دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر به دنبال کننده‌گان و بازدیدکننده‌گان سایت‌ها و صفحات خود سلسله جدید دیدنی ای را زیر عنوان" گرفته شده از نور" توسط استاذ نبیل حساین (ابو عثمان) عضو حزب التحریر در سرزمین مبارک (فلسطین) ارایه می‌دارد.

فریاد نمازجمعه از مسجد مبارک الاقصی

ارایه کننده: استاذ علی ابو احمد

بیت‌المقدس-سرزمین مبارک (فلسطین)

جمعه، 26 صفر 1441 هـ.ق/ 25 اکتوبر 2019م

(ترجمه)

از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود:

«إِنَّمَا النَّاسُ كَالْإِبِلِ الْمِائَةِ لَا تَكَادُ تَجِدُ فِيهَا رَاحِلَةً» (صحيح البخاری)

ترجمه: مردم مانند صد شتری هستند که يک شتر برای سواری در ميان آن‎ها يافت نشود.

توضیح حدیث

همان‎طور که درميان صد شتر، يک شتر خوب برای سواری پيدا نمی‎شود، هم‎چنان در ميان اين همه انسان‎ها يک نفر برای دوستی و هم‎فکری، امانتداری واعتماد يافت نمی‎شود. خطابی این حدیث را بدو وجه تحلیل کرده است:

اول: مردم در برابر احکام دین یکسان می‎باشند که هیچ نوع برتری شریف بر مشروف و بلند مرتبه بر پائین ندارد.

دوم: یقیناً اکثر مردم نااهل و ناکس هستند؛ اما اهل فضل وشرف بسیار کم و انگشت شمار اند، لذا ایشان مانند شترانی اند که شتر تابع و بارکشی در بین شان نباشد و این قول الله سبحانه وتعالی شاهد این مدعاست که می فرماید:

﴿وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ﴾ [الأعراف: ۱۸۷]

ترجمه: و ليكن بيشتر مردم نمی‎دانند.

ای مسلمانان! مصداق این حدیث در این زمان بطور واضح مشاهده می‎شود، چنانچه در سال (۱۹۲۴م) کفار استعمارگر به رهبری امریکا و انگلیس خلافت‎اسلامی را سقوط دادند و در نتیجه تا اکنون زندگی مسلمانان بدون خلیفه سپری می‎شود، یعنی تطبیق حدود و احکام الله معطل قرار گرفته و اجرا نمی‎شود، یا به عبارت دیگر مسلمانان دولتی ندارند که در رأس آن خلیفه‎ای باشد تا حدود و احکام الله سبحانه وتعالی را در روی زمین تطبیق نماید، هم‎چنان از مقدسات، نوامیس و سرزمین‎های اسلامی دفاع نماید، این در حالیست که در میان مسلمانان علماء، رهبران و متنفذین متعدد با ظرفیت‎ها و استعدادهای ويژه‌ای هستند؛ لیکن به عوض احکام اسلام تمام پلان‎ها قوانین و فرمایشات کفار را بالای مسلمانان تطبیق می‎کنند.

چنانچه گاهی اوقات از طریق رسانه‎ها نشان داده می‎شود و به چشم سر تماشا می‎کنید که مسلمانان در سوریه، عراق، برما و مناطق مختلف جهان بخاطر مسلمان بودن‎شان شکنجه، تعذیب و به قتل می‎رسند؛ اما این رهبران و حکام بدون تقبیح نمودن لفظی هیچ نوع عکس‎العمل فزیکی یا فکریِ از خود نشان نمی‎دهند. بدین اساس امروز رهبران وحکام مسلمانان مانند همان صد شتری هستند که هیچ یکی از آنان لیاقت سواری را ندارد و این‎ها نیز لیاقت اطاعت و فرمان برداری را ندارند.

خلاصه حدیث

در میان مسلمانان افراد صالح که با فکر مستنیر تابع دستورات اسلام باشد بسیار کم است، پس اگر شما با چنین افراد صالح و با اعتماد مواجه شدید آنان را به دوستی خویش انتخاب کنید.

(ترجمه)

داکتر هشام انعام الله خان، وزیر صحت/بهداشت ایالت خیبر پختونخوا، حین تصویب لایحه 2019 مقامات منطقوی و ولسوالی/ناحیوی، در مجلس صوبائی(ایالتی) اظهار نمود: «ما یک کشور فقیر هستیم، ما توانایی کافی را نداریم که خدمات رایگان صحی/بهداشتی را برای همگی ارائه بداریم و یا برای آنان داکتر/پزشک و دارو‌های رایگان را تأمین کنیم. ما در حال حاضر در بعضی مناطق در کلینک‌ها و شفاخانه‌ها/بیمارستان‌ها مشارکت خصوصی-عامه را می‌آوریم؛ یعنی خدمات نهاد‌ها را نیمه دولتی می‌سازیم و در بعضی مناطق قیمت‌ها را نیز افزایش می‌دهیم.»

رژیمی‌که ادعای ساختن پاکستان را مانند دولت مدینه می‌کرد، در تامین و ارائه رفا به اتباع‌اش کاملا آشکار شده و ذات این رژیم افشا شد که دروغ گفته‌ بود. یقنیاً دموکراسی تنها برای بهره‌برداری و منفعت حاصل کردن سرمایه‌داران و حکام نخبه طراحی شده، هم‌چنین این نظام فساد‌شان را با پرده‌ی قانون می‌پوشاند، حال آن‌که فقرا را تنها می‌گذارد تا وحشی‌گری کپیتلزم را به تنهایی متقبل شوند. پس از تصویب این لایحه، تمامی شفاخانه‌های ایالاتی، مراکز صحی روستایی، دیسپنسری (داروخانه عمومی رایگان)، مراکز صحی مادر و طفل و لابراتوار‌های دولتی به اختیار مقامات صحت/بهداشت منطقوی و ولسوالی/بخش قرار خواهد گرفت. این مقامات منابع مالی محدودی را از دولت دریافت خواهند کرد؛ ولی بقیه منابع مالی را توسط خودشان با گرفتن پول از مردم سازمان‌دهی می‌کنند، به این معنی که یا مردم‌ غریب و فقیر برای خدمات شفاخانه دولتی پول هنگفتی را بپردازند یا آنان به بسیار ساده‌گی در پشت درب شفاخانه‌ از باعث فقر و ناداری بمیرند.

در حال حاضر 75 درصد جمعیت پاکستان تداوی صحی/بهداشتی شان را از شفاخانه‌های خصوصی دریافت می‌کنند، به دلیل این‌که شفاخانه‌های دولتی نه تنها فاقد تسهیلات صحی/بهداشتی است؛ بلکه کیفیت مراقبت و تداوی آن‌ها حتی از بدترین نیز عبور کرده است. فلهذا حتی فقرا و مساکین و مردمان نادار که بجز از رفتن به شفاخانه‌های دولتی دیگر هیچ چاره‌ی نداشتند، اکنون از خدمات صحی/بهداشتی رایگان یا ارزان‌‌ نیز محروم شدند؛ چنان بد شد که از بد، بدتر شده رفت. ‏دموکراسی خدمات اساسی صحی را به یک نعمت مبدل ساخته است؛ جای‌که شفاخانه‌ها مریض را من‌حیث مشتریان پرداخت‌کنند، فکر می‌کنند که مریضان تحت فشار قرار بگیرند تا سرانجام سکتور خصوصی صحی/بهداشتی از آنان پول حاصل کند. ‏باوجود این واقعیت دردناک و خشن، حکام فعلی اصرار می‌ورزند که آن‌ها "مراقبت‌های بهداشتی/صحی را خصوصی‌سازی نمی‌کنند؛ بلکه تنها شفاخانه‌های دولتی را رشد می‌دهند. ‏در جامعه غرب کپیتلیست مردم با همین مشکل مراقبت و بهداشت/صحت روبرو هستند، طوری‌که تسهیلات و امکانات صحی به دست شرکت‌های بیمه سپرده شده است. در سطح جهانی، دموکراسی به یک مسئله توجه خاصی نموده است آن این‌که شرکت‌های بیمه سرمایه‌داری و شفاخانه‌های خصوصی برای تامین و حفظ منافع یک‌ گروه خاصی جامعه ساخته شده اند.

اسلام صحت/بهداشت، تعلیم و تربیه/آموزش و پرورش و امنیت را نیازهای اجتماعی خطاب نموده است. اسلام بر خلیفه واجب قرار داده تا دست‌یابی به این چنین تسهیلات را در جامعه تامین بسازد. امام مسلم از جابر رحمه الله علیه روایت می‌کند.

«أَرْسَلَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِلَى أُبَيِّ بْنِ كَعْبٍ طَبِيبًا، فَقَطَعَ مِنْهُ عِرْقًا، ثُمَّ كَوَاهُ عَلَيْهِ»

ترجمه: رسول الله صلی الله علیه و سلم یک طبیب را نزد ابی بن کعب فرستاد، او وریدش را قطع کرد و بعداً (جای زخم را با آله مخصوص) آن را سوزاند (تا از خون‌زیری جلوگیری نموده و جای زخم را التیام ببخشد).

حاکم در مستدرک خود از زید بن اسلم روایت نمود که وی نیز از پدر خود نقل می‌کند که فرمودند: «من در عصر عمر بن الخطاب رضی‌الله‌عنهم شدیداً بیمار شده بودم، بناً وی یک طبیب را صدا کرد و آن طبیب بدن مرا آن‌قدر گرم ساخت که بعداً من به اندازه‌ی نیرومند گشتم که می‌توانستم خسته خرما با دندانم زره زره بکنم.» و رسول الله صلی الله علیه و سلم می‌فرماید:

«وَالإِمَامُ رَاعٍ وَمَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ» (بخاری: 2751)

ترجمه: امام به‌ مثل یک سپر است و در مقایل رعیت‌اش مسوول است‌

تامین تسهیلات و امکانات صحت/بهداشت در جامعه در واقع یکی از مسوولیت‌های اساسی یک دولت اسلامی محسوب می‌شود. خلیفه منصور در سال 1283، بیمارستان المنصوری را بنا کرد و تا امروز جهان شاهد چنین یک شفاخانه‌ی بزرگ و عظیم نبوده است. شفاخانه‌ی تحت نام بیمارستان المنصوری گنجایش هشت هزار مریض را داشت و از سوی دیگر برای هر مریض دو پرستار مقرر بود تا از آنان به خوبی مراقبت کنند. دموکراسی و دیکتاتوری در امور حفظ حقوق مردم، ناکام مانده اند. تنها نظامی‌که بر اساس وحی الهی بنیاد گذاشت شده و آن‌چه که الله سبحانه وتعالی نازل کرده حکم می‌کند، همانا خلافت راشده ثانی بر منهج نبوت است که می‌تواند انسانیت را از گزند زهر نظام غارت‌گر و چپاول‌گر سرمایه‌داری حفظ کند.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه پاکستان

مترجم: زکریا وهاج