(ترجمه)

وبسایت الجزیره در تاریخ 16 جنوری 2025 میلادی بندهای توافق آتش‌بس در نوار غزه را منتشر کرد که اجرای آن از امروز، یکشنبه 19 جنوری 2025 میلادی، آغاز می‌شود. در این گزارش آمده است: «در پایتخت قطر، دوحه، توافقی برای آتش‌بس در نوار غزه اعلام شد که در سه مرحله اجرا خواهد شد...»

مرحله اول: مدت این مرحله ۴۲ روز است و طبق توافق، موارد زیر در این مرحله اجرا می‌شود:

۱. توقف عملیات نظامی: طرفین به‌طور موقت عملیات نظامی متقابل را متوقف کرده و نیروهای اشغالگر رژیم یهود به سمت شرق و دور از مناطق مسکونی عقب‌نشینی می‌کنند.

۲. تعلیق فعالیت‌های هوایی: فعالیت‌های هوایی رژیم یهود برای اهداف نظامی و شناسایی در نوار غزه به‌صورت موقت به مدت ۱۰ ساعت در روز تعلیق می‌شود و در روزهایی‌که آزادسازی بازداشت‌شدگان و اسرا انجام می‌شود، این مدت به ۱۲ ساعت افزایش می‌یابد.

۳. کاهش نیروها در محور فیلادلفیا: رژیم یهود به‌تدریج نیروهای خود را در منطقه گذرگاه محور فیلادلفیا بر اساس نقشه‌هایی که بین دو طرف توافق شده است کاهش می‌دهد.

۴. بازگشت موترها در محور نتساریم: در روز هفتم اجرای توافق، به موترها اجازه داده می‌شود تا پس از بررسی توسط شرکت خصوصی که از سوی میانجی‌ها با رژیم یهود توافق شده، به محور شمالی نتساریم بازگردند. این اقدام بر اساس مکانیزم توافق‌شده انجام خواهد شد.

مذاکرات غیرمستقیم: در مدت حداکثر ۱۶ روز از آغاز اجرای توافق، مذاکرات غیرمستقیم میان طرفین برای تعیین شرایط اجرای مرحله دوم آغاز می‌شود. این مذاکرات باید پیش از پایان هفته پنجم از مرحله اول به نتیجه برسند.

مرحله دوم: مدت این مرحله نیز ۴۲ روز است و موارد زیر طبق توافق در این مرحله اجرا می‌شود:

اعلام آرامش پایدار: توقف دائمی عملیات نظامی و فعالیت‌های خصمانه از سوی هردو طرف و آغاز مجدد تبادل بازداشت‌شدگان و اسرا میان طرفین، که شامل آزادی تمامی مردان اسرائیلی زنده باقی‌مانده در ازای تعداد توافق‌شده‌ای از اسرای فلسطینی در زندان‌های اشغالگران خواهد بود. به علاوه عقب‌نشینی کامل نیروهای اشغالگر به‌طور کامل از نوار غزه.

مرحله سوم: مدت این مرحله نیز ۴۲ روز است و طبق توافق، موارد زیر در این مرحله اجرا می‌شود:

تبادل اجساد و بقایای درگذشتگان: اجساد و بقایای درگذشتگان که در اختیار طرفین قرار دارد، پس از شناسایی و تایید مبادله می‌شود.

 آغاز بازسازی نوار غزه: اجرای برنامه بازسازی نوار غزه که در مدت زمانی ۳ تا ۵ ساله انجام می‌شود. این برنامه شامل بازسازی منازل، ساختمان‌های غیرنظامی و زیرساخت‌ها خواهد بود. همچنین، تمامی افراد آسیب‌دیده مورد جبران خسارت قرار می‌گیرند. این اقدامات تحت نظارت تعدادی از کشورها و سازمان‌های حامی توافق انجام خواهد شد.

بازگشایی گذرگاه‌ها: تمامی گذرگاه‌ها بازگشایی می‌شوند و آزادی تردد افراد و کالاها برقرار خواهد شد. (منبع: وکالات).

به وضوح می‌توان دید که مرحله اول، ستون اصلی این توافق است و مملو از چالش‌ها و موانع است. هرگونه اختلال در اجرای این مرحله، اجرای مراحل دیگر را متوقف خواهد کرد. از عقب‌نشینی نیروها از مناطق مسکونی گرفته تا تعلیق فعالیت‌های هوایی برای ساعاتی. کاهش تدریجی نیروها و بازرسی موترهای بازگشتی، هر یک از این موارد اگر نتواند مراحل دوم و سوم را کاملاً متوقف نماید، قطعاً می‌تواند بهانه‌ای برای متزلزل شدن آن باشد.

ای مسلمانان!

اهالی غزه در غم آمیخته با شادی از این تصمیم استقبال کردند! شاید اندکی از درد و رنجی که تحمل کردند، کاسته شود؛ آن هم در حالی‌که از حکام سرزمین‌های اسلامی هیچ یاریی دریافت نکردند!

مردم غزه این تصمیم را پذیرفتند، شاید دریچه‌ای از آرامش برایشان باز شود، پس از آنکه ارتش‌های سرزمین‌های اسلامی، چه در کشورهای همسایه و چه دوردست، آن‌ها را تنها گذاشتند...

کودکان غزه در حالی آتش‌بس را جشن گرفتند که دنیا برایشان تنگ شده بود و حکام سرزمین‌های اسلامی در قبال یاری به آن‌ها، به سان مردگان سکوت کرده بودند. چنین است حال حکام سرزمین‌های اسلامی در برابر تجاوز وحشیانه‌ای یهود به نوار غزه، سرزمین‌هایی که یهود و رژیم آن را همچون دست‌بندی که مچ دست را احاطه می‌کند، احاطه نموده اند.

﴿قَاتَلَهُمُ اللهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ؛ الله آنها را بکشد! چگونه (از حق) منحرف می‌شوند!﴾ [توبه: ۳۰]

ای مسلمانان! ای ارتش‌های سرزمین‌های اسلامی!

آیا طبیعت یهود را می‌توان با توافقی فریبنده که آمریکا آن را طراحی و اجرا کرده، اصلاح کرد؟ توافقی‌که هدفش بالابردن جایگاه رژیم یهود است؛ همان رژیمی که آمریکا همچنان با سلاح و حمایت‌های دیگر تقویتش می‌کند؟

آیا طبیعت یهود را می‌توان با توافقی که بر پایه ریسمان متزلزلی استوار است، اصلاح کرد؟ ریسمانی‌که فقط به خاطر نبود دستی که آن را قطع نماید، باقی مانده است!

آیا طبیعت یهود را می‌توان با توافقی فریبنده اصلاح کرد؛ در حالی‌که آنان پیمان‌شکنی می‌کنند و از گذشته تا اکنون، همواره پیمان‌ها را نقض کرده‌اند، به‌ویژه در شرایطی که هیچ حاکمی را نمی‌بینند که در برابرشان به ‌ایستد؟ مگر عهدشکنی، ویژگی همیشگی آنان نبوده است، از گذشته تا امروز، و هر جا که قدم گذاشته‌اند آن را عملی نکرده‌اند؟ اکنون همین رفتارشان را در لبنان می‌بینیم، پس از توافقی‌که در ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴ امضا کردند و سپس آن را نقض کردند. همین‌طور در سوریه، با نقض توافق سال ۱۹۷۴ و حتی افزایش تجاوزات و اشغالگری در جولان.

آیا می‌توان با قومی که موجودیت‌شان بر پایه اشغال سرزمین‌های اسلامی است، توافق کرد؟ آیا باید با آنان بر سر مشروعیت اشغال‌شان توافق کرد، به جای آنکه موجودیت‌شان نابود شود؟!

ای مسلمانان!

یهود قومی هستند که به دروغ و فریب شناخته می‌شوند، قومی پیمان‌شکن و بدسیرت که جز آنچه الله سبحانه وتعالی فرموده است، آنان را باز نمی‌دارد:

﴿فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِي الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ؛ پس اگر آنان را در جنگ یافتی، چنان با آنان برخورد کن که عبرتی برای کسانی‌که پشت سرشان هستند، باشد، شاید پند گیرند.﴾ [انفال: ۵۸]

یهود قومی هستند که به دروغ و خیانت شناخته شده‌اند، قومی بدطینت که تنها با یک «خندق» جدید که ریشه‌های‌شان را برکند و با «خیبری» دوباره که همچون صاعقه‌ای آنان را نابود کند، مهار خواهند شد. چنین بوده‌اند از زمانی‌که ریسمان الله را در زمان پیامبرانشان گسستند و جز ریسمان مردم چیزی برایشان باقی نماند، ریسمانی شکننده و سست که وقتی لشکر مسلمانان از جلو و عقب به آنان حمله‌ور شوند، از هم خواهد گسست:

﴿قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ؛ با آنان بجنگید! الله آنان را به دست شما عذاب می‌دهد و خوار می‌سازد و شما را بر آنان پیروز می‌گرداند و دل‌های گروهی از مؤمنان را شفا می‌بخشد.﴾ [توبه: ۱۴]

آن‌گاه است که سرزمین مبارک به دارالاسلام بازخواهد گشت، همان‌گونه که عمر رضی‌الله‌عنه آن را فتح کرد، صلاح‌الدین آن را آزاد ساخت و عبدالحمید آن را حفظ نمود:

﴿وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ (۴) بِنَصْرِ اللهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ؛ و در آن روز مؤمنان شادمان خواهند شد به نصرت الله، که هر کس را بخواهد یاری می‌دهد و او شکست‌ناپذیر و مهربان است.﴾ [روم: ۴-۵]

ای مسلمانان!

در کتاب الله سبحانه وتعالی و سنت رسول او ﷺ راه‌حل مشکلات ما، عزت برای امت ما و خواری برای دشمنان ما وجود دارد. این راه‌حل روشن و آشکار است که حق و اهل حق را عزیز می‌کند و باطل و اهل باطل را خوار می‌سازد. آن راه‌حل بازگشت دولت اسلامی، خلافت راشده بر منهج نبوت است؛ دولتی‌که آن را حاکمی پرهیزگار و پاک‌دامن رهبری کند؛ حاکمی‌که از پشت سر او جنگیده شود و از او محافظت گردد. این دولت، سرزمین اسراء و معراج را آزاد و کریمانه بازمی‌گرداند و یهود و هر متجاوزی را به وادی عمیق خواری در دنیا و عذاب آخرت می‌فرستد.

ای مسلمانان بدانید که این وعده الهی است که پس از این دوران حکمرانی جبری‌که در آن به سر می‌بریم، تحقق خواهد یافت. احمد از حذیفه روایت کرده است:

«ثُمَّ تَكُونُ مُلْكاً جَبْرِيَّةً فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللهُ أَنْ تَكُونَ ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا، ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةً عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ. ثُمَّ سَكَتَ»

ترجمه: سپس حکومت‌های جبری (استبدادی) به وجود خواهند آمد و تا زمانی‌که الله بخواهد، باقی خواهند ماند. آنگاه الله آن‌ها را از میان برمی‌دارد، هرگاه اراده کند؛ سپس خلافت بر منهج نبوت برپا خواهد شد. سپس (پیامبر) سکوت کرد.

و مسلم از نافع از ابن عمر از پیامبر ﷺ روایت کرده است:

«لَتُقَاتِلُنَّ الْيَهُودَ فَلَتَقْتُلُنَّهُمْ»

ترجمه: به‌راستی که با یهود خواهید جنگید و آنان را خواهید کشت.

اما سنت الله چنین است که فرشتگانی از آسمان برای برپایی خلافت و جنگ با دشمنانمان بر ما نازل نمی‌شوند، در حالی‌که ما خود نشسته‌ایم؛ بلکه الله ملائکه خود را به عنوان یاری و بشارت برای مردانی‌که به پروردگارشان ایمان آورده و بر هدایت‌شان افزوده شده، نازل می‌کند. اینان لشکریان مؤمنی هستند که در جنگ صبر می‌کنند، از امام خود پیروی کرده و از پشت سر او با دشمنانشان می‌جنگند:

﴿بَلَى إِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا وَيَأْتُوكُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هَذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُمْ بِخَمْسَةِ آلَافٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ مُسَوِّمِينَ﴾ [آل‌عمران:۱۲۵]

ترجمه: آری، اگر صبر کنید و تقوا پیشه کنید و آنان همین حالا بر شما بتازند، پروردگارتان شما را با پنج هزار فرشته نشان‌دار یاری خواهد کرد.

سپس، ما از کسانی خواهیم بود که بشارت برایشان محقق شده است:

﴿نَصْرٌ مِنَ اللهِ وَفَتْحٌ قَرِيبٌ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ﴾ [صف: ۱۳]

ترجمه: یاری از سوی الله و فتحی نزدیک است و مؤمنان را بشارت ده.

ای مسلمانان! این دعوتی از سوی حزب التحریر است تا صفوف خود را متحد کرده و برای نصرت اسلام تلاش کنید؛ از طریق برپایی خلافت راشده‌ای که با آن اسلام و اهلش عزیز می‌شوند و کفر و اهلش خوار می‌گردند؛ تحقق وعده الهی! با استناد به فرموده الله متعال:

﴿إِنَّ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَى لِمَنْ كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ﴾ [ق: ۳۷]

ترجمه: بی‌گمان در این (دعوت) یادآوری است برای کسی که دلی دارد یا گوش فرا دهد در حالی که حاضر دل باشد

این دعوتی است برای تأمل و عمل جدی.

حزب‌التحریر

۱۹ رجب ۱۴۴۶ه.ق.

یکشنبه، ۱۹ جنوری ۲۰۲۵م.

مترجم: عبدالله‌ دانشجو

الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿إِنَّمَا يَخشَى ٱللَّهَ مِن عِبَادِهِ ٱلعُلَمَٰٓؤُاْ﴾ [فاطر: 28]

ترجمه: در میان بندگان الله (سبحانه وتعالی) تنها علماء هستند که از او می‌ترسند.

رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند:

«صنفان من الناس إذا صلحا صلح الناس وإذا فسدا فسد الناس: العلماء والأمراء»

ترجمه: دو گروه از انسان‌ها هستند که اگر اصلاح شوند، مردم اصلاح خواهند شد و اگر فساد کنند، مردم فاسد خواهند شد: علماء و امراء.

 این حدیث را ابونعیم در کتاب الحلیة از ابن عباس روایت کرده و سیوطی در کتاب الجامع الصغیر با همین الفاظ ذکر کرده است.
علماء همان کسانی هستند که الله سبحانه وتعالی آنان را با فهم دین و علوم اسلامی گرامی داشته و با حکمت و معرفت برتری داده است. آنان آگاه‌ترین مردم نسبت به حلال و حرام بوده و شایسته‌ترین افرادی هستند که باید عظمت الله سبحانه وتعالی را درک کنند؛ از این رو، شایسته است که بیش از همه از الله سبحانه وتعالی تقوا نمایند. آنان مسئولیت حمل پرچم علم و سپس عمل برای تغییر وضعیت را بر عهده دارند. کسی‌که چنین ویژگی‌های دارد، تلاش می‌کند وظایف خود را در نصرت و نشر حق انجام دهد و به هر کسی‌که به نصیحت نیاز دارد، خواه حاکمان باشند یا مردم عادی، نصیحت و هدایت دهد. همچنین، مردم را با حق آشنا سازد، آنان را به معروف امر کند و از اعمال منکر بازدارد؛ زیرا این از بزرگ‌ترین واجبات است. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«والذي نفس محمد بيده، لتأمرُنَّ بالمعروف ولتنهوُنَّ عن المنكر أو ليوشكنَّ أن يبعث الله عليكم عقابًا منه، ثم تدعونه فلا يستجاب لكم»

ترجمه: سوگند به کسی‌که جان محمد در دست اوست، باید امر به معروف و نهی از منکر  کنید، و گرنه الله (سبحانه وتعالی) به زودی عذابی بر شما نازل می‌کند؛ سپس دعا می‌کنید، اما دعای شما اجابت نخواهد شد.

علماء شایسته‌ترین افراد برای عدالت با مظلوم و مبارزه با ظلم هستند. رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند:

«سيد الشهداء حمزة ورجل قام إلى حاكم ظالم فأمره ونهاه فقتله»
ترجمه: سید الشهدا حمزه است و نیز مردی که نزد حاکم ظالم رفت، او را امر به معروف و نهی از منکر کرد و در نتیجه کشته شد.

همچنین فرمودند:‌

«أفضل الجهاد كلمة حق عند سلطان جائر»
ترجمه:‌ بهترین جهاد، گفتن کلمه حق در برابر سلطان ستمگر(از حق منحرف شده) است.

چه کسی می‌تواند مانند عالم، میان حق و باطل، عدالت و ظلم فرق قایل شود؟ و چه کسی می‌تواند مانند عالم، راه حق و طریقه شرعی برای تغییر را بشناسد؟ به همین دلیل است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: صلاح جوامع به صلاح امراء و علماء وابسته است و فساد آن‌ها نیز به فساد این دو گروه مربوط می‌شود. اگر امیری قصد فساد داشته باشد، علماء در صورتی‌که علمای ربانی باشند، او را بازمی‌دارند. چنین علمایی در هر زمان و مکانی وجود دارند.

قابل توجه است که نصوص وحی از قرآن و سنت بر بیان فضیلت علم و علماء و ذکر جایگاه والای آنان تأکید کرده‌اند. از جمله: الله سبحانه و تعالى می‌فرماید:

﴿شَهِدَ ٱللَّهُ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَٱلمَلَٰٓئِكَةُ وَأُوْلُواْ ٱلعِلمِ قَآئِمَا بِٱلقِسطِ﴾ [آل‌عمران: 18]
ترجمه: الله (سبحانه وتعالی) گواهی می‌دهد که معبودی جز او نیست، و فرشتگان و صاحبان علم نیز گواهی می‌دهند؛ در حالی‌که به عدالت قیام کرده‌اند.

در این آیه، الله سبحانه وتعالی ابتدا خود را ذکر کرده، سپس فرشتگان را و در ادامه اهل علم را، که این خود نشان‌دهنده‌ی شرف و جایگاه والای آنان است. الله سبحانه وتعالى می‌فرماید:

﴿يَرفَعِ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُم وَٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلعِلمَ دَرَجَٰتٖ﴾ [مجادله: 11]
ترجمه:‌ الله (سبحانه وتعالی) کسانی را که ایمان آورده‌اند و کسانی را که به آنان علم داده شده، درجاتی بلند می‌کند.

ابن عباس رضی الله عنهما گفته است: درجات علماء هفتصد درجه بالاتر از درجات مؤمنان است و فاصله میان هر دو درجه، پنصد سال است. الله سبحانه و تعالى می‌فرماید:

﴿وَقَالَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلعِلمَ وَيلَكُم ثَوَابُ ٱللَّهِ خَيرٞ لِّمَن ءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا﴾ [قصص: 80]
ترجمه: و کسانی‌که علم به آن‌ها داده شده است، گفتند: وای بر شما! پاداش الله برای کسی‌که ایمان آورده و عمل صالح انجام دهد، بهتر است.

قال رسول الله صلى الله عليه وسلم:

«من يرد الله به خيرًا يفقهه في الدين ويلهمه رشده»
ترجمه:‌ هر کس را که الله بخواهد به او خیری برساند، او را در دین آگاه می‌کند و رشد و هدایت را به او الهام می‌نماید.

رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«العلماء ورثة الأنبياء»
ترجمه:‌ علماء وارثان انبیاء هستند.

روشن است که هیچ مقامی بالاتر از نبوت نیست و هیچ شرافتی بالاتر از وراثت آن مقام وجود ندارد. همچنین فرمودند:

«يستغفر للعالم ما في السموات والأرض»

ترجمه:‌ برای عالم، هر آنچه در آسمان‌ها و زمین است، استغفار می‌کند.

پس چه مقامی بالاتر از کسی است که فرشتگان آسمان‌ها و زمین برای او استغفار می‌کنند؟! و فرمودند:

«موت العالم مصيبة لا تجبر و ثلمة لا تسد. وموت قبيلة أيسر من موت عالم، وهو نجم طمس»

ترجمه: مرگ عالم، مصیبتی جبران‌ناپذیر و رخنه‌ای پرنشدنی است. مرگ یک قبیله آسان‌تر از مرگ یک عالم است، و او ستاره‌ای است که خاموش شده است.

این حدیث را طبرانی از ابودرداء روایت کرده است و فرمودند:

«يوزن يوم القيامة مداد العلماء بدم الشهداء»
ترجمه:‌ در روز قیامت، جوهر قلم علماء با خون شهدا سنجیده می‌شود.

رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«فضل العالم على العابد كفضلي على أدناكم، ثمَّ قالَ رسولُ اللَّهِ صلَّى اللَّهُ عليْهِ وسلَّمَ إنَّ اللَّهَ وملائِكتَهُ وأَهلَ السَّماواتِ والأرضِ حتَّى النَّملةَ في جُحرِها وحتَّى الحوتَ ليصلُّونَ على معلِّمِ النَّاسِ الخيرَ»
ترجمه: فضیلت عالم بر عابد، همچون فضیلت من بر پایین‌ترین شماست. سپس فرمودند: الله (سبحانه وتعالی) و فرشتگان او، و اهل آسمان‌ها و زمین، حتی مورچه در لانه‌اش و حتی ماهی، برای کسی‌که به مردم نیکی و خیر را آموزش می‌دهد، دعا می‌کنند.

همچنین فرمودند:

«فضل العالم على العابد كفضل القمر ليلة البدر على سائر الكواكب»
ترجمه: فضیلت عالم بر عابد، همچون فضیلت ماه شب چهارده بر سایر ستارگان است.

و فرمودند:

«يشفع يوم القيامة ثلاث: الأنبياء والعلماء والشهداء»
ترجمه: در روز قیامت سه گروه شفاعت می‌کنند: انبیاء، علماء و شهدا.

از سیدنا علی بن ابی‌طالب رضی الله عنه نقل شده است: «دل‌ها ظرف‌هایی هستند و بهترین آن‌ها، دل‌هایی است که بیشتر ظرفیت دارند، آنچه را که می‌گویم به خاطر بسپار: مردم سه دسته‌اند: عالم ربانی، جوینده‌ای در مسیر نجات و عوام سرگردان که پیرو هر صدایی هستند و با هر بادی تغییر جهت می‌دهند. اینان نه از نور علم بهره برده‌اند و نه به ستون محکمی پناه برده‌اند.‌ علم بهتر از مال است. علم از تو محافظت می‌کند؛ اما تو باید از مال محافظت کنی. علم با عمل رشد می‌کند، اما مال با خرج شدن کاهش می‌یابد. محبت به عالم، دینی است که مردم به آن پایبند می‌شوند. علم، برای عالم در زمان حیاتش، اطاعت و احترام به همراه می‌آورد و پس از مرگ، نامی نیکو از او به جا می‌گذارد. اما تأثیر مال، با زوال آن از بین می‌رود. خزانه‌داران مال، در حالی‌که زنده‌اند، مرده‌اند؛ اما علماء تا زمانی‌که دنیا باقی است، زنده‌اند. جسم‌های آنان از بین رفته، اما مثال‌ها و آموزه‌های آنان در دل‌ها همچنان باقی است.»

 ابو الأسود گفت: «هیچ چیزی گرامی‌تر از علم نیست؛ پادشاهان حاکمان مردم هستند و علماء حاکمان پادشاهان».

  سیدنا ابن عباس رضی الله عنهما فرمود: «سلیمان بن داود علیهما السلام میان علم، مال و پادشاهی مخیر شد. او علم را انتخاب کرد و در نتیجه، مال و پادشاهی نیز به او داده شد».

از ابن مبارک پرسیدند: چه کسانی برترین مردم هستند؟ گفت: علماء. پرسیدند: پادشاهان چه کسانی هستند؟ گفت: زاهدان.
پرسیدند: افراد پست چه کسانی هستند؟ گفت: کسانی که با فروش دین از دنیا می‌خورند. حسن بصری رحمة الله علیه گفت: «اگر علم نبود، مردم همچون چارپایان می‌شدند»

امام ابوحامد غزالی رحمة الله علیه فرمود: «سیره و روش علماء در امر به معروف و نهی از منکر چنین بود؛ آن‌ها از هیبت و قدرت سلاطین هراسی نداشتند، زیرا به فضل الله سبحانه وتعالی توکل کرده بودند که آن‌ها را حفاظت کند و به حکم او راضی بودند که شهادت را نصیب‌شان گرداند. هنگامی که نیت خود را برای الله خالص کردند، سخنان‌شان در دل‌های سخت اثر می‌گذاشت، آن‌ها را نرم می‌کرد و سختی‌شان را می‌زدود. اما امروز، طمع‌ها زبان علماء را بسته است. اگر سخن بگویند، حال و کردارشان با گفتارشان سازگار نیست، به همین دلیل تأثیری ندارند. اگر راستگو بودند و حقیقت علم را هدف می‌گرفتند، موفق می‌شدند. فساد رعیت به فساد حاکمان، فساد حاکمان به فساد علماء و فساد علماء به سبب غلبهٔ محبت مال و مقام برمی‌گردد. کسی که محبت دنیا بر او غالب شود، حتی توان امر به معروف و نهی از منکر برای اراذل را نخواهد داشت، چه رسد به پادشاهان و بزرگان.»

از این نصوص، شامل آیات، احادیث و اقوال مأثوره، به‌روشنی درمی‌یابیم که اسلام جایگاهی رفیع برای علماء قائل شده است. این جایگاه به دلیل نقش بزرگ آن‌ها در حمل پرچم هدایت، دعوت به سوی حق و نصیحت به امت اسلامی است. علماء با علم و دانش خود این امانت الهی را بر دوش گرفته‌اند و شایسته‌ترین افراد برای اعتماد و پیروی بوده‌اند، البته مشروط بر این‌که علمای ربانی و یارانی برای حق در برابر باطل و نصیحت‌گرانی واقعی برای حاکمان باشند. این ویژگی‌ها همان چیزی است که علماء در تاریخ اسلام، به‌ویژه در دوران حکومت‌های اسلامی، از آن برخوردار بودند. تاریخ پرافتخار اسلامی سرشار از نمونه‌های ایستادگی در برابر ظالمان، مقابله با اهل باطل و عمل به امر به معروف و نهی از منکر است.

اینست حقیقت علمای ربانی و موضع آنان در هر عصر از تاریخ اسلام چنین بوده است: ایستادگی در حمایت از حق، بدون هراس از سرزنش هیچ سرزنش‌کننده‌ای، با هدف رسیدن به آخرت و بی‌اعتنایی به این دنیای گذرا و فانی.

پس شما کجا هستید، ای علماء امت! در این روزگاری‌که حال امت از بد به بدتر می‌رود؟! ملت‌های کافر از هرسو بر ما هجوم آورده‌اند و جز در هنگام اعلان جنگ علیه اسلام و مسلمانان، در هیچ چیزی اتحاد ندارند. شما کجا هستید، در برابر آنچه امروز پس از طوفان الاقصی رخ می‌دهد؟ خیانت حکومت‌های دست‌نشانده آشکار شده و کینه‌توزی شرق و غرب نسبت به اسلام و مسلمانان بی‌پرده نمایان گشته است.

این جنگی است سخت و بی‌امان، و امت اسلامی نیازمند کسانی است که اعتماد به دین و ایمان‌شان را در آنان تقویت کنند، روحیه‌شان را بازگردانند و در کنارشان بایستند تا با بهره‌گیری از سرچشمه‌های قدرت و عزت، به یاری حق بشتابند و سرزمین‌ها و مردمان را از بند اسارت آزاد کنند.

ای علماء، بدانید که این امانت گران‌بها را بر دوش گذاشتید، یا آن را به شایستگی ادا می‌کنید، ذمه خود را در برابر الله سبحانه وتعالی بری ساخته و پاداش دنیا و آخرت را به دست می‌آورید یا از این مقام عظیم محروم شده و در انجام این وظیفه بزرگ کوتاهی می‌کنید. آنگاه بیندیشید که روز عرضهٔ بزرگ در پیشگاه الله سبحانه وتعالی چه پاسخی خواهید داد؛ در حالی‌که این امانت را خیانت کرده‌اید؟!

ای علماء، خوب متوجه باشید که رسول الله صلی الله علیه وسلم ما را از چنین زمانه‌ای آگاه ساخته اند؛ زمانی‌که مردم به دو گروه تقسیم خواهند شد: گروه ایمان، که در آن نفاقی نیست، و گروه نفاق، که در آن ایمانی وجود ندارد.

Top of Form

Bottom of Form

پس چه کسی از شما سیرهٔ ابن تیمیه و عز بن عبدالسلام را زنده می‌کند تا عالمی ربانی شود؟ عالمی‌که هدایتگر دین حق و  وارث نبوت باشد، تنها از الله بترسد، حق را بیان کند و در راه الله از سرزنش هیچ سرزنش‌کننده‌ای هراس نداشته باشد.

برگرفته از مجله الوعیTop of Form

شماره: 460 – 461، سال سی‌ونهم، جمادی‌الاولی – جمادی‌الآخر 1446 هجری قمری
مطابق با دسامبر – جنوری ۲۰۲۵  میلادی

نویسنده: سلافة شومان - بيت المقدس

مترجم: احمد صادق امین

 (ترجمه)

خبر:

دکتر نزارالعذاری، دبیر کل شورای ملی اتحادیه پزشکان اعلام کرد که تعداد پزشکانی که در سال گذشته تونس را ترک کرده‌اند، حدود 1450 نفر بوده است. همچنین، کمال سحنون، رئیس اتحادیه مهندسان تونس گفته است که متوسط تعداد مهندسانی که سالانه تونس را ترک می‌کنند، به 6500 نفر می‌رسد. (منبع: شبکه الجزیره تونس)

تبصره:

جوانان از مهم‌ترین اقشار جامعه هستند که نقش اساسی در ساخت و پیشرفت دولت‌ها ایفا می‌کنند. آنان ستون فقرات جوامع هستند که نمی‌توان از آن‌ها چشم‌پوشی کرد. جوانی نمادی از قدرت، انرژی، پویایی و تحمل است؛ توانمندی‌هایی که آن‌ها را به نیرویی برای تغییر و تحول تبدیل می‌کند. بنابراین جذب و بهره‌گیری از توانایی‌های جوانان باید به‌عنوان یک اولویت ضروری در نظر گرفته شود. حال اگر از کل جوانان صحبت می‌کنیم، اهمیت موضوع در مورد پزشکان، مهندسان و نخبگان فکری دوچندان خواهد بود.

عوامل متعدد و گوناگونی برای مهاجرت نخبگان به خارج وجود دارد و اکثر این عوامل از نتایج حاکمیت "دولت مدرنیته" محسوب می‌شوند. از جمله این عوامل می‌توان به مواردی مانند نبود آزمایشگاه‌های علمی، کمبود فرصت‌های شغلی و حتی در صورت وجود چنین فرصت‌هایی، فقدان شرایط کاری مناسب، به‌ویژه در بیمارستان‌ها، مؤسسات و مدارس و پایین بودن دستمزدها اشاره کرد.

اما کسی‌که تاریخ را به‌خوبی مطالعه کرده و از کینه غرب صلیبی نسبت به امت اسلام و حقیقت نبرد همیشگی بین حق و باطل آگاه باشد، به این نتیجه می‌رسد که دلیل اصلی مهاجرت نخبگان مسلمان به کشورهای غربی، طرحی از پیش ساخته شده است. هدف این طرح، نگهداشتن سرزمین‌های اسلامی در جهل و عقب‌ماندگی و در نتیجه وابستگی کامل به غرب استعمارگر است. با این سیاست، کشورهای اسلامی به مصرف‌کننده تبدیل می‌شوند و هیچ‌گونه تولیدی نخواهند داشت. یکی از قوی‌ترین شواهد این ادعا سندی است که از "کنفرانس کمپل بنرمن" به دست آمده است. این کنفرانس در بریتانیا بین سال‌های 1905 تا 1907 میلادی با حضور بزرگ‌ترین کشورهای استعمارگر آن زمان برگزار شد. این سند، یکی از خطرناک‌ترین اسنادی است که نتایج آن بر سرزمین‌های مسلمانان اعمال شده است. یکی از مهم‌ترین بندهای این سند، نگهداشتن جوامع عربی، از اقیانوس اطلس تا شبه‌جزیره عربی، در وضعیت تفرقه، جهل و دشمنی داخلی بود. این اهداف از طریق جلوگیری از دسترسی این کشورها به حمایت علمی، دانش فنی و تکنولوژی و مقابله با هرگونه تلاش آن‌ها برای دستیابی به علوم پیشرفته محقق شد. همچنین این سیاست بر ادامه عقب‌ماندگی، تکه‌تکه شدن و گمراه نگهداشتن مردم این منطقه تأکید داشت. این همان واقعیتی است که امت اسلامی امروز با آن روبه‌رو است.

تاریخ ما مسلمانان هیچ‌گاه از علم و دانشمندان خالی نبوده است. دوره‌هایی که اروپا آن‌ها را "عصر تاریکی" می‌نامند، در واقع عصر طلایی و دانش برای تمدن اسلامی بود. در زمانی‌که اروپا گرفتار نزاع‌های داخلی و کشمکش‌های مداوم بود، دولت اسلامی که پایه‌های آن را رسول الله صلی‌الله علیه وسلم بنا نهاد، کتابخانه‌ها می‌ساخت، کتاب‌های علمی، پزشکی، مهندسی و نجومی تألیف می‌کرد و تمدن بزرگ خلق نمود که جهان تا به امروز از اکتشافات و علوم آن بهره می‌برد.

تنها چیزی‌که می‌تواند جلو این روند بی‌رویه مهاجرت غیرقانونی نخبگان مسلمان را که غرب صلیبی، با تمام فرسودگی‌اش، از آن بهره‌برداری کرده و علیه خود مسلمانان استفاده می‌کند، بگیرد، وجود یک دولت مستقل است. دولتی‌که توان تصمیم‌گیری مستقل داشته باشد، فرزندان خود را حمایت کند و همه امکانات لازم برای ابداع و اختراع را برای آن‌ها فراهم نماید. این دولت جز دولت خلافت هیچ دولتی دیگر نخواهد بود؛ حکومتی که الله سبحانه وتعالی آن را بر مسلمانان واجب کرده تا با آن از منابع و توانایی‌های خود حفاظت کرده و اسباب پیشرفت و شکوفایی خویش را تأمین کنند.

نویسنده: نجم الدین شعیبن

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

مترجم: عبدالرحمن مستنصر

(ترجمه)

این وضعیت دردناک، غربت تلخ و حالت ناتوانی که اکنون در سرزمین‌های اسلامی شاهد آن هستیم، از نظر شرعی مردود است و گناه بزرگ که امت باید از آن توبه کند و برای پاکسازی خود، به تغییر بنیادین بر اساس اسلام و تشکیل دولت اسلامی بپردازد. زیرا مسألۀ آزادی فلسطین از طریق جهاد، مسئله‌ای مربوط به تمام امت است، به‌ویژه ارتش‌ها و سربازان آن و نه یک مسألۀ حزبی یا ملی؛ حتی اگر یک حزب آن را هدایت کند. این فریضه‌ای واجب و مسئولیتی ضروری است. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللهُ بِأَمْرِهِ وَاللهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ﴾ [توبه: 24]

ترجمه: بگو اگر پدران تان، فرزندان تان، برادران تان، همسران تان، قبیلۀ تان، اموالی که گرد آورده‌اید، تجارتی که از کساد آن می‌ترسید و خانه‌هایی که به آن‌ها علاقه دارید، نزد شما از الله، پیامبرش و جهاد در راه او محبوب‌تر است، پس منتظر باشید تا الله فرمان(عذاب) خود را بیاورد و  الله گروه فاسقان را هدایت نمی‌کند.

با وجود تمام قیدها و محدودیت‌هایی که ملی‌گرایی بر مسلمانان تحمیل کرده، امت همچنان توانایی تولید رهبران بزرگ را دارد و عقیدۀ اسلامی می‌تواند فرمانده نظامی مانند صلاح‌الدین ایوبی رحمت الله‌علیه بسازد. او با وجود اصالت کردی و سرزمین شام خود، اجازه نداد این مسائل او را از مسیر شرعی به سوی قدس بازدارد. ایمان او به این‌که آزادی سرزمین‌ها تنها زیر پرچم قرآن ممکن است، باعث شد ابتدا با لشکرش از شام به مصر برود، هرچند فلسطین به او نزدیک‌تر بود. اما چون مصر مرکز تفرقه مسلمانان شده بود و این تفرقه باعث ضعف آنان گردیده بود – همان‌گونه که امروز دولت‌های کوچک اسلامی این ضعف را نشان می‌دهند – او ناچار بود ابتدا بر دولت فاطمی غلبه کند.

او پس از شکست دادن دولت فاطمی و الحاق مصر به خلافت اسلامی، لشکرش را به سوی فلسطین حرکت داد و سرانجام فلسطین آزاد شد. این همان چیزی است که امروز نیز باید رخ دهد تا وعده الهی محقق شود.

برگرفته از شمارۀ 530 جریدۀ الرایه

مترجم: محمد مزمل