و آرامش‌شان تمام شده! زن را با توهم مساوات فریب دادند و با وعده‌های دروغین چشم‌وگوشش را بسته و او را به دور خودش می‌چرخانند و او گمان می‌کند که چشم‌هایش به واقعیت‌ها باز شده اند!

آنان، غیر مسلمانان، به زنان خود اکتفاء نکردند؛ بلکه این مفاهیم و یاوه‌گویی‌های شان را به زنان مسلمان نیز سرایت دادند و با تمام ابزار و امکانات خویش در استحکام این مزخرفات در اذهان زنان مسلمان تلاش کردند و طوری وانمود کردند که زن مسلمان نیازمند آزادی و اخذ حقوق ضایع شده‌اش می‌باشد. مفاهیم اسلام را در نظر زن مسلمان بد جلوه داده و وی را قناعت دادند که احکام اسلام دست و پای زن را بسته و در زندان قرار داده است؛ پس باید برای آزادی خود تلاش کند. به زن مسلمان چنین جلوه دادند که اسلام دین خشونت بوده و با اجازه دادن به "کتک زدن زن" و تعدد ازدواج مردان، در حق زن اهانت نموده است. اصطلاح ازدواج قبل از وقت را ساخته و طوری وانمود کردند که این کار به معنی تجاوزجنسی به زور قناعت داده شده است؛ در حالی‌که خودشان روابط نامشروع و حرام را حتی در سنین پایین اجازه می‌دهند و آن را آزادی شخصی می‌نامند! زنان مسلمان را به بهانۀ مساوات با مردان و لزوم سرپیچی از نقش اساسی، که الله سبحانه وتعالی فطرت‌شان را بر مبنای آن رقم زده، فریب و قناعت داده اند. آنان خود اعتراف می‌کنند که فاصله میان مرد و زن تا سال 2186م به صورت کامل از بین نخواهد رفت و بدون این‌که به اسباب و دلایل آزار و اذیت‌های جنسی را در نزد خودشان اشاره کنند، خواستار مساوات می‌شوند.

پرسش اینست که آیا با این همه تمرکز و فعالیتی‌که همه‌ساله روی روز جهانی زن صورت می‌گیرد، خشونت و کوتاهی‌ها در حق زن کاهش یافته؟ برعکس، آمار خشونت‌های جنسی و برخوردهای سوء با زنان توسط نزدیکان و بیگانه‌گان در سراسر جهان سالانه به 35درصد افزایش یافته است. البته این آماری است که یونیسف در سال 2014م منتشر نمود و این آمار مخصوص دولت‌های فقیر و یا سرزمین‌های اسلامی‌نیست؛ بلکه آمار دولت‌هایی رده اول در ایجاد مساوات میان زن و مرد و دولت‌هایی‌که با فریاد حفظ حقوق و آزادی زنان گلو می‌درند، تکان دهنده است؛ چنانچه فیصدی خشونت جنسی در دنمارک به 52درصد، در فنلند به 47درصد، در سویدن به 46درصد و در انگلیس به 44درصد رسیده است. این خشونت‌ها شامل زدن، کشتن، تجاوز و آزارجنسی و هم‌چنین آزار و اذیت زبانی می‌شود که زنان خودشان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند و این آمار بازهم، همه روزه در حال افزایش است.

چنان‌که دیده می‌شود، خشونت‌ها علیه زن در دولت‌هایی‌که تابع اسلام نیستند، به مراتب بیشتر و متنوع‌تر است؛ اما به هیچ‌وجه بالای آن تمرکز نمی‌کنند؛ چنان‌که در سرزمین‌های اسلامی‌ بالای خشونت تمرکز می‌کنند و پیوسته به اسلام و احکام آن می‌تازند، انگار مسئول تمام این خشونت‌ها اسلام است؛ در حالی‌که دلیل اصلی تمام این ستم‌گری‌ها، دوری بشریت از اسلام است. مشکل اینست که آنان میان رسم و رواج‌های کهنه و پوسیدۀ ناشی از فرهنگ‌های مزخرف انسانی، که حقوق زن را پایمال می‌کند، زن را از تحصیل، کار، ازدواج به رضایت خود و میراث محروم می‌کند و احکام پاک اسلام، که شرافت و کرامت زن را به خوبی رعایت و حفظ می‌کند، خلط نموده و با استفاده از آن به اسلام می‌تازند.

باید دانست که احترام به زن این نیست که یک روز در سال شعار سر داد؛ سخنرانی‌های با آب و تاب نمود، با الفاظ رنگارنگ به افکار ساده‌اندیشان و سطحی‌نگران دست‌برد زد و به احکام اسلام، به ویژه احکام نظام اجتماعی اسلام عزیز تاخت؛ احکامی‌که رابطۀ مرد و زن را به خوبی مشخص می‌کند و خانواده و جامعه را به هم پیوسته، متجانس و نیرومند نگه‌می‌دارد. این‌ها ارزش‌هایی اند که دشمنان اسلام و مزدوران‌شان نمی‌خواهند در میان مسلمانان به وجود آیند؛ بلکه می‌خواهند خانواده‌ها و جامعۀ اسلامی ‌از هم گسیخته، متلاشی و پیرو افکار و مفاهیم فاسد آنان باقی بماند تا به ساده‌گی بتوانند بالای آن تسلط یابند و هرگز شاهد بیداری و قیام نباشند.

واقعیت اینست که احترام به زن در حقیقت با تطبیق احکام اسلام میسر است و بس؛ احکام شریعتی‌که زن را همیشه و در تمام اوقات تکریم و احترام نموده و نه یک روز در سال؛ چنانچه رسول الله صلی الله علیه وسلم به احترام زنان توصیه نموده و دستور داده تا در تمام مراحل و جایگاه‌هایی‌که زن در جامعه دارد، به وی احترام و رسیده‌گی صورت گیرد: مادر، دختر، خواهر، همسر، خاله، عمه، مادر بزرگ و... در حقیقت توصیه‌های قرآنی و وصیت‌های رسول گرامی ‌اسلام به زنان، احترام و جشن‌های دائمی‌اند که اسلام به زنان گرفته است.

اما در جهت دیگر و در نبود دولت حامی ‌و پشتیبان است که جامعه بخش عظیمی‌ از مسئولیت را متحمل می‌شود. درست است که علیه زنان مسلمان از بیرون دسیسه‌ها طراحی شده و جنگ‌ها راه‌اندازی می‌گردند؛ اما اگر کوتاهی‌ها و ستم‌های بی‌شمار و عدم تعامل خودمسلمانان با زنان‌شان بر اساس شریعت اسلامی‌نمی‌بود، هیچ یک از این کارها صورت نمی‌گرفت. این کوتاهی‌ها شگاف‌هایی را باز نموده که سازمان‌هایی به ظاهر خیریه از آن استفاده می‌کنند و تمدن فاسد و متعفن غرب را به زنان مسلمان نیکو و براق جلوه می‌دهند و به این ترتیب، آنان را از اسلام دور می‌کنند.

نفرین به این جشن‌های ظاهری و فریبنده و شعارهای دروغین آنان و چه نیکوست اسلام واقعی و غیرآلوده به تهمت‌ها و فتواهای داعیان گمراه کننده و علمای سوء. و اما تو ای زن! چشم‌ات را باز کن و ببین که راه درست کدام است؛ آن را دنبال کن و فریب شعارهای براق و فریبندۀ دشمنان را نخور و به این روزها و جشن‌های دروغین دل‌خوش مکن!

نویسنده: ام صهیب شامی

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر