(ترجمه)

در این اواخر، رسانه‎های مختلف اخبار و آوازه‎هایی را در مورد این‎که فاروق الشرع می‎خواهد مرحلۀ انتقالی را به عهده بگیرد، به نشر رسانیده‎اند. بعضی رسانه‎ها این کار را برای انقلاب راه‎حل می‎خوانند و حتی بعضی آنان به این اعتبار، که دستان وی خون آلود نیست(طبق توصیف آنان)، مطالبه می‎نمودند که فاروق الشرع باید ریاست کنفرانس سوچی را به عهده بگیرد، و این خبرها در سیاق "کنفرانس سوچی" فضاءساز شد.

کنفرانس سوچی کنفرانسی است که روسیه تلاش برگزاری آن را دارد و قرار است که در آن کنفرانس، بیشتر از هزار تن شخصیت‎های متنفذ سوریه‎ای را دعوت نماید و این کنفرانس را برای تطبیق راه‎حل سیاسی، به هدف از بین بردن انقلاب شام و از سرگیری نظام جنایت‎کار در سوریه و حفاظت از ستون‎های اساسی‎شان( استخبارات و اردوی سوریه) برگزار می‎نماید.

انقلاب شام بر ضد نظام سرکوب کنندۀ جنایت‎کار و برای از بین‎بردن آن با تمام اساسات و اجزای آن آغاز گردید. این گمراهی است که از نظام چنین تعبیری داشته باشیم که نظام فقط به معنای فرد خون‎خوار بشار است؛ بلکه نظام تمام راه‎حل‎هایی است که بر سرزمین سوریه حاکمیت دارد و تنها به شخص بشار اسد خون‎خوار و سائر افرادی‎که در جنایت‎کاری از او و دار و دستۀ او کم نیستند، خلاصه نمی‎شود؛ و نیز ساده‎لوحی است که شخصی خود را وابسته به انقلاب بداند و ادعای از سرگیری تشکیل حکومت به شکل و ظاهر جدید را نموده و زمانی‎که روسیه جنایت‎کار وی را به کنفرانس‎ها دعوت نماید، چهره‎اش از خوشحالی بدرخشد و غرق در بهبوحۀ مذاکرات با این نظام جنایت‎کار باشد.

فاروق الشرع معاون بشار اسد جنایت‎کار، شخصیتی است که حکومت سوریه در آغاز انقلاب وی را مخفی نگهداشت و او را و به عنوان شخصیتی که دستان‎اش خون‎آلود نیست-به این هدف که در آینده‎ها نقش داشته و نیز برای این‎که در مرحلۀ انتقالی به صحنه ظاهر شود- حالا تقدیم نمود و این کار آغاز راه‎حل سیاسی نهایی است که امریکا آن را می‎خواهد. معتقد بودن به این‎که انقلاب بر ضد شخص بشار اسد بوده و مفکورۀ از بین‎بردن نظام از اذهان دور شود و سپس راه‎حل سیاسی امریکایی مورد تأیید قرار گیرد؛ حیله و خدعۀ جدید از خدعه‎های کفار برای از بین‎بردن انقلاب و منحرف‎ساختن‎اش از مسیر اصلی آن می‎باشد. راه‎حل سیاسی امریکایی انقلاب را به خاک یک‎سان نموده و خون شهداء را به هدر می‎دهد و تلاش‎ها و قربانی‎ها را ضایع می‎سازد.

ای مسلمانانِ سرزمین شام، کاخ و مرکز دارالاسلام! جنگ در سرزمین شام در حقیقت جنگ میان اسلام و عقیدۀ ‎مان، که تطبیق آن را برای این‎که در دنیا عزت‎مند شده و در آخرت الله سبحانه وتعالی از ما راضی گردد و هدف خویش قرار داده‎ایم، می‎باشد و نیز این جنگ با کشورهای کفریی است که در جنگ علیه دین‎مان و از بین‎بردن فرزندان مخلص‎مان گرد هم آمده‎اند.

امریکا، سردم‎دار کفار، رهبر جهان سیکولریزم و صاحب نفوذ در سوریه، تمامی ابزارهایش(مزدوران و هم‎پیمانان‎اش) را بسیج نموده و جنگ‎اش را علیه‎مان تشدید می‎بخشد؛ زیرا جنگ میان تمدن سرمایه‎داری گندیده و تمدن اسلام است، و آغاز پیروزی تمدن اسلام، در سرزمین شام آشکار شده است. بنابر این، به عقیده و اساسات دین خویش که منبع قوت و باعث عزت‎مندی‎مان است، باید متمسک شویم و مبارزۀ خویش را تشدید ببخشیم؛ زیرا جنگ میان تمدن حق و تمدن باطل است و نباید وقت خویش را صرف جنگ برای کسب مقام و در آمد، هدر نماییم..

 امریکا و هم‎پیمانان‎اش می‎خواهند که سرنوشت و قضیۀ بشار را به اساس مذاکرات حل‎وفصل نماید؛ زیرا هدف امریکا این است که از نظام مزدورش محافظت نموده و منافع‎اش را برای از بین بردن انقلاب شام تأمین نماید؛ انقلابی‎که امریکا را به وحشت در آورده است. با وجود این‎که سرنوشت بشار اسد مزدور برای امریکا مهم نیست؛ اما از او محافظت نموده تا بدیل مناسبی برایش آماده نماید و ضمن این، راه‎حل سیاسی کشنده‎ای را که می‎خواهد آن را بر اهل شام تحمیل نماید، تنظیم کند.

 با چشم سر مشاهده نمودیم که بر سر انقلاب مصر، لیبیا، تونس و انقلاب یمن چه چیزی آمد؛ با وجود از بین رفتن رؤسای دولت، نظام کماکان باقی ماند، که حالا مردم را با ظلم و قتل از بین برده و احکام کفری را بر آنان تطبیق نموده و به دشمنان امت خدمت می‎نمایند. پس آیا بعد از تمام این قربانی‎ها راضی می‎شوید، به حالتی‎که قرار داشتیم، برگردیم، طوری‎که مزدورانی سرکوب کننده و مجرمین با نظام‎های کفری‎شان بر ما حکومت کنند، که با این کار قربانی‎ها به هدر رفته و باعث بر افروخته شدن خشم اهل زمین و آسمان می‎گردد؟! و یا این‎که حقیقت جنگ را درک خواهیم نمود؛ طوری‎که دشمنان‎مان درک نموده اند.

بنابر این، به ریسمان پروردگار یکتای‎مان چنگ زده و پروژۀ خود را که از عقیدۀ‎مان سرچشمه گرفته است تبنی نماییم و مبارزۀ‎مان را برای تغییر نظام با تمام اساسات و اجزای آن به اساس عقیدۀ خویش تشدید ببخشیم و حکومت الله سبحانه وتعالی  را در زمین تحت سایۀ خلافت راشدۀ ثانی بر منهج نبوت برپا نماییم که با این کار حیله و خدعۀ کفار بر خودشان برگشته و اموالی را که در جنگ علیه مسلمانان به خرچ داده اند، مایۀ حسرت و ندامت‎شان می‎گردند.

﴿وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ  بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴾

[روم: ۴-۵]

ترجمه: در آن روز مؤمنان شادمان می‎شوند(آری، خوشحال می‎شوند) از ياری الله(سبحانه وتعالی). الله(سبحانه وتعالی) هر كسی را كه بخواهد ياری می‎دهد و او بس چيره(بر دشمنان خود) و بسيار مهربان(در حق دوستان خويش) است.

حزب التحریر-ولایه سوریه

(ترجمه)

از زمانی‎که غرب کافر خلافت اسلامی-سرپناه و چتری‎که مسلمانان در سایه‎اش زندگی می‎کردند- را در سال ۱۹۲۴م از بین برد، هم‎چنان به دنبال جلوگیری از شکل‎گیری قوای امت و قیام دوباره‎ی آن شدند، از آن زمان بدین‎سو، قدرت­های سمبولیک سیاسی را ساخته و تمام اسباب تسلط و حاکمیت آنان را بالای امت اسلامی فراهم و نظام زندگی بشری را طوری طرح نمود که باعث تأخیر بیداری فکری، فرهنگی و سیاسی امت شد. غرب به این هم اکتفاء نکرد؛ بلکه همیشه در تلاش بود تا مهار هر جنبش ناشی از احساسات اسلامی را به دست آورد تا مبادا به عواقب وخیم آن دچار شود. مدت‎هاست که این وضعیت در حال خود باقی بوده و مسلمانان با هویت مجهول زندگی خویش را به سر می‎برند. فارغ‎التحصیلان مدارس و دانشگاه­های این نظام­ها جای پای مستحکمی را که باید بر آن استوار بایستند، گم کرده‎اند و تمامی این اسباب و وسایل صرفاً به منظور جلوگیری از بیداری مسلمانان در نظر گرفته شده است.

وضعیت مسلمانان از این هم بدتر می‎باشد، طوری‎که مسلمانان زیر چتر این نظام‎های سمبولیک قلع و قمع شده، یا در سیاه چال­های زندان‎ها از بین می‎روند و یاهم در رعب، وحشت، فشار، سرکوبی و... زندگی می‎کنند، تا جایی‎که وضعیت بد مسلمانان-هرکسی‎که خواب تغییر را در سر دارد، ناگزیر با چنین سرنوشت دچار خواهد شد- چنین پیامی را همراه دارد. دهه‎ها می‎گذرد که مسلمانان به این حالت تن داده و سرانجام ضرب‎المثل‎های؛ مانند: دیوارها گوش دارند، این مانند راه رفتن روی تناب باریک است، الله متعال خودش به داد ما برسد... آنان را به پذیرفتن ستمگران و به زندگی کردن تحت تازیانه‎ی جلادان فرا می‎خواند که بسیاری تصور می‎کنند، این امت دیگر هرگز جنبش و قیام را نخواهد داشت و مسلمانان به زندگی تحقیرآمیز و به خوردن پس خورده‎ی خیرات دیگران عادت کرده‎اند.

غرب کافر برای دست‎یابی به چنین هدفی از هر نیرو و توان کار گرفته و به هروسیله‎ی متوسل می‎شود تا مطمئن شود که مسلمانان دیگر نظم نیافته و چیزی باعث وحدت و یک‎پارچه‎گی آن‎ها نمی‎تواند شود؛ اما به طور معمول به اسباب و وسایل بشری تکیه کرده از تدبیر خالق کائنات، انسان و حیات غافل‎اند؛ زیرا هر آن‎چه که اتفاق افتاده به زودی سبب قیام امت علیه جلادان آن شده و هر بار بیشتر از قبل باعث مستحکم شدن اراده‎ی امت برای بازپس‎گیری حقوق‎شان می‎شود. غرب کافر با آرایش چهره‎ی نظام‎های کنونی در تونس، لیبیا، یمن، مصر و غیره توانست مسلمانان را فریب داده، انقلاب­های‎شان را به یغما ببرد. غرب بعد از آن‎ها گمان کرد که طوفان دیگر تمام شده و احساس کرد که از این ناحیه راحت شده‎اند؛ اما الله سبحانه وتعالی مکرش را به خودش باز گرداند، از جایی‎که اصلاً گمانش را نداشت، انقلاب دیگری را راه‎اندازی نمود، انقلابی‎که غرب و مزدورانش در مقابل آن سر تسلیم فرو برده و از مهارش عاجز مانده‎اند.

در ماه مارچ ۲۰۱۱م انقلاب شام  شعله‎ور شد؛ اما در آغاز مانند انقلاب‎های دیگر یک جنبش غریزوی و مبتنی بر احساسات بود که هدف خاصی را دنبال نمی‎کرد و بر هویت خاصی استوار نبود، تنها نیاز مردم را به آزادی و کرامت انسانی و زندگی خوب، شعار می‎داد. با گذشت سال‎ها این انقلاب مبارک اصول و چوکات مشخص را به خود گرفته و به پخته­گی خود رسید که خواسته‎های دیگری را ارائه نمود؛ مانند: سرنگونی نظام از اساس‎اش، کنار رفتن مسئولین کلیدی نظام، پایان یافتن نفوذ غرب در سوریه و بقیه سرزمین‎های اسلامی.

چنین بود که انقلابیون شام اساسات راه‎نجات خویش را ترسیم نموده و بدیلی را برای نظام خون‎خوار بشار اسد، مزدور امریکا، به دست آورده‎اند؛ لیکن در مقابل، کفار و مزدوران‎شان دور هم گرد آمده و با تمام قدرت برای تحمیل برنامه‎ی سیکولری خود بر انقلابیون شام تلاش نموده‎اند؛ تعدادی از نظامیان و سیاسیون را در خدمت گرفته و آن‎ها را مانند غده‎های سرطانی بر بدنۀ انقلاب ساخته اند که خواستند توسط آن­ها انقلاب شام را منحرف ساخته و مهار نمایند. کینه توزی غرب و مزدورانش در پول­ها و برنامه‎های زهر­آگین سیاسی‎شان و در کنفرانس‎های ناکارای‎شان در ژینوی اول، آستانه، ریاض، سوتشی و ژینو دوم به شکل واضحی بارز می‎باشد. غرب در مورد انقلاب شام بیش از هشت نشست را برگزار نموده‎اند که انگیزه‎ی اساسی نشست‎های‎شان جزء هدر دادن قربانی‎ها و شکست دادن انقلاب شام، چیزی دیگری نبود.

کنفرانس ژینو نشست هشتم آن‎ها، میان نمایندگان خون‎خوار شام و مخالفان سیاسی امریکا در حالی برگزار شد که معلوم نبود بر انقلابیون شام چه می‎گذشت، که در آن‎جا قتل عام مردم بی‎گناه غیرقابل تصور بود، حتک حرمت‎های ناموسی، موی را از بدن جدا می‎ساخت، مردم بومی بسیاری از مناطق آواره و ساکنین جدیدی جای‎گزین آن‎ها می شدند، در هر منطقه‎ای که نیروهای بشار اسد وارد می‎شدند، بر ساکنین آن منطقه ترس و وحشت فرود می‎آمد. این همه جنایات در زمان برگزاری کنفرانس مذکور توسط مخالفین سیاسی امریکا انجام شد؛ مخالفینی‎که هیچ چیزی را برای سرپوش گذاشتن برخیانت‎ها و جنایات خود ندارند. بناً شایسته نیست، در مورد آن‎ها باید چنین گفت: این‎ها کسانی اند که خود را در آغوش امریکا انداخته‌اند.

شاید کسی‎که به نگاه سطحی و مادی به واقعیت انقلاب شام می‎نگرد، چنین گمان کند؛ به توطئه‎ای‎که کفار برای ما چیده‌اند، اطاعت نکردن و گوش ندادن به آن‎ها اجتناب ناپذیر است؛ مگر این‎که الله سبحانه وتعالی خود گشایشی را فراهم کند؛ لیکن بر واقعیت انقلاب شام باید از زاویه‎ی ایمانی نگریست؛ زیرا چنین نگاه همانا نگاه اساسی و واقعی بر انقلاب شام می‎باشد؛ چون الله سبحانه وتعالی پیروزی را سرانجام برای مؤمنین وعده داده است. واقعیت امور در دستان الله سبحانه وتعالی است، او سبحانه وتعالی توان این را دارد که در یک چشم برهم زدن وضعیت را تغییر دهد؛ اما به مقتضای حکمتش، ما نیز باید در صدد تغییر خود بر آمده تا الله سبحانه تعالی وضعیت ما را تغییر دهد، و نیز ما باید بر این باور و یقین باشیم که نصرت تنها از آن الله سبحانه وتعالی بوده و او گرد آورنده‎ی اسباب و موجبات آن می‎باشد. ما باید به حتمی بودن نصرت الله سبحانه وتعالی و این‎که هر چه او بخواهد انجام شدنی‎ست، یقین داشته و مطمئن باشیم.

شما برادران ما در شام، بدانید که وعده‎ی الله سبحانه وتعالی از انقلاب مبارک شام نزدیک است، از او سبحانه وتعالی می‎خواهیم که این انقلاب امت را به پایان خیرش رسانده و بهائی این هفت سال خشک و خشین را به سال‎های بارانی و پرخیر مبدل ساخته و سال‎های نجات از فجایع و مشکلات  نصیب امت گردد.

مسئولیت ما این است که از مسیرمان منحرف نشده، از امور مخالف دستورات الله سبحانه وتعالی پرهیز و بر هدایت الله سبحانه وتعالی ثابت قدم باشیم؛ حتی اگر این مسیر قربانی‎های زیادی را از ما بگیرد تا این‎که ما به فرمان الله سبحانه وتعالی باشیم و نصرتش را برای ما اعطاء فرماید، آن وقت است که ما از جمله‎ی پیروز شده‎گان دنیا و آخرت می‎باشیم. پناه می‎جوییم به الله سبحانه وتعالی از این‎که ما در عوض، ستم‎گران را پذیرفته و زندگی زیر چتر آن‎ها را اختیار کنیم، از الله سبحانه وتعالی روی برگردانده و او سبحانه وتعالی از ما روی برگرداند و در نتیجه بدبختی دنیا و عذاب آخرت نصیب‎مان شود.

﴿وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى﴾

[طه: ١٢٤] 

ترجمه: و هر كس از من روی بگرداند، در حقيقت زندگى تنگ(و سختى) خواهد داشت و روز رستاخيز او را نابينا محشور مى ‎كنيم.

نویسنده: عبدوالدلی

(ترجمه)

"ترکیه" به تاریخ ۱۴ دسمبر ۲۰۱۷م میزبان نشست امنیتی با حضور خلوصی آکار رئیس ستاد مشترک ارتش ترکیه، عثمان غانمی همتای عراقی وی، کوتیس سکاباروتی فرمانده نیروهای امریکا در اروپا و جوزیف فوتیل فرمانده رهبری مرکزی اردوی امریکا بود. در بیانیه‎ای که از ریاست ستاد مشترک ارتش ترکیه منتشر گردید، گفته شده که این نشست در مقر ریاست ستاد مشترک ارتش ترکیه در انقره صورت گرفته و اوضاع امنیتی منطقه و در رأس آن، سوریه و عراق به بحث و بررسی گرفته شد و در این نشست، تدابیر لازم برای مبارزه با "سازمان‎های تروریستی" اتخاذ گردید.

نشریۀ "آزادی‎ ترکیه" در جزئیات بیشتری از این نشست، می‎نگارد: «آکار تأکید نمود که حزب کارگران کردستان باید از عراق بیرون رانده شود و معلوماتی در خصوص حملات هوائی بالای مواضع این حزب در منطقۀ اسوس در مرز میان عراق و ایران ارائه نمود؛ وی از همکاری‎ها میان حکومت عراق و قطعات حمایت از مردم کُرد در برابر گروه داعش انتقاد نمود؛ اما عراق در واکنش به این انتقاد، موضوع حضور نظامی ترکیه در منطقۀ عشیقۀ عراق را مطرح نمود که آکار در پاسخ به آن گفت: این حضور نظامی به منظور جنگ با "ترورزم" بوده و به یک‎پارچه‌گی خاک عراق خللی وارد نمی‎کند. آکار در ادامه از طرف امریکائی‎ها خواست تا سلاح‎هائی را که به حزب ملی دموکراتیک و قطعات حمایت از مردم کُرد داده، پس بگیرد و تأکید نمود که منطقۀ عفرین باید از حضور آنان پاک‎سازی شده و تمام عناصری‎که امنیت ترکیه را به خطر می‎اندازند، توسط نیروهای ترکیه هدف قرار خواهند گرفت. آکار در ادامه در مورد فعالیت‎های نیروهایش در منطقۀ کاهش تنش در شهر ادلب سوریه نیز معلوماتی ارائه نمود.»

این‎جاست که چگونگی گردش ترکیه در مدار امریکا به خوبی روشن می‎گردد. رئیس ستاد مشترک ارتش ترکیه این‎گونه خواسته‎هایش را از امریکا مطرح نموده و از فعالیت‎های نیروهایش در ادلب به منظور تلاش برای سرکوب نمودن انقلاب سوریه زیر نام کاهش تنش، به امریکائیان گزارش می‎دهد؛ وی از امریکا می‎خواهد، به ترکیه اجازه دهد تا جنگ با حزب کردستان عراق را ادامه دهد. هم‎چنین میان ترکیه و عراق مشکلی وجود دارد که هرازگاهی سر بلند نموده و مجدداً خاموش می‎گردد و آن حضور نظامی ترکیه در عراق است، حضوری‎که با موافقت عراق صورت گرفته؛ اما مسئولین عراقی آن را به اهداف سیاسی مطرح نموده و زمانی‎که نیاز باشد از آن سکوت می‎کنند. چنان‎چه در این اواخر که ترکیه عراق را زیر رهبری امریکا در جنگ علیه گروه داعش کمک می‎نمود، عراق مسئلۀ حضور نظامی ترکیه در خاک‎اش را مسکوت نگهداشته و از آن یادی نمی‎نمود.

امریکا به ترکیه اشاره نموده بود که وارد ادلب شود؛ اما به آن اجازه نداد تا وارد عفرین شود. ترکیه در این نشست از امریکا خواست اجازۀ ورود به عفرین را نیز به آن بدهد؛ هم‎چنین از آن خواست تا سلاح‎هائی را که به نیروهای دموکرات سوریه-که مشتمل بر قطعات حمایت از کردها و حزب دموکرات آن می‎باشد- از آنان پس بگیرد؛ زیرا ترکیه آنان را به دلیل ارتباطی‎که با حزب کارگران کردستان دارند، تهدیدی علیه خود تلقی می‎کند؛ اما امریکا این درخواست‎ها را تا استحکام حضورش در مناطقی‎که در تسلط این قطعات قرار دارد، به تعویق می‎اندازد.

چنان‎چه روزنامۀ واشنگتن پست به تاریخ ۲۴ نومبر ۲۰۱۷م از این مسأله پرده برداشت: «امریکا قصد ندارد نیروهایش را، حتی پس از نابودی کامل داعش، از سوریه بیرون کند.» نشریۀ رویترز نیز به تاریخ ۲۵ نومبر ۲۰۱۷م به نقل از شماری از مسئولین امریکائی نوشت: «پنتاگون به زودی اعلام خواهد نمود که امریکا قصد دارد، بیشتر از دو هزار سرباز امریکائی به سوریه اعزام نماید. هم‎چنین از حضور ۵۲۶۲ سرباز امریکائی در عراق خبر داده شده است.»

این در حالی است که ترکیه به دستور امریکا، عملیاتی زیر نام "سپر فرات" را به تاریخ ۲۴ اگست ۲۰۱۶م، که همزمان با حضور جوبایدن معاون رئیس جمهور سابق امریکا در انقره بود، در سوریه به راه انداخته و به این بهانه وارد سوریه شد. نکتۀ قابل توجه این است که ترکیه در آن زمان هیچ‎گونه برخوردی با قطعات نظامی کُرد ننمود؛ بلکه هدفی‎که برایش تعیین شده بود، این بود که آتش انقلاب را در آن مناطق به نفع امریکا خاموش نموده و موقف نظام جنایت‎کار سوریه را تقویت نماید.

هم‎چنین نشست انقره پس از آن صورت گرفت که روسیه اعلام نمود، نیروهایش را پس از آغاز کاستن از نقشی‎که امریکا به ایران و حزب لبنانی آن در سوریه به آنان داده بود از سوریه بیرون خواهد کشید. امریکا اینک پس از خروج روسیه و کاهش نقش ایران، در پی این است که نقش ترکیه را برجسته‎تر نماید؛ ترکیه‎ای که در فریب دادن انقلابیون و ضربه‎زدن به آنان از پشت، به ویژه در تسلیم نمودن حلب به نظام جنایت‎کار، بزرگ‎ترین تأثیر را داشت. بناً امریکا در قضیۀ سوریه به ترکیه اهمیت ویژه می‎دهد، به خصوص اردوغان رئیس جمهور آن؛ زیرا اردوغان در فریب دادن انسان‎های ساده‎لوح با اسالیب خبیثانه‎اش، مهارت زیاد دارد؛ چنان‎چه می‎داند، احساسات مردم را با سخنان بزرگ برانگیزد؛ در حالی‎که در اصل اوامر امریکا را انجام می‎دهد.

چنان‎چه اردوغان با این اظهارات‎اش که: «اجازه نخواهیم داد، کشتار و جنایت‎های منطقۀ حمات سوریه تکرار شود.» مردم سوریه را فریب داد؛ اما کشتارها و جنایت‎های وحشت‎ناک‎تر از حمات بارها و بارها تکرار شد و وی هیچ اقدامی انجام نداد؛ بلکه حتی در موارد زیادی بالای انقلابیون فشار آورد تا تسلیم نقشه‎های امریکا شوند. اینک هم اردوغان مردم فلسطین را با این شعار دروغین‎اش فریب می‎دهد که: «قدس خط سرخ ماست.» و از امریکا به دلیل به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت دولت یهود انتقاد می‎کند؛ اما در عین حال، در انقره میزبانی رهبران امریکا را نموده و در جنگ کثیفی‎که برای جلوگیری امت اسلامی از آزادی امت از زیر یوغ استعمارگران به راه انداخته است، اوامر آن  را اجراء می‎کند.

نمونۀ دیگر نیرنگ‎کاری‎های اردوغان را در فراخوانی کنفرانسِ به اصطلاح همکاری‎های اسلامی و سخنان فریبنده‎اش در این کنفرانس مشاهده نمودیم، وی طوری وانمود کرد که انگار علیه دولت یهود و امریکا قرار دارد؛ در حالی‎که تمام اصرار وی بالای این بود که راه‎حل امریکائی مبتنی بر ایجاد دو دولت، عملی گردد؛ راه‎حلی‎که توسط امریکا مطرح گردیده و بر اساس آن به دولت یهود اجازه داده می‎شود تا با خیال آرام، غرب قدس و اکثریت خاک فلسطین را غصب نماید. اردوغان با سخنانی‎که در این کنفرانس گفت، در حقیقت غصب بخش بزرگ فلسطین را توسط دولت یهود رسمیت بخشیده و روابط نظام سیکولرش را با این دولت غاصب یهود تقویت نمود.

اردوغان اگر او واقعاً با مسلمانان صادق می‎بود، باید تمام روابط‎اش را با دولت یهود قطع نموده و به رسمیت شناختن این دولت توسط ترکیه را پس می‎‎گرفت، مسئلۀ تشکیل دو دولت در فلسطین را رد می‎نمود و اعلام می‎نمود که یگانه راه‎حل با دولت یهود، همانا جهاد است و برای ادای این فریضۀ بزرگ(جهاد علیه دولت یهود) آماده‎گی‎های لازم را اتخاذ می‎نمود؛ اما واقعیت این است که وی دروغ‎گوی مکاری بیش نیست و به‎سان سایر حکام سوار بر گردۀ مسلمانان است. اردوغان یک خائن ماهر است؛ حا‎کمیکه پیوسته با اسالیب گوناگون خواستار تطبیق راه‎حل امریکائی می‎شود، که غصب غرب قدس و اکثریت خاک فلسطین توسط دولت یهود را استحکام بخشیده و حضور و نقش ضمانت کنندۀ امریکا برای بقای این دولت را تقویت می‎کند.

از جانب دیگر، به نظر می‎رسد، امریکا قصد دارد نقش عراق را در سوریه فعال نماید، چنان‎چه از حکومت عراق خواسته تا به بهانۀ جنگ با داعش و استحکام بخشیدن نظام سیکولر سوریه و وابسته به امریکا، در این کشور سهم بگیرد. ترکیه به همکاری عراق با قطعات حمایت کُردها اشاره نمود و می‎دانیم که این کار ممکن نیست؛ مگر این‎که با اشارۀ امریکا صورت گرفته باشد؛ زیرا نظام حاکم در عراق به دستور امریکا در حرکت بوده و وابسته به معاهده‎های امنیتی با آن می‎‎باشد، به ویژه با توجه به این‎که عدم اعتماد به یک مزدور، از جملۀ اصول سیاست‎های امریکا به شمار می‎رود.

پایگاه خبری دویچه ویلۀ آلمان در خبری به نقل از برخی منابع ترکیه گفت: «آکار به سفر نمایندگان بریتانیا و فرانسه به منطقه و دیدار آنان با نیروهای دموکرات سوریه واکنش نشان داد، نیروهائی‎که عناصر کرُد وابسته به حزب ملی و قطعات حمایت کُرد، بالای آنان تسلط دارند.» این واکنش ترکیه به این دلیل است که انگلیس و فرانسه تلاش دارند تا جای پائی برای خود در آن‎جا پیدا نمایند؛ زیرا ترکیه در محور امریکا حرکت می‎کند؛ نه محور انگلیس و فرانسه. بناً اردوغان از نقش انگلیس و فرانسه در داخل ترکیه و کمک‎های آنان به حزب کارگر کُردستان و حزب مردم جمهوری‎‎خواهِ وابسته به انگلیس که علیه حکومت اردوغان و به نفع انگلیس فعالیت می‎کنند، در هراس می‎باشد. ترکیه از امریکا به دلیل تأسیس و تجهیز نیروهای دموکرات سوریه انتقاد نکرد؛ اما از عناصر جدائی‎خواه کُرد انتقاد می‎کند؛ زیرا می‎ترسد که مبادا بالای آن تأثیرگذار باشد؛ اما این‎که این نیروها در سوریه و در جهت تحقق اهداف امریکا فعالیت نماید، برای ترکیه مهم نیست و از آن انتقاد نمی‎کند.

به این ترتیب، ترکیه تبدیل به پایگاه و ابزاری برای امریکا شده که از آن برای جلوگیری از آزادی امت اسلامی-از زیر یوغ استعمار کار گرفته و در جنگ کثیف‎اش علیه  این امت- استفاده می‎نماید. ترکیه تبدیل به لانۀ جاسوسی و هماهنگی دسیسه‎های امریکا گردیده، و اردوغان ابزار استفاده علیه اسلام و مسلمانان شده است، اردوغانی‎که از خودش خادم خائن و خبیثی برای امریکا ساخته و رهبران اردوی ترکیه را تربیت نموده تا اوامر امریکا را در منطقه برای حمایت از نفوذ و استعمار آن عملی نمایند.

در حالی‎که مسئولیت اصلی اردوغان و ارتش آن این است که از امت بزرگ خویش در برابر مداخلات امریکا، غرب و روسیه در منطقه حمایت نموده و چون کوه در برابر آنان ایستاده‌گی نمایند و آنانی را که در تلاش برپائی خلافت راشده بر منهج نبوت می‎باشند، نصرت بدهند؛ خلافتی‎که ترک و کُرد و عرب و عجم، همه در زیر سایۀ آن آرام گرفته و عزت و ابهت خویش را مجدداً به دست خواهند آورد. به خواست الله سبحانه وتعالی این لشکرها به زودی به این مسئولیت خویش پی‎برده و آن را اداء خواهند نمود.

﴿وَلَيَنْصُرَنَّ اللهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ﴾

[حج: ۴۰]

ترجمه: بدون شک، الله(سبحانه وتعالی) کسانی را که دین او را نصرت دهند، یاری خواهد نمود و بدون شک، که الله(سبحانه وتعالی) قوی و عزیز است.

نویسنده: اسعد منصور