بلی؛ مسجد نبوی و بیت الله شریف حق این را دارند که باید خون ما برای آن‌ها ریزانده شود؛ ولی مسجدالاقصی و مظلومین که فریاد‌های‌شان در گوش‌ها طنین انداز شده است، چطور می‌شود، آیا آن‌ها این حق را ندارند؟

(ترجمه)

پس از این‌که خرم رستگار وزیر دفاع پاکستان بتاریخ ۱۹ فبروری ۲۰۱۸م تأیید نمود که علاوه بر ۱۶۰۰ نیروی مسلح که در حال حاضر در عربستان سعودی بسر می‌برند، دولت پاکستان به تعداد بیشتر از ۱۰۰۰ هزار نیروی دیگر نیز به آن‌جا اعزام کرده است، گفتگو‌های گسترده‌ و سروصدا‌هایی در این بابت فضا را احاطه کرد. با این حال، او اضافه نمود که پاکستان هرگز در خاور میانه و یا هر بلاد عربی دیگر در هر جنگی اشتراک نخواهد کرد. هرچند اعزام نیرو‌های پاکستانی بدانجا امری نیست که توسط اسلام و مسلمین مورد نیاز قرار گرفته باشد؛ بلکه این تصمیم امریکا برای غلامان رژیم‌های دست نشانده‌اش در جهان اسلام است که آن‌ها به چنین امری مبادرت می‌ورزند. نیرو‌های ما از مرز شرقی، جایی‌که مسلمانان کشمیر اشغال شده توسط هندو‌های مشرک قصابی می‌شوند، بخاطر نجات نیرو‌های صلیبی امریکایی از زیر فشار جنگجویان محلی "افغان" به مرز غربی انتقال داده می‌شوند. حکام پاکستان نیرو‌های مسلمان ما را بسوی دست نشاندۀ کلیدی خلیج، شاه عربستان سعودی، چنان‌که او بخاطر خوش ساختن امریکا و نجات رژیم مستبد بشار اسد از فروپاشی آن در جنگ علیه مسلمانان دستمزد می‌گیرد، گسیل می‌دارد؛ در حالی‌که مسلمانان در سوریه، میانمار(برما)، فلسطین و کشمیر اشغالی ندای کمک خواهی سر می‌دهند تا کسی به داد‌شان برسد.

بنابر این، هنگامی‌که موضوع آزاد سازی سرزمین‌های اسلامی از زیر اشغال در میان گذاشته شود؛ رژیم مزدور پاکستان اصرار می‌کند تا بر مرز‌های دولت-ملت ساختگی غربی احترام گذاشته شود؛ و اما هنکامی‌که موضوع تأمین پروژه‌های امریکا و مزدورانش از چهار اطراف زمین در میان گذاشته شود، هیچ نگرانی را در این خصوص نمی‌بینند. بلی، مسجد نبوی ﷺ و بیت الله شریف بر خون ما حق دارند تا در خصوص حمایت از آن ریزانده شود؛ ولی در مورد حمایت از مسجدالاقصی چطور؟ آیا این، آن حق را ندارد؟ بلی، بیت الله شریف بر خون ما این حق را دارد؛ ولی این خون‌های مسلمانان است که توسط وحشی‌گری‌های کفار به ناحق ریختانده می‌شود .

عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت می‌کند که رسول الله ﷺ را در هنگام طواف در اطراف کعبه دیدم که می‌گفت:

«مَا أَطْيَبَكِ وَأَطْيَبَ رِيحَكِ مَا أَعْظَمَكِ وَأَعْظَمَ حُرْمَتَكِ وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لَحُرْمَةُ الْمُؤْمِنِ أَعْظَمُ عِنْدَ اللَّهِ حُرْمَةً مِنْكِ مَالِهِ وَدَمِهِ وَأَنْ نَظُنَّ بِهِ إِلاَّ خَيْرًا»

(ابن ماجه)

ترجمه: چقدر پاکی، چی بوی خوشی داری و چی بسا بزرگی؛ سوگند به آن‌که جان محمد در دست بلاکیف اوست، حرمت مال و خون مؤمن به نزد الله(سبحانه وتعالی) از تو بزرگ‌تر است و ما چیزی جز خیر بر مؤمن نمی‌اندیشیم.

دقیقاً، آن‌چه که امروز بدان نیاز شدید احساس می‌شود، همانا برپایی خلافت بر منهج نبوت است. زیرا در تحت حاکمیت آن نیرو‌های اسلامی تنها بخاطر رضای الله سبحانه وتعالی می‌کشند و یا کشته می‌شوند، جنت را بدست می‌آورند و دعای مظلومین شامل حال‌شان می‌گردد.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه پاکستان

(ترجمه)

داتوک سیری احمد زاهد حمیدی معاون نخست وزیر مالیزیا، در گزارشی اظهار نموده است که گویا پولیس خاندان شاهی مالیزیا تحقیق همه جانبه‌ای را در مورد ۱۱تن از مسلمانان اویغوری که در مالیزیا در حالت توقیف قرار دارند، راه اندازی نماید و سپس آن‌ها را به اساس تقاضای حکومت مستبد چین استرداد نماید. احمد زاهد وزیر داخله مالیزیا گفته است: «ما با پولیس چین در مورد مسلمانانی بازداشت شدۀ اویغوری، همکاری‌های قانونی دوجانبه‌ای که میان هردو کشور است، ادامه خواهیم داد.» در میان تمام بازداشت شده‌گان از جمله ۲۰ تن آن‌ها مسلمانان اویغوری اند که از حبس دولت مستبد چین در ماه نومبر سال گذشته فرار کرده بودند.                                                                                                                           

در یک نامۀ سرگشاده که به حکومت مالیزیا از طرف مسلمانان اویغور به سایت انترنیتیwebsite] [http://www.hoylam.net/malaysiya_hokumitige_ochuq_xet/ ارسال شد، در آن از حکومت مالیزیا درخواست گردیده بود که "مسلمانانی اویغوری که در مالیزیا تحت توقیف قرار دارند"، نباید به حکومت ظالم چین سپرده شوند و به آن‌ها در مالیزیا پناهنده‌گی داده شود. آن‌ها در نامۀ خویش از بی‌رحمی، شکنجه و به شهادت رساندن مسلمانان توسط رژیم چین به جرم مسلمان بودن‌ و متهم کردن شان به فعالیت‌های تروریستی سخن به قلم آوردند و در عین حال، در نامۀ شان نگاشته بودند که اگر مسلمانان توقیف شده توسط رژیم مالیزیا کشته شوند؛ زیرا حد اقل به طریقۀ اسلامی آن‌ها دفن خواهند شد، نه آن‌که به رژیم چین سپرده شوند. با این حال، این درخواستی است که توسط حکومت مالیزیا تا هنوز نسبت به آن غفلت صورت گرفته است.

مسلمانان اویغور پاره‌ای از امت اند و آن‌ها مجبور به فرار از حکومت مستبد و ظالم چین گردیده‌اند. جرم آن‌ها فقط مسلمان بودن‌شان است و برای سال‌ها از حقوق شان محروم گردیده‌اند. جز این نیست که آن‌ها در مضیقۀ اقتصادی در سرزمین خود قرار دارند، بلکه از عمل کردن به دین‌شان نیز منع گردیده‌اند. تنها آنانی‌که نابینایی سیاسی و تکبر سراسر وجود شان فراگرفته است، نمی‌توانند ظلم رژیم چین را بر مسلمانان اقلیت اویغور که در ولایت سینکیانګ یا در غرب ترکستان زندگی می‌نمایند، ببینند.

رژیم ظالم چین، ظلم و شکنجه کردن مسلمانان اویغور را با ارتباط دادن آن‌ها به دهشت افگنی، توجیه می‌نماید. حتی اګر درست باشد که برخی از مسلمانان دستګیر شدۀ اویغوری به انجام چنین اعمالی مرتکب شده باشند، اصلاً قابل قبول نیست، مگر بعنوان پاسخی در مقابل استبداد و آدم‌کشی‌هایی است که رژیم کمونیستی چین مرتکب آن شده است. این مسلمانان کسانی اند که بر آن‌ها ظلم شده و از حقوق‌شان برای ده‌ها سال محروم گردیده و اشک‌های آن‌ها هیچ وقت توسط زمامداران مسلمانان دیده نشده است. با این حال، نخست وزیر مالیزیا نه‌تنها این‌که از کمک کردن به مسلمانان اویغور ناکام گردیده؛ بلکه روابط خوب و نزدیکی را با رژیم ظالم و کمونیست چین و قاتل آن‌ها(مسلمانان اویغوری) برقرار کرده است.

حزب‌التحریر-مالیزیا بدین وسیله به حکومت مالیزیا یادآور می‌شود که مسلمانان اویغور برادران ما هستند و مسؤولیت همه جانبه حکومت مالیزیا است که آن‌ها را از ظلم و شکنجۀ حکومت ظالم چین نجات دهد. برعلاوه، حکومت مالیزیا باید به مسلمانان اویغور پناه دهد و تمام ضروریات آن‌ها را بشمول تبعیت با تمام حقوق کافی برای‌شان آماده سازد. زیرا استرداد آن‌ها به حکومت ظالم چین حرام است و حتی آن‌ها شاید توسط حکومت چین به شهادت برسند. رسول الله صل الله علیه وسلم فرموده است:

«الْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ، لاَ يَظْلِمُهُ وَلاَ يُسْلِمُهُ»

(بخاری و مسلم)

ترجمه: مسلمان برادری مسلمان است بروی نه ظلم می کند و وی را به ظالم تسلمی کی کند.

علاوه بر این، حکومت مالیزیا باید رژیم کمونیستی و ظالم چین را وادار کند که تمام انواع بی‎رحمی را در چین علیه مسلمانان "بیدن" با در نظرداشت موقعیت و فرقۀ آن‌ها، خاتمه دهد. هم‌چنان حکومت مالیزیا باید تمام ارتباطات دیپلوماتیک و تجاری‌اش را تا زمانی با چین قطع نماید که رژیم کمونیستی چین دشمنی‌اش را با اسلام و مسلمانان پایان دهد.

ای اهل قدرت در مالیزیا! اگرچه ما مطمئن هستیم آن‌چه که در فوق ذکر گردید، شما به انجام آن قادر نخواهید بود، ولی ما منحیث یک حزب سیاسی که برای از سرگیری عزت گم شدۀ این امت کار می‌کنیم، هیچ‌گاهی از یادآوری و تذکر مسؤولیت‌های شما دست نخواهیم کشید. در ضمن، حزب‌التحریر برای زندگی اسلامی از طریق تأسیس خلافت اسلامی بر منهج نبوت که زود است تأسیس گردد، و زود است که مسلمانان اویغوری و تمام مسلمانانی که بر آن‌ها ظلم شده است، نجات خواهند یافت. ان‌شاءالله!

این حاکمانی که بر آن‌چه الله سبحانه وتعالی نازل کرده است، حکم نمی‌کند! توجه داشته باشند که عمر حاکمیت‌شان به پایان رسیده است. بنابر این، در همین مدت اندک بهترین شانس برای‌تان این است که برادران مسلمان اویغوری تان را کمک کنید و آن‌چه را الله سبحانه وتعالی نازل و پیامبر ‌اش به ما حکم کرده است، تطبیق نمایید؛ زیرا در لحظه‌ای که مسلمانان اویغور از شما تقاضای کمک می‌کنند، اگر به حال شان نرسید در روز محشر هیچ کس شما را از عذاب الله سبحانه وتعالی نجات داده نمی‌تواند.                                                                                                                                              

عبدالحکیم عثمان

سخنگوی حزب‌التحریر-مالیزیا

(ترجمه)

در جریان چند هفته، از زمانی‌که مکتب ابتدائیۀ "St. Stephen" از تصمیم‌اش مبنی بر تحریم روزه و پوشیدن حجاب توسط دختران جوان دست کشید، آماندا‌سپیلمن رئیس و دیکتاتور مکاتب در انگلیس، یک‌بار دیگر از موقف خود بخاطر پیشبرد سبک لبرالیزم افراطی‌اش در مکاتب این کشور دست به‌کار شد.

به گفتۀ رییس مفتش‌ها در امور مکاتب، سخنان خانم اسپیلمن در روزنامه‌های انگلیس تحت عنوان " افراطیون مذهبی در تلاش منحرف ساختن تعلیم و تربیه" سرخط رسانه‌ها قرار گرفت، تا نفرت غیرعقلانی را در میان جامعه در برابر اسلام و مسلمانان بالا برده و مسلمانان از ترس این‌که مبادا افراطی خطاب شوند، بیشتر از پیش با برنامه‌های حکومت خود را هماهنگ می‌سازند. وی افزود: «بعضی از سران جامعه دیدی افزاری به مکاتب داشته و می‌خواهند افکار تأثیر پذیر را با ایدیولوژی افراطی در بعضی موارد تعلیم دهند. نسبت به تطبیق لیبرالیزم غیرفعال، که بصورت عادی به پیش می‌رود و امکان تقصیر در آن زیاد دیده می‌شود، باید آمرین مکاتب لیبرالیزم مذهبی را به پیش گیرند.»

اخیراً حکومت انگلیس، سارا خان(تزار افراطی) رامسئول افزایش اکثرِ هم‌چو فشار‌ها بالای مسلمانان و بدنام‌سازی اسلام و مسلمانان در میان جامعۀ غیرمسلمان قرار داد. جای تعجب است که چرا حکومت چنین گماشتن‌ها را ضرورت می‌داند، در حالی‌که خانم اسپیلمن، از قبل این کار را وظیفۀ اصلی خود دانسته است. اسپیلمن حملات مداوم را بالای متعلمین مکاتب دخترانۀ مسلمان انجام می‏دهد.

نوعیت لباس از دیکتاتور بودن افراد نمایند‌گی نکرده و این مفهوم از درون حکومت و تعریف اساسات متعدد نخبگان سیکولر بیرون آمده تا به هر قیمت ممکن از ایدیولوژی ناکام‌شان دفاع کنند. لیبرالیزم مذهبی تلاش قُلدرانه‌ای در جهت خاموش ساختن مخالفت‌ها بوده، چرا که چالش‌ها را با استدلال عقلی قناعت داده نمی‌تواند. این نوع لیبرالیزم واقعاً که لیبرالیزم فکری نه؛ بلکه لیبرالییزم تحمیلی است.

اسلام چالش مهمی را برای سیکولریزم مطرح کرده و آن این‌که: سیکولریزم هیچ اساس عقلی برای عقیدۀ اساسی خود ندارد، در حالی‌که عقیدۀ اسلامی، که همانا باور به الله سبحانه وتعالی، رسولش حضرت محمدﷺ و کلام‌اش قرآن کریم بصورت عقلی برای همه ثابت و آشکار است، ترساندن مردم به جهت دور شدن از اسلام و مسلمانان چیزی‌ست که قلدران متکبر آرزو دارند تا با کارگیری از اسالیب "مذهبی" به آن برسند. با وجود برنامه‌های منفور والیان و رئیس معلمان که در تلاش تحریم حجاب هستند، خانم اسپیلمن و رسانه‌های سیکولر به شکل کورکورانه کسانی را که خواهان تطبیق ارزش‌های اسلامی در میان مسلمانان هستند، افراطی خطاب می‌کند.

کانال‌های خبری Evening Standard و BBC، این مضحکه را که گویا دخترانی را که مادران‌شان با پوشیدن حجاب محدود نگه‏می‌دارند، با تمایلات جنسی تربیه می‌شوند، به نشر رساندند. یک فعال زن‌گرای سیکولر که افتخار دارد او تنها زنی در فامیل‌اش است که تا هنوز حجاب نپوشیده است، چنین می‌نویسد: «حجاب یعنی پوشانیدن زن بخاطر این‏‏که مردان را اغواء نکند. با من از چنین موضوعات حرف نزنید، من با این موضوعات از دید یک زن‌گرا و از دید یک زن مسلمان می‌بینم. حجاب برای اطفال همانا پوشانیدن جوراب و آرایش بوده که این خود یک نوع لباس محرک جنسی است.»

این در حقیقت یک تعبیر نادرست بوده چرا که استدلال فردِناخردی است که اسلام را رد می‌کند. در اسلام از زن و مرد مسلمان خواسته شده تا به منظور اطاعت از الله سبحانه وتعالی بدون قرارا دادن دلایل منطقی در عقب آن، آن‌ها از نوع خاصی لباس استفاده کنند. اگرچه برای همه واضح است که اگر قوانین تفکیک و حجاب در یک جامعۀ اسلامی تطبیق شود، تمایلات و خواسته‌های بی‌جا را از بین می‌برد، که عدم وجود همین چیز‌ها جوامع غربی را آلوده ساخته است و قوانین اسلامی هم نباید به دید جلب همین منافع استفاده شود. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا﴾

[احزاب: ۳۶]

ترجمه: هیچ مرد و زن مومنی را سزاوار نیست، زمانی‌که (الله سبحانه وتعالی) و رسولش(ﷺ) امری را فیصله کرده باشند، آن‌ها را اختیاری در این امر باشد، و هر کی نا فرمانی  از دستور الله(سبحانه وتعالی) و رسولش(ﷺ) را کند، به گمراهی آشکاری گرفتار شده است.

بنابر این، به معیاری‌که مسلمانان بالای آن تصمییم می‌گیرند، از عبادت فردی و نوعیت لباس الی امور اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، همانا معیار اطاعت از خالق است. چنان‌چه در جایی دیگر الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ﴾

[ملک: ۱۴]

ترجمه: آیا کسی‌که(تمام مخلوقات) را خلق کرده است، نمی داند؟ در حالی‏که او دقیق و آگاه است.

الله سبحانه وتعالی برای انسان چه مرد و چه زن، تصمم گرفته که چه درست و چه نادرست است، به همان اساس در روز قیامت از انسان پرسان می‌کند و این معیار چیزی است که اساس لیبرالیزم سیکولریستی از آن زیادتر ترس دارد.

فضای شهوانی‌که از طریق رسانه‌ها و اسباب بازی رشد داده می‌شود، نه تنها تحمیل می‌شود؛ بلکه در بسیاری مکاتب حتی رشد چشم‌گیری داشته است، که این موضوع باوجود این‌که نتایج وحشت‌ناک برای جامعه داشته و افراد بی‌شماری را قربانی کرده است و برای نخبگان‌اش هیچ جای نگرانی نیست. بلی، چنین موضوعات، خانم اسپیلمن را نگران نساخته، مگر زمانی‌که یک دختر جوان به انتخاب خودش از حجاب استفاده می‌کند، او  را گیچ می‌سازد؛ درحالی‌که دختر مسلمان معیارهای اسلامی را بخاطر اطاعت از الله سبحانه وتعالی در نظر گرفته و آن را بر معیار آزادی بوالهوسانه‌ای لیبرالیزم، ترجیح می‌دهد.

زمانی‌که خانم اسپیلمن "لیبرالیزم مذهبی" اش را شرح می‌داد، گفت: «این نوع لیبرالیزم هیچ ربطی با ایدیولوژی‌هایی که در تلاش بستن افکار و فرصت‌های کوچک استند، ندارد.» هنوز هم با جوانان مسلمان که به عقیدۀ اسلامی و ارزش‌های آن باور دارند، از عقاید سیکولریستی و ارزش‌های لیبرال آن  بحث می‌کنند و این سیکولریست‌ها بصورت نامردانه دختران جوان را مورد وحشت و بازپرسی قرار می‌دهند. باید از آن‌ها پرسیده شود که اگر اجازۀ بحث صادقانه و واضح وجود ندارد، پس افکاری را که سیکولر‌ها تلاش دارند به‌وجود بیاورند، چطور می‌تواند تفصیل داشته باشد؟

ما منحیث مسلمان آماده هستیم تا از عقاید و ارزش‌های خود، بدون ایجاد وحشت و بکارگیری اسالیب قلدرانه دفاع کنیم، مگر سیکولریست‌های لیبرالیست مذهبی که دقیقاً با این امر حاضر نیستند.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-بریتانیا